Η στάση του εθνικού κέντρου κι οι Απόδημοι Έλληνες

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Πάντα μας συγκινεί το γεγονός όταν συμβαίνει αυτά που γράφουμε να μην περνάνε απαρατήρητα από τους αναγνώστες μας. Η κριτική, η διόρθωση και ο έπαινος είναι για τον δημοσιογράφο (τουλάχιστον για μας που θητεύσαμε στην Ομογένεια) η ανταμοιβή των κόπων του μυαλού και σώματος! Είχαμε την τύχη να το βιώσουμε αυτό όλα τα σαράντα χρόνια που δημοσιογραφούμε για τον Απόδημο Ελληνισμό, είτε από τις στήλες των ομογενειακών ημερήσιων εφημερίδων της  Νέας Υόρκης, «η Πρωινή» είτε του «Εθνικός Κήρυξ», είτε από εκπομπές της ERT World.

Τη φορά αυτή, το άρθρο μας «Και να που ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν την …Ομογένεια!»  έτυχε πολλών θετικών σχολίων από τους αναγνώστες μας. Επιλέξαμε να παραθέσουμε ένα μόνο από τα σχόλια, διότι δίνει προέκταση στις σκέψεις μας και επισημαίνει παράπλευρα ζητήματα αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, τους κινδύνους που απειλούν τις  σχέσεις Μητρόπολης-Αποδήμων.

Παραθέτουμε αυτούσιο το σχόλιο του Σωτήρη Δελή, πρώην βουλευτή και μέλους της Επιτροπής Εξωτερικών του Σουηδικού Κοινοβουλίου.

Θα ακολουθήσει σχόλιό μας.

<< Σωστή ανάλυση από τον κ Μαλασπίνα.

Δεν είναι μόνο ότι οι πολιτικάντικες του αθηνοκεντρικού κράτους που υποφέρουν από συλλογική απώλεια μνήμης.

Είναι και οι πράξεις τους που τείνουν να δημιουργήσουν ένα τείχος Μεξικού μεταξύ Ομογένειας και Μητρόπολης,  που η Ελλάδα θα πληρώσει ακριβά εάν συνεχιστεί το ”χτίσιμο του”.

Δεν εννοούν να καταλάβουν ότι και οι πιο απλοί ομογενείς εργάτες εργοστασίων εδώ αντιπροσωπεύουν ένα κεφάλαιο γνώσης που θα το ζήλευαν και οι καλύτερες ελληνικές εταιρείες.

Ας μην θυμίσουμε ότι οι ομογενείς έχουν άλλο είδος συμπεριφοράς και αντιμετώπισης των καταστάσεων αντί να τρέχουν στα συλλαλητήρια κάθε τρεις και λίγο!

Εκτός που είναι περισσότερο Έλληνες από πολλούς Έλληνες που μένουν στην χώρα…και την μισούν!

Θα περάσει αρκετός χρόνος μέχρι να διορθωθούν οι καταστάσεις στη χώρα.>>

ΣΧΟΛΙΟ ΡΗΡ: Δεν είναι απαραίτητο να  συμφωνήσει κανείς με κάθε φράση του κειμένου του ομογενή βουλευτή. Η κεντρική ιδέα, όμως, ότι το Αθηνοκεντρικό κράτος μας αποφασίζει και ενεργεί εγωιστικά, «για την Ομογένεια χωρίς την Ομογένεια», είναι και αυταπόδεικτο και αδιαμφισβήτητο. Αποτελεί διαχρονική παθογένεια του ελληνικού κράτους, το οποίο επιδεικνύει ουσιαστική αδιαφορία για τον Απόδημο Ελληνισμό.

