ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Πώς να μετατρέψεις τον Έλληνα σε σύνολο διαγράφοντας τη μονάδα;

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Θα κρεμάσω πάνω μου μία ταμπέλα που θα λέει: Έχω Κορωναϊό!  Και θα μπω στον Ηλεκτρικό! Θέλω να δω, θα έρθει τότε κάποιος συνεπιβάτης να καθίσει στο διπλανό από το δικό μου κάθισμα;

Διότι κάθε μέρα διάφοροι (-ες) θρονιάζονται επιδεικτικά δίπλα μου σαν να μην υπάρχει επιγραφή στην πλάτη του παρακείμενου καθίσματος που γράφει με κόκκινη μπογιά:  «Δεν κάθομαι εδώ»!

ΔΕΝ κάθομαι, λέει η επιγραφή, «τσουπ» κάνουν οι γυναίκες (περισσότερο) και θρονιάζονται πάνω στο «ΔΕΝ» και το ευχαριστιούνται κιόλας!  Γιατί βρε κυρά μου δεν σέβεσαι την επιγραφή; Ρωτάς ευγενικά όσο σε παίρνει…

-Γιατί έτσι μου αρέσει, σου απαντάει με αέρα και στόμφο χιλίων Καρδιναλίων! Λες, ας δώσω τόπο στην οργή …και στον κορωναϊό! Και σηκώνεσαι όρθιος. Τι το θελες; Εσύ και άλλοι 15 στριμωγμένοι σε τέσσερα τετραγωνικά χώρο… Ευτυχώς μάσκες φοράνε σχεδόν όλοι.   Λέω σχεδόν γιατί κάποιοι εννοούν να φοράνε τη μάσκα στο ….πηγούνι τους! Οπότε δεν πιάνεται…

Σε κάθε περίπτωση,  εσύ θέλεις να κάνεις το σωστό. Δεν αρκεί. Πρέπει το ίδιο να θέλει και ο άλλος. Ο διπλανός σου. Ο συνεπιβάτης σου… Αυτό θα πει συνευθύνη!

Εκείνος, όμως, δεν θέλει. Γιατί είναι κουρασμένος; Γιατί είναι εξυπνότερος από αυτούς που σκέφτηκαν να βάλουν το απαγορευτικό; Γιατί είναι ατρόμητος ή γιατί το παίζει άπιστος Θωμάς; Σου λέει «δεν υπάρχει Covid 19». Του λες, μα κοίτα ανθρωπέ μου γύρω σου… εκατό πέθαναν σε μία ημέρα! Σου λέει, Θα πέθαιναν έτσι κι αλλιώς…  Του ματαλές: Ναι, αλλά αυτοί δεν πέθαναν μήτε έτσι, ούτε αλλιώς,  πέθαναν γιατί είχαν Covid…

Τι σου είναι ο άνθρωπος!  Κατ αρχήν πρέπει να πω ότι οι Έλληνες άνθρωποι έρχονται από άλλο ανέκδοτο: Είναι κάτι σαν  την εκπομπή «Αδύναμος Κρίκος». Όπου παίζουν το τηλεοπτικό αυτό παιχνίδι,  ψάχνουν μέσα από τις απαντήσεις,  να βρουν αυτόν που θεωρούν αδύναμο κρίκο για να τον διώξουν από το παιχνίδι. Στην Ελλάδα ψάχνουν να ανακαλύψουν  τον καλό για να τον βγάλουν από τη μέση! Και αυτό το λένε «στρατηγική» αντί για «σκευωρία»!

Έτσι αντί να μείνουν στο τέλος του παιχνιδιού οι πιο δυνατοί κρίκοι, μένουν οι πιο …αδύναμοι! Και αντί να κερδίζουν 5 και 8 χιλιάδες ευρώ με το ζόρι πιάνουν οκτακόσια μέχρι και χίλια ευρουλάκια!

Σπάνια ράτσα ο Έλληνας. Βλέπει το τυρί αλλά όχι τη φάκα!  Βλέπουμε τους νεκρούς αλλά όχι την αρρώστια!

Βλέπουμε την επιγραφή, αλλά θεωρούμε ότι τη γράψανε  για …όλους τους άλλους εκτός από εμάς!

Το  ίδιο κάνουμε με τα εμβόλια. Ας τα κάνουν οι άλλοι, όχι εμείς! Τω αυτώ και με τα self tests είναι για τους άλλους όχι για τα παιδιά μας!!!

Πώς να χωρέσεις στο κεφάλι του Ρωμιού το «εμείς» εξοστρακίζοντας το «εγώ»; Πώς να του μάθεις την ομαδικότητα αποδιώχνοντας την ατομικότητα;  Πώς να τον μετατρέψεις σε σύνολο διαγράφοντας τη μονάδα; Πάντα ο Έλληνας μεγαλούργησε δρώντας ατομικά. Έτσι δημιουργήσαμε  τόσους ήρωες. Έτσι ξαφνιάσαμε την Οικουμένη…

Είμαστε μοναδική  ράτσα, πάει και τελείωσε!  Ή κατά Ζαρτζετάκη: είμαστε Ανάδελφον Έθνος.