<Ευεργετική, εποικοδομητική και χρήσιμη η ανταπόκριση των αναγνωστών μας>– Μέρος II

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στο προηγούμενο άρθρο μας της σειράς, με τίτλο <Ευεργετική, εποικοδομητική και χρήσιμη η ανταπόκριση των αναγνωστών μας>,  καταλήγαμε: << …όταν  τον Αύγουστο του 1974, με τη Μεταπολίτευση, η Ελλάδα πίστευε ότι χρειάζονταν την οικονομική υποστήριξη της Ομογένειας, η τότε Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή ενήργησε παρορμητικά, αποσπασματικά και, δυστυχώς,  αναποτελεσματικά…>>

Ας ανοίξουμε μία παρένθεση για να δούμε τι είχε συμβεί τότε.

Τον Αύγουστο του 1974, με τη Μεταπολίτευση, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος και ο εκδότης- δημοσιογράφος Μπάμπης Μαρκέτος, προσκληθέντες υπό της ελληνικής  Κυβερνήσεως έλαβαν μέρος σε τρεις συσκέψεις  υπό την Προεδρία του Πρωθυπουργού Κων. Καραμανλή,  και με συμμετοχή του Υπουργικού Συμβουλίου στις δύο πρώτες.

Το αντικείμενο των συσκέψεων εκείνων, υπό τις ανάγκες της μετά χούντα οικονομικής κατάστασης της Ελλάδος,  αφορούσε σε προσπάθεια υλοποίησης παλαιότερης ιδέας του Μπάμπη Μαρκέτου για την αξιοποίηση του οικονομικού δυναμικού που αντιπροσώπευε από τότε η Ομογένεια.

Πιο συγκεκριμένα, ήδη από το 1958 είχε στα χέρια του ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής, τεκμηριωμένο υπόμνημα από τον Μπάμπη Μαρκέτο  για την έκδοση από το ελληνικό κράτος ενός ομολογιακού δανείου, το οποίο θα καλυπτόταν στο εκατό τοις εκατό από τους ομογενείς. Με την ιδέα αυτή απασχολήθηκαν τόσο οι πρώτες κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όσο και οι κυβερνήσεις Σοφούλη και Γεωργίου Παπανδρέου, χωρίς, ωστόσο, και να ευοδωθούν οι σχετικές προσπάθειες.

Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, τον Αύγουστο του 1974, σε ειδική κυβερνητική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία υπό την προεδρία του Κων. Καραμανλή, πρωθυπουργού τότε της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με την συμμετοχή ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου, εξετάσθηκε για μια ακόμη φορά η ιδέα. Στη σύσκεψη, συμμετείχαν ακόμη ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, ο αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος και ο  Μπάμπης Μαρκέτος. Η πρώτη  σύσκεψη δεν κατέληξε σε συγκεκριμένες αποφάσεις, διότι και πάλι ο Ιάκωβος υπήρξε εκφραστής αρνητικών μηνυμάτων. Τακτική, που επανέλαβε και την άλλη μέρα το πρωί στη δεύτερη επί του θέματος συνάντηση και, η οποία επακολούθησε ακριβώς για να υπερπηδηθούν οι δυσκολίες της πρώτης. Οδήγησε, ωστόσο, σε  αδιέξοδο λόγω της εμμονής του Ιακώβου ότι τα χρήματα της ομογένειας ανήκαν στην Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο!

Κλείνουμε την παρένθεση.

Το ιστορικό αυτό περιστατικό αναδεικνύει τον ρόλο που θα μπορούσε -από τότε- να έχει διαδραματίσει η Ομογένεια εάν το εθνικό κέντρο είχε προχωρήσει αποφασιστικά στην ίδρυση ενός Υπουργείου Απόδημου Ελληνισμού.  Αυτό θα μπορούσε να έχει υλοποιηθεί μόνο εάν η Αθήνα προβληματίζονταν  με την επιβαλλόμενη σοβαρότητα  μπροστά στη σημασία και  τη βαρύτητα  που είχε ανέκαθεν  για το Έθνος ο Ελληνισμός του εξωτερικού. Ούτε, όμως, και μετά τους προβολείς που έριξε το «εμπάργκο» στο μέγεθος της επιρροής των Ελληνοαμερικανών το ελληνικό Κράτος αποφάσισε να κινηθεί υπερκομματικά για την αξιοποίηση της Ομογένειας προς το καλό νοούμενο αμοιβαίο όφελος.

Σήμερα, λοιπόν, υπάρχει ανάγκη να ξαναγνωριστούμε απόδημοι και εθνικό κέντρο υπό το φως που έριξε ο (αναποτελεσματικός) νόμος για την διευκόλυνση της ψήφου από μακριά.  Για το θέμα αυτό, μιλώντας προς τους Έλληνες της Αιγύπτου ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είπε χθες: ” θέλω απλά να ξέρετε ότι κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο πολυπόθητο όριο των 200 βουλευτών, έτσι ώστε να χαλαρώσουμε και άλλο τα πολύ -κατά την άποψή μου- αυστηρά κριτήρια που περιορίζουν ουσιαστικά την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από το μόνιμο τόπο κατοικίας σας. Δυστυχώς, αυτό δεν κατέστη εφικτό, κάναμε όμως ένα πρώτο βήμα, δειλό, και επιφυλάσσομαι με διαφορετικούς κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς να επανέλθουμε στο θέμα, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν”.

Δυστυχώς, οι επιβαλλόμενες κρατούσες συνθήκες δεν θα το επιτρέψουν ΠΟΤΕ! ΠΟΤΕ όσο δεν αποφασίζουν οι πολιτικοί μας να ενώσουν τις δυνάμεις τους στο θέμα του Απόδημου Ελληνισμού. Και να δημιουργήσουν ένα Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού. Μόνο ένα αυτεξούσιο Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού με υπηρεσιακό Υπουργό θα μπορούσε να προχωρήσει στην θεσμοθέτηση νόμου για την απεριόριστη ψήφο όλων των Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού και μάλιστα δι’  επιστολικής ψήφου! Και να συντονίσει, να κατευθύνει και να αξιοποιήσει ΟΛΕΣ τις δημιουργικές δυνάμεις της «άλλης» Ελλάδας:  Της ομαδικής εργασίας,. Της οργανωμένης κοινωνίας.  Της μείζονος προσπάθειας.

Και μόνον μία τέτοια εξέλιξη θα άνοιγε τους κρουνούς του χρήματος, των επενδύσεων, της ναυτιλιακής και της τουριστικής βιομηχανίας, με όλα τα ευεργετικά αποτελέσματα για την ελληνική Οικονομία, αλλά και την Ευημερία των Αποδήμων τέκνων της γενέτειρας.

Θα επανέλθουμε και πάλι.