Η στάση αυτή του εθνικού κέντρου για τους Απόδημους, έχει δημιουργήσει την αντίληψη, σε μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων του Εξωτερικού, πως κάθε φορά που προσπαθούν να πλησιάσουν κρατικές δομές στην γενέτειρα, «βρίσκουμε μπροστά μας ένα τείχος πάνω στο οποίο σπάμε τα μούτρα μας», όπως μας είπαν χαρακτηριστικά . Μας θύμισαν, μάλιστα, την περίπτωση της ψήφου των Αποδήμων, αλλά και τη συγχώνευση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού με την Δημόσια Διπλωματία. «Γράψαμε σε υπουργούς, μέχρι και στον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, προσπαθώντας να πείσουμε ότι η Γενική Γραμματεία πρέπει να αναβαθμιστεί και όχι να υποβαθμιστεί». «Γράψαμε, επίσης σε Υπουργούς και πάλι στον Πρωθυπουργό να μην υπάρξουν αποκλεισμοί από την διευκόλυνση ψηφοφορίας από το εξωτερικό». Και πρόσθεσε: «Και στις δύο αυτές περιπτώσεις,  κυβέρνηση και αντιπολίτευση, μας αγνόησαν. Μας ξέρουν μόνον όταν μας χρειάζονται».  Το όνομα του αναγνώστη επιλέγουμε να μην το δημοσιεύσουμε. Για το λόγο ότι  ΟΠΟΙΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ και να ρωτήσετε, ΤΗΝ ΙΔΙΑ Άποψη, λίγο-πολύ,ΈΧΕΙ!

Μήγαρις όταν το 1995 ιδρύθηκε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) ρωτήθηκε η ομογένεια; Ή ρωτήθηκε όταν το διέλυσαν την περίοδο 2010-2012; Μήπως ελήφθη υπόψη της τότε κυβέρνησης η θέση της ομογένειας στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων; Οι δύο συνταρακτικές συγκεντρώσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, συκοφαντήθηκαν και καθυβρίστηκαν!

Θα ρωτήσει κάποιος. Πρώτη φορά γράφονται όλα αυτά; Σίγουρα όχι.  Τα επαναλαμβάνουμε, όμως, ευκαιρίας δοθείσης, με την ελπίδα (μιάς και πεθαίνει τελευταία) ότι κάποτε μπορεί η Αθήνα να αλλάξει τρόπο πολιτικής σκέψης και να φερθεί διαφορετικά.

Ναι,  ζει και κινείται στο εξωτερικό ένα ζωντανό κομμάτι του Ελληνισμού η αξία του οποίου δεν έχει ακόμη εκτιμηθεί δεόντως από το ελληνικό κράτος. «Δεν εννοούν να καταλάβουν ότι και οι πιο απλοί ομογενείς εργάτες εργοστασίων εδώ αντιπροσωπεύουν ένα κεφάλαιο γνώσης που θα το ζήλευαν και οι καλύτερες ελληνικές εταιρείες». Η φράση φαντάζει υπερβολική, αλλά δεν είναι. Ούτε απέχει από την πραγματικότητα η άλλη φράση του Σωτήρη Δελή πως οι ομογενείς «…είναι περισσότερο Έλληνες από πολλούς Έλληνες που μένουν στην χώρα…και την μισούν!»

Φράσεις σκληρές,  καθώς οι Απόδημοι έχουν διαμορφώσει μία διαφορετική αντίληψη ακόμη και για την έκφραση της γνώμης τους.  Γι΄ αυτό και όταν βρεθείς στο εξωτερικό (σε κάποιες μεγάλες χώρες) και ενταχθείς στο «σύστημα», δηλαδή, ομαδική δουλειά, καλές απολαβές και προοπτική, είναι πολύ δύσκολο να πεισθείς να επιστρέψεις στην γενέτειρα. Που ναι, έχει κάνει αρκετά βήματα προόδου, αλλά χρειάζονται και πολλά ακόμη να γίνουν. Και πάνω απ΄ όλα, μαζί με την επιμόρφωση, μαζί με την αξιοκρατία και μαζί με την πάταξη της γραφειοκρατίας, που εν έτη 2021 εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο, να υιοθετήσει και την κουλτούρα της ομαδικής εργασίας, της αξιολόγησης και της παροχής κινήτρων.