Η Ελληνική Γλώσσα, ο Πολιτισμός και η ΟΥΝΕΣΚΟ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Με ιδιαίτερη χαρά παρακολουθήσαμε το χαιρετισμό του Προέδρου της  «Ειδικής Επιτροπής της Βουλής για τον Ελληνισμό της Διασποράς» (sic)  Σάββα Αναστασιάδη, στη Διαδικτυακή διημερίδα που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Δυτικής  Μακεδονίας, για την Ημέρα Ελληνικής  Γλώσσας. Ο βουλευτής της Β΄ Θεσσαλονίκης,  Σάββας Αναστασιάδης,  υπήρξε όχι μόνο αποκαλυπτικός, αλλά και ακριβολόγος, πράγμα που αποδεικνύει το πολιτικό του ήθος. Αναφέρθηκε στο ιστορικό της καθιέρωσης της Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας . Είπε:  «Η ιδέα της καθιέρωσης Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής γλώσσας κατατέθηκε στην επιτροπή μας το Καλοκαίρι του 2014, από τον τότε Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ιταλίας κ. Κορίνθιο και τον τότε Αντιπρόεδρο κ. Ν. Φράγκο, Πρόεδρο του Ελληνικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Μιλάνου>.

Όπως εξήγησε, «η Επιτροπή μας προώθησε αμέσως το θέμα αλλά η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε γιατί μεσολάβησαν οι εκλογές του Ιανουαρίου το 2015». Έτσι,  μετά την επελθούσα πολιτική μεταβολή,  η 9^η Φεβρουαρίου καθιερώθηκε το 2017 ως <Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας>.

Μιλώντας την αλήθεια, ο κ. Αναστασιάδης είπε πως, «αυτό είναι το πρώτο βήμα και δεν είναι αρκετό (…) απομένει να καταθέσουμε σχετικό φάκελο στην UNESCO, για να καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Εκεί χρειάζεται άλλη διαδικασία , άλλη προσπάθεια».

Ωστόσο, αν για κάθε «βήμα» απαιτούνται τρία ολόκληρα χρόνια, για το επόμενο βήμα, την ετοιμασία και υποβολή του σχετικού φακέλου στην ΟΥΝΕΣΚΟ, ούτε που θέλουμε να υπολογίσουμε πόσα χρόνια θα μας πάρει, και πόσες κυβερνήσεις θα πρέπει στο μεταξύ να αλλάξουν!

Σήμερα η ελληνική Γλώσσα μιλιέται από μια «χούφτα» Ελληνες, Κυπρίους και όσους Απόδημους Έλληνες και ομογενείς εξακολουθούν να την χρησιμοποιούν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσθήκη και του Πολιτισμού, και η ανακήρυξή της από την ΟΥΝΕΣΚΟ σε «Γλώσσας Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής και Πολιτισμού»  θα προκαλούσε το ενδιαφέρον νέων ανθρώπων, κυρίως φοιτητών, που θα ήθελαν να εντρυφήσουν στα μυστικά της, όπως και στα άδυτα του ελληνικού Πολιτισμού, ΑΜΕΣΑ συνυφασμένου του ενός με το άλλο,  ώστε ο διαχωρισμός τους από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να είναι παράλογος και εθνικά ύποπτος.

Το τι κάνουν τα έθνη- χώρες για την διαιώνιση της  Γλώσσας τους, γίνεται εύκολα αντιληπτό από το παράδειγμα της Γαλλίας, η οποία προκειμένου να αντιμετωπίσει την παγκοσμιότητα της  Αγγλικής, που απομάκρυνε από την πρώτη θέση τα Γαλλικά, πραγματοποιεί συστηματικά πολιτιστικές εκστρατείες και παρέχει συνεχώς κίνητρα για την εκμάθηση της Γαλλικής Γλώσσας,  από ξένους.

Ιδιαίτερα εμείς, οι Έλληνες, που η χώρα μας  δέχεται πλήθος οικονομικών μεταναστών, προσφύγων, και ό,τι άλλο, που έχουμε γείτονες που επιβουλεύονται όχι μόνο την εδαφική μας ακεραιότητα, αλλά και την πολιτιστική μας κληρονομιά, έχουμε υποχρέωση να εργαστούμε για την προβολή, διάδοση και  διαιώνιση της γλώσσας μας η οποία, άλλωστε,  «…με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια». (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).

Παράλληλα η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και …στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη ενώ «όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική». (Francisco Adrados, γλωσσολόγος). [tilestwra.com].

Επιβάλλεται, επομένως, να αναληφθεί εκστρατεία από την κυβέρνηση –έστω και εν μέσω Κορωναϊού- ώστε να γίνουν οι δέουσες ενέργειες στο εσωτερικό και το εξωτερικό,  για να ετοιμασθεί και να υποβληθεί στην ΟΥΝΕΣΚΟ ο φάκελος που θα ολοκληρώσει την Ιδέα του Γιάννη Κορίνθιου και θα συμβάλει στην διαιώνιση της ελληνικής Γλώσσας.