Άποψη: Περί ιδρύσεως «κόμματος της Ομογένειας»

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Πολλά ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες εβδομάδες για την δημιουργία ενός πολιτικού κόμματος “της ομογένειας”.  Μάλιστα,  σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες,  αύριο Δευτέρα ίσως να υπάρξουν και σχετικές ανακοινώσεις από την Αμερική.

Καταρχάς, αν και δεν αντιλαμβανόμαστε την ωφέλεια  που θα προκύψει για την Ομογένεια και τη γενέτειρα, από μια τέτοια κίνηση, εντούτοις δεν είμαστε εκ προοιμίου κάθετα αντίθετοι. Είμαστε, όμως, εξόχως επιφυλακτικοί και έντονα προβληματισμένοι, αναμένοντας να κρίνουμε «πρόσωπα και πράγματα» που ήθελε ενδεχομένως πλαισιώσουν και  εκφράσουν δημοσίως  μία τέτοια κίνηση.  Η οποία κίνηση, εάν ήθελε εκδηλωθεί, αναπόφευκτα  θα προκαλούσε αντιπαραθέσεις, αντιδικίες διχόνοια και τριγμούς στο οικοδόμημα του Οικουμενικού Ελληνισμού.

Ένας πολιτικός σχηματισμός καμία έχει σχέση με την  αυτοοργάνωση της Ομογένειας.  Συμφωνούμε, πιστεύουμε, όλοι σ΄αυτό. Ένα πολιτικό κόμμα ασχέτως του πως θα ονομάζεται,  στόχο έχει την κατάκτηση της εξουσίας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Ελλάδος. Αλλά άλλο είναι μία Ομοσπονδία, ένας Σύλλογος μία εθνικοτοπική και εντελώς άλλο πράγμα η διοίκηση ενός Κράτους.

Και εξηγούμαστε πως πιστεύουμε ότι -θεωρητικά τουλάχιστον-  θα μπορούσε μία “πολιτική” κίνηση εκ μέρους της ομογένειας να είχε κάποιο θετικό αποτέλεσμα:

1. Στη δημιουργία πολιτικού ομογενειακού φορέα να στρατολογηθούν τα ικανότερα και εντιμότερα στελέχη του ομογενειακού χώρου διεθνώς. [σ.σ. Σε κάθε άλλη περίπτωση το «κόμμα»  μοιραία θα εκφυλιστεί και θα αποτύχει παταγωδώς η έστω «καλών προθέσεων» δημιουργία πολιτικού φορέα εκ μέρους ομογενών].
2. Ένα ομογενειακό πολιτικό κόμμα πρέπει να έχει στελέχη που να κατέχουν την πολιτική επιστήμη, να έχουν στόχους και οράματα συμβατά με την Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Να σέβονται το Διεθνές Δίκαιο και να είναι ειρηνόφιλα. Να διαθέτουν αξιόλογα επιτελεία και ικανούς Συμβούλους όλων των κατηγοριών.
3. Να έχουν συγκεκριμένους οικονομικούς, πολιτικούς και εθνικούς στόχους και να εξυπηρετούν ταυτόχρονα τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της γενέτειρας και της ομογένειας.
4. Να έχουν οικονομικούς πόρους τέτοιους που να διασφαλίζουν την ανεξάρτητη πορεία τους μακριά από χορηγούς, χρηματοδότες και μαύρο χρήμα.

Ας μην γελιόμαστε. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις. Μήτε είναι αρκετές οι θεμιτές καθ΄όλα φιλοδοξίες.  Ο πατριωτισμός από μόνος του δεν επαρκεί για να αναπληρώσει το όποιο πολιτικό κενό, την όποια πολιτική δυσλειτουργία, τον όποιο πολιτικό αμοραλισμό στη γενέτειρα. Ούτε μπορεί ένας ομογενειακός κομματικός σχηματισμός να μετακινηθεί συμπαγής στην Ελλάδα για να διεκδικήσει την εξουσία.  Μπορούν κάποια ικανά πολιτικά στελέχη της Ομογένειας να αξιοποιηθούν στην πατρίδα από υπάρχοντα ή δημιουργούμενα κόμματα,  σε θέσεις εξουσίας (π.χ. Ανδρέας Παπανδρέου) αλλά ένα  αμιγώς ομογενειακό κόμμα, έστω και σε συνεργασία με Έλληνες πολιτικούς,  δεν μπορεί να αναλάβει τα ηνία της γενέτειρας.

