Έμμετρη (;) σάτιρα: Σοβαρά τα ασοβάρευτα, μια κι έξω!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Τ’  άρθρα γίναν σχέδια

κ΄οι πένες  εργολάβοι.

Σκαφτιάδες, με αναίδεια

γίνανε δικολάβοι.

Τα λόγια τους στον άνεμο

Οι πράξεις τους στο βρόντο.

Σκαρφίζονται απάνεμο

λιμάνι δίχως φόντο.

Προεστοί  γίναν τα πόδια

Και βαράνε το κεφάλι!

Πρόβατα, γελάδια, βόδια

μας επήραν παραζάλη.

Κι απορώ που χρόνια δέκα

οι πολιτικοί αφέντες

μαγειρεύουν στου Μπεμπέκα

μόνο λόγια και κουβέντες!

Για ΣΑΕ και άλλα τέτοια

και για Μέρα Αποδήμων,

πρόχειρα όλα μερεμέτια

αδεξίων παντομίμων!

Πως να γίνει μπουγιαμπέσα

πριν το ψάρι να ψαρέψεις;

Πώς να βάλεις όλους μέσα

πριν εβγείς να τους γυρέψεις;

Πρώτα ρώτα, πρώτα μάθε

πρώτα τέντωσε τ΄αυτί

κι  ύστερα κουβέντα κάνε

για το πώς και το γιατί.

Μα δεν φταίει  η Αθήνα

Πολλά φταίουμε και μεις!

Άλλος  Πάτρα άλλος Ραφήνα,

το τι πρέπει, πώς να βρεις;

Κάθε ένας  …δυο ιδέες

Ο καθείς καραβοκύρης

Ένα μάτσο ορχιδέες,

Πουθενά ο νοικοκύρης!

Κι αν κάποιος κάποτε ζυγώνει

Το τιμόνι να βαστάξει,

Το “εγώ” μας  μάς θυμώνει,

Η ουρά μας να μην στάξει!

Βρίσκουν έτσι οι αφέντες

Και αλάτι και πιπέρι…

Εμείς  δοσμένοι σε κουβέντες

μήτε παίρνουμε χαμπέρι!

Κι έπειτα εκ των υστέρων

Μας ξινίζει μας βρωμάει.

Μα την λάμψη των αστέρων

Το σκοτάδι δεν νικάει!

Γι αυτό μαζωχτείτε ούλοι

Βγάλτε έναν αρχηγό,

πιάσετε το καραούλι

να σας δουν στο σοβαρό!