Πόσο κοντά είμαστε σε πρόωρες κάλπες;

Πριν από δύο μήνες ήταν η είδηση του εμβολίου και εκείνος ο πρώτος ορίζοντας ελπίδας για το πολυπόθητο φως στο τούνελ της πανδημίας αυτά που είχαν πυροδοτήσει ξαφνικά την εκλογολογία. Περισσότερο στους κόλπους της αντιπολίτευσης, τότε, οδηγώντας μάλιστα τα επιτελεία σε στροφή τακτοποίησης (προετοιμασίας καλύτερα) στα εσωκομματικά τους. Τα εκλογικά σενάρια επανήλθαν με μεγαλύτερη ορμή εντός της εβδομάδας – και παραμένουν – στο πολιτικό παρασκήνιο, αυτή τη φορά όχι μόνο στα αντιπολιτευτικά γραφεία, όπου κάποιοι τα φοβούνται ως κλειδωμένη πια απόφαση.

Η σεναριολογία για τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη φούντωσε και εντός κυβερνητικών και γαλάζιων κόλπων, μετά τις 12 και κάτι το μεσημέρι της Δευτέρας, όταν «άνοιξε» το πρωθυπουργικό μπλοκάκι και επισήμως αποκαλύφθηκε η νέα κυβερνητική σύνθεση. Αυτή που ήρθε με καθυστέρηση σχεδόν μισού χρόνου και, κατά γενική ομολογία, χωρίς να προκαλέσει τελικά «πάταγο» – είτε ενδοκυβερνητικό και εσωκομματικό είτε στην κοινωνία. Εφερε ησύχως αλλαγές και σαφώς περισσότερο… γαλάζιο σε πόστα πρώτης γραμμής (και επόμενης μέρας), όπως στο θεσμικό υπουργείο Εσωτερικών, και ισχυροποίησε το Μαξίμου, με ανεπηρέαστα ωστόσο τα χαρτοφυλάκια των κρίσεων – την οικονομία, την υγεία, την άμυνα και τη διπλωματία – ως ένα μητσοτακικό, συνειδητό σήμα επιτυχημένης 18μηνης πορείας.

Πέραν του πως πολιτικά στελέχη διαβάζουν τις επιλογές Μητσοτάκη έμπειροι αναλυτές βλέπουν στη μεγάλη εικόνα έναν ανασχηματισμό «εσωστρέφειας» (ή «ισορροπιών» ή «άμυνας» και πάει λέγοντας) και σίγουρα ένα σχήμα με πιο ομογενοποιημένα πλέον πολιτικά χαρακτηριστικά. Εξού και προεξοφλούν οι περισσότεροι ότι αργά ή γρήγορα εντός του 2021 ο πειρασμός της διπλής κάλπης θα χτυπήσει την πρωθυπουργική πόρτα, αν δεν το έχει κάνει ήδη ως προβληματισμός. Παράγοντας – κλειδί για τις εξελίξεις είναι, όπως συμφωνούν, «προφανώς η οικονομία» και τα όποια «συντρίμμια» αρχίσουν να αποκαλύπτονται εμφατικά μετά τον έλεγχο της πανδημικής κρίσης. Και αυτή με τη σειρά της – λένε – αποτελεί τον κυρίαρχο αστάθμητο παράγοντα που για την ώρα απειλεί χρονοδιαγράμματα και αφηγήματα, ιδίως για μία κυβέρνηση που κινείται με μεταρρυθμιστική σημαία.

Οπως προκύπτει πάντως από πρόσωπα στο στενό περιβάλλον του Μητσοτάκη, εκλογικός σχεδιασμός δεν υπάρχει πόσω μάλλον με προκαθορισμένο χρονικό ορίζοντα, τις αρχές του καλοκαιριού ή το φθινόπωρο