Μην πλέκουμε τις εποχές και τις καταστάσεις. Άλλο 1821 και απελευθερωτικός Αγώνας και άλλος –εντελώς διαφορετικός-  ο ρόλος ενός ομογενή-Πρωθυπουργού και ενός ομογενειακού Κόμματος στην διαχείριση της εξουσίας. Ούτε μπορεί να είναι αρκετός λόγος για ένα τέτοιο διάβημα η “αγανάκτηση” για την υπό απαράδεκτες πράγματι προϋποθέσεις, ψήφο των Αποδήμων. Ή για την απορριπτέα “Συμφωνία των Πρεσπών”.

Ας μην βαυκαλιζόμαστε.  Ο Απόδημος Ελληνισμός έχει πολλή δουλειά για να τακτοποιήσει τα του οίκου του. Μια παγκόσμια ανεξάρτητη ομογενειακή οργάνωση που θα εκπροσωπεί τον εκτός συνόρων Ελληνισμό και θα εργάζεται για την πρόοδο και την ευημερία του, παράλληλα με την «χείρα βοηθείας» προς τη γενέτειρα,  και ζητούμενο είναι και απαραίτητο να συσταθεί. Και σε αναλογία με την αποτελεσματικότητα και την σοβαρότητά της θα  προκαλέσει το αντανακλαστικό ενδιαφέρον και  μαζί την απόφαση της κάθε ελληνικής κυβέρνησης να συνδιαλλαγή μαζί της ακόμη και πολιτικά, συν-διαμορφώνοντας μία εθνική  γεωπολιτική και οικονομική στρατηγική.  Ακόμη και  να διεκδικήσουμε Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού. Αλλά μέχρις εκεί.

Αν μπορούσαν οργανωτικά οι ομογενείς  να έχουν φθάσει τις τελευταίες δεκαετίες σε ένα τέτοιο σημείο αυτό-οργάνωσης, (απέχουν ακόμη παρασάγγες)  και τους εαυτούς τους θα βοηθούσαν και την πατρίδα θα στήριζαν και θα την οδηγούσαν σε δρόμους επιτυχιών στα οικονομικά και εθνικά θέματα. Αυτή θα ήταν και θα είναι πάντα η ευκταία προσφορά της ομογένειας στη γενέτειρα. Να εισάγει Τεχνογνωσία, να εισάγει οργανωτικές δομές, και να εξασφαλίζει διεθνή στήριξη στα εθνικά θέματα.

Διαφορετικά, ανερμάτιστες φιλοδοξίες, άκριτες υπερεκτιμήσεις ή και υπεραπλουστεύσεις, ερασιτεχνισμοί,  αδόκιμοι εντυπωσιακοί χειρισμοί για το «καπρίτσιο», το «ον όρε» ή το «γ@μώτο», κινήσεις «για να ακουστούμε», να μας «καμαρώσουν» και να μας «χειροκροτήσουν», ενδέχεται να θέσουν –και όχι μακροπρόθεσμα- σε κίνδυνο τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα τόσο των απανταχού ομογενών και Αποδήμων Ελλήνων όσο και  του ελληνικού και Κυπριακού ελληνισμού στο αδιαίρετο σύνολό του.  Και οι εχθροί της Ελλάδος καιροφυλακτούν πάντοτε  στα βόρεια και Ανατολικά σύνορά μας για  μία πολιτική «στραβοτιμονιά» της Ελλάδος …