“Έφυγε” από τη ζωή η σπουδαία ομογενής ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκη

“Έφυγε” από τη ζωή το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου στη Νέα Υόρκη η ομογενής δημοφιλής ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκη. Την είδηση του θανάτου της γνωστοποίησε ο αδελφός της Απόλλων με μια ανάρτηση του στο Facebook. “Η αγαπημένη μας αδελφή μας άφησε σήμερα το πρωί στη Νέα Υόρκη. Μετά από πολλούς μήνες με προβλήματα υγείας βρήκε επιτέλους γαλήνη και είναι μαζί με τον Λούις της”.

Η οσκαρική Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός, απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών.

Σχεδόν σε όλη της τη ζωή ήταν ακτιβίστρια και φιλάνθρωπος, ενώ κέρδισε ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame το 2013.

Γεννήθηκε στο Lowell της Μασαχουσέτης στις 20 Ιουνίου 1931 και ήταν κόρη μεταναστών από τη νότια Ελλάδα. Ήταν πρώτη ξαδέρφη του υποψηφίου των Δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ, Μάικ Δουκάκης. Ξεκίνησε την θεατρική της καριέρα στην Βοστόνη το 1958 και το 1963 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Ρόμπερτ Ρόσεν Λίλιθ. Κέρδισε το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου το 1987 για τη συμμετοχή της στην ταινία Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού.

Μόλις έγινε γνωστή στην Ελλάδα,  η Μιμή Ντενίση είπε το δικό της συγκινητικό αντίο στην Ολυμπία Δουκάκη:

“Ήθελα να στείλω ευχές σε όλους. Καλό Πάσχα με υγεία κ χαρές. Ταυτόχρονα όμως μια είδηση από την Αμερική με βύθισε σε βαθιά θλίψη. Ο θάνατος της σπουδαίας Ολυμπίας Δουκακη. Ήταν η μόνη Ελληνίδα εκτός από την Κατίνα Παξινού βραβευμένη με Όσκαρ. Είχε χρόνια δικό της θίασο στην Νέα Υόρκη κ ήταν αγαπητή σε όλους. Η καταγωγή της ήταν από την Μικρά Ασία κ ήταν εκείνη που μου έδωσε την ιδέα να γράψω την Σμύρνη και της το χρωστάω. Υπήρξε για μένα φίλη καρδιάς σύμβουλος στήριγμα κ σύντροφος στα καλά κ στα άσχημα. Περάσαμε έξι μήνες μέρα νύχτα μαζί στην Κύπρο κ άλλους τόσους στην Αθήνα. Το χιούμορ της εξοντωτικό το ίδιο κ η ενέργεια της. Έχω κρατήσει ένα γράμμα της που μου γράφει μια πολύ συγκινητική φράση. Σ ευχαριστώ που μου θύμισες τις Ελληνικές ρίζες μου. Τιμή μου αν το κατάφερα . Τιμή μου που μου χάρισε την αγάπη της . Καλό της ταξίδι κ συλλυπητήρια στα τρία υπέροχα παιδιά της”.

Η ηθοποιός και φίλη της Λίντα Νίντερμαν Σίλβερ έγραψε μόλις πληροφορήθηκε το θάνατο της: “Λίγα άτομα άτομα στη ζωή μας, μας υποστηρίζουν σαν καλλιτέχνες και σαν ανθρώπους. Η Ολυμπία ήταν ένα από αυτά. Μια φορά μου είπε ότι είχα περισσότερο κουράγιο από εκείνη. Αν ήξερες την Ολυμπία θα έλεγες πως αυτό είναι απίστευτο. Πάντοτε έλεγε “αν δε σου δίνουν κάτι, κάνε το μόνη σου”. Είμαι ευγνώμων που με έσπρωξε να κάνω το καλύτερο που μπορούσα για τον εαυτό μου, για τη δουλειά μου και να γνωρίζω πως δεν υπάρχει κανείς άλλος σαν εμένα.

Και η φιλία μας. Μιλούσαμε για τα πάντα, χωρίς να κρύβουμε τίποτα. Ολυμπία θα είσαι πάντα στην καρδιά μου”.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Los Angeles Times, η Ολυμπία Δουκάκη που ξεχώρισε μεταξύ άλλων για την ταινία «Ανθισμένες Μανόλιες», ενώ συμμετείχε και στην κωμωδία «Κοίτα ποιος μιλάει;» έφυγε από τη ζωή στο σπίτι της, στη Νέα Υόρκη.

Η Λίζα Μάρτιν Νιούμαν Σόου με μια ανάρτηση της έκανε ένα ταξίδι στο παρελθόν όταν οι γονείς της μαζί με την Ολυμπία Δουκάκη και τον σύζυγο της Λούις Ζόρικ αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το Μανχάταν και να μετακομίσουν στο Μοντκλέρ της Νέας Ιερσέης για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε ένα πιο ανθρώπινο περιβάλλον μακριά από την ζούγκλα της πόλης. Εκεί, έφτιαξαν και την εταιρία Whole Theatre Company. “Η Ολυμπία και η οικογένεια της ήταν η δεύτερη δική μου οικογένεια εκείνα τα χρόνια. Οι οικογένειες μας έκαναν μπάρμπεκιου και διακοπές μαζί και η Ολυμπία με ενθάρρυνε να ασχοληθώ με την ηθοποιία. Η κόρη της Χριστίνα με βοήθησε πηγαίνοντας με στις οντισιόν και ψάχνοντας να μου βρει ατζέντη. Όταν ήμουν 13 οι γονείς μου άρχισαν να πηγαίνουν στην εκκλησία και αποφάσισα να βαπτιστώ. Ήμουν τυχερή που μπορούσα να διαλέξω τους νονούς μου και αυτοί δεν ήταν άλλοι από την Ολυμπία και τον Λούις” γράφει η Νιούμαν.

Η ίδια κάνει αναφορά για το Όσκαρ της Ολυμπίας Δουκάκη στην ταινία “Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού” (“Moonstruck”) και πως από τότε εκτοξεύτηκε η καριέρα της. “Η φιλη μας Olympanie -όπως την αποκαλούσα από τότε που ήμουν παιδί- ξεκίνησε μια λαμπρή διεθνή καριέρα και όλοι ήμασταν πολύ περήφανοι για εκείνη. Δεν θέλω να σκέφτομαι έναν κόσμο χωρίς την Ολυμπία. Φαίνεται πιο ψυχρός και λιγότερο κατανοητός. Φαντάζομαι πως τώρα είναι ελεύθερο το σώμα της αλλά βρίσκεται με την μορφή της σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μπορεί να είναι το φως που θα λάμπει και θα δείχνει το δρόμο για την αγάπη και την φροντίδα του ενός για τον άλλον. Σε ευχαριστώ Olympanie που επένδυσε την αγάπη σου, το φως σου και την φροντίδα σου για μένα. Θα μεταφέρω αυτή την κληρονομιά και την προσφέρω στον κόσμο”.

Η καριέρα της στη μεγάλη οθόνη συνεχίστηκε με ρόλους στο φιλμ Look Who’s Talking (1989) και τις συνέχειές του με τον Τζον Τραβόλτα και την Κέρστι Άλι, την ταινία Steel Magnolias (1989) με τη Σίρλεϊ Μακλέιν, τη Σάλι Φιλντ και την Τζούλια Ρόμπερτς, την ταινία Mighty Aphrodite του Γούντι Άλεν (1995), ή το φιλμ Mr. Holland’s Opus (1995), με τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους.

Η Δουκάκη, που χειριζόταν μαεστρικά ρόλους που απαιτούσαν δηκτικό, ανέκφραστο χιούμορ, ήταν επίσης υποψήφια για βραβεία Emmy χάρη σε ρόλους που ενσάρκωσε σε τηλεοπτικές σειρές το 1991, το 1998 και το 1999.

Ήταν ξαδέρφη του ομογενή Μάικλ Δουκάκη, υποψήφιου των Δημοκρατικών για την Προεδρία της Αμερικής το 1988. Εκείνη τη χρονιά, κέρδισε το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου στην απονομή των Όσκαρ. Όταν σήκωσε το χρυσό αγαλματίδιο αναφώνησε «Εντάξει Μάικλ, πάμε» θέλωντας να στηρίξει την υποψηφιότητα του, το καλοκαίρι του 2019.

Το 2018 κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την καριέρα της στο οποίο η Ολυμπία εμφανίζεται σε ένα ταξίδι πίσω στην Ελλάδα και στα χωριά καταγωγής των γονιών της. Η σχέση της με την Ελλάδα και την κοινότητα στις ΗΠΑ υπήρξε στενή, καθώς υπήρξε μέλος του ελληνοαμερικανικού ιδρύματος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

Το 2020 κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ολυμπία» του Χάρη Μαυρομιχάλη το οποίο καταγράφει πτυχές από τη ζωή και τη προσωπικότητα της Ολυμπίας Δουκάκη. Την ίδια χρονιά έλαβε το «Life Achievement Award» στα πλαίσια του 11ου Bridges International Film Festival, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Δίδαξε επίσης από το 1965 στο τμήμα New School of Arts του πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Tisch της Νέας Υόρκης. Προς τιμήν της δίνεται κάθε χρόνο υποτροφία με το όνομά της σε φοιτητή ή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου που σημείωσε ιδιαίτερα υψηλές αποδόσεις.