ΓΝΩΜΗ: Οι εκλογές, οι οργανώσεις, οι ομογενείς και οι καλοθελητές

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Οι εκλογές που δρομολογήθηκαν στην ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, είναι ένας καλός οιωνός ότι επιτέλους είναι δυνατόν η Ομοσπονδία να ξεφύγει από την εσωστρέφεια των τελευταίων δύο ετών και, με νέα διοίκηση, να εισέλθει σε περίοδο ηρεμίας, δημιουργίας και προσφοράς.

Βέβαια, τα παραπάνω αποτελούν μόνον ευχές, προσδοκίες και ελπίδες. Για να πραγματωθούν χρειάζεται όλοι οι συντελεστές της τελευταίας ανώμαλης περιόδου να αναλογισθούν τις ευθύνες τους για τον κατήφορο της Ομοσπονδίας και να αφοσιωθούν στο έργο αναδημιουργίας της Οργάνωσης, μία από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες της ομογενειακής ζωής των ΗΠΑ.

Άλλωστε, και μόνο το έργο της ετήσιας εθνικής παρέλασης στην 5^η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, αποτελεί μία τεράστια προσφορά στον ελληνισμό. Αυτό ασχέτως επιμέρους αστοχιών, λαθών ή τυχόν ανορθόδοξων πρακτικών.

Ας προσβλέψουμε, λοιπόν, καλοπροαίρετα στην υπερπήδηση των δυσκολιών. Πάντα η δημοκρατική οδός της έκφρασης της προτίμησης των πολιτών (εκλογές) αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας.

Δεν θα συμφωνήσουμε με όσους, ευκαιρίας δοθείσης, καταφέρονται συλλήβδην κατά των ομογενειακών οργανώσεων κατά τρόπο ισοπεδωτικό και απόλυτο. Υπάρχουν προβλήματα; Ναι. Και σοβαρά. Σε κάποιες Οργανώσεις. Τόσο στην Αμερική όσο και αλλαχού. (π.χ. Γερμανία, Καναδάς κλπ.). Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να ισοπεδώνουμε οργανώσεις προσωπικότητες και αγώνες, η διαφορά είναι τεράστια και μεγάλο το λάθος των επιχειρούνταν να πείσουν ότι όλα πρέπει να στηθούν «εξ αρχής».

Έχουμε και εμείς κατ΄ επανάληψη αρθρογραφήσει για το λεγόμενο ελληνικό Λόμπι. Και έχουμε επισημάνει πολλές από τις αδυναμίες του. Άλλες εγγενείς και άλλες επίκτητες. Ωστόσο,  δεν μπορούμε να μην σταθούμε και να μην αναγνωρίσουμε τη συμβολή του ελληνικού λόμπι των Ηνωμένων πολιτειών (με τη βοήθεια και της Εκκλησίας ενίοτε παρά την σταθερή άποψή μας ότι η τελευταία δεν πρέπει να πολιτεύεται) σε κρίσιμες περιόδους και περιστάσεις του εθνικού μας βίου. (Π.χ. Παγκόσμιος Πόλεμος, Οικονομική ενίσχυση, Κυπριακό, Μακεδονικό, Χούντα Συνταγματαρχών, Ιατρικά Κέντρα  κ.α.).

Επομένως, ναι, να διορθωθούν τα όποια κακώς κείμενα και που εν πολλοίς προέρχονται όχι μόνον από παραλείψεις, σφάλματα και αστοχίες ομογενειακών παραγόντων αλλά εκκινούν από την ίδια την αδυναμία του εθνικού κέντρου (λέγε Αθηνών) να σχηματίσει μία ξεκάθαρη εθνική στρατηγική επί των ζητημάτων που άπτονται της εξωτερικής ελληνικής πολιτικής, της  εδαφικής ακεραιότητας και των εθνικών πόθων του ελληνισμού.

Η φράση «μην πυροβολείτε τον πιανίστα» αποδίδει πιστά το πνεύμα των όσων υποστηρίζουμε εδώ. Ο πιανίστας είναι το μέσο. Το πιάνο είναι το όργανο. Και όσο καλός να είναι ο πιανίστας, εάν το πιάνο δεν είναι σωστά κουρδισμένο, μελωδία δεν προκύπτει! Και το «πιάνο» κουρδίζεται στην γενέτειρα…

Θα παρακολουθήσουμε από κοντά -παρά τους Ωκεανούς που μας χωρίζουν- αυτά που θα συμβούν τις προσεχείς ημέρες στις ΗΠΑ, αλλά και αλλού, αφού ήδη κυοφορούνται για το τέλος της Πανδημίας, συνέδρια, ημερίδες και άλλες ομογενειακές πρωτοβουλίες συλλόγων και παραγόντων για τη διαμόρφωση «νέων» καταστάσεων και σχημάτων.

Μακάρι όλα να εξελιχθούν κατ΄ ευχή. Αλλά μακριά τα χέρια από τη διάλυση των πάντων. Το τι ήθελε συμβεί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ή την Αρχιεπισκοπή της μιάς και της άλλης ομογένειας, δεν είναι θέμα που ρυθμίζεται ή αποφασίζεται μέσα σ΄ ένα δημοσιογραφικό γραφείο. Ούτε η τύχη της μιας ή της άλλης οργάνωσης, του ενός ή του άλλου φορέα. Όταν γκρεμίζεις, δεν χτίζεις. Όταν καταστρέφεις δεν δημιουργείς. Όταν σκάβεις δεν ανοίγεις λεωφόρους. Αντίθετα, συχνά πέφτεις μέσα στις λακκούβες που ο ίδιος άνοιξες!

Οι εκλογές στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης ας χαράξουν μία νέα περίοδο άνθισης και ενδυνάμωσης της ομογενειακής πραγματικότητας στις ΗΠΑ. Φιλοδοξίες, ναι, οραματισμοί, ναι, διαγκωνισμός προσφοράς ναι. Μακριά όμως οι διχόνοιες, οι πονηρές μεθοδεύσεις και οι ύπουλες τρικλοποδιές! Από όλα τα “συμβαλλόμενα” μέρη!!! Αρκετά με τους ένθεν κακείθεν καλοθελητές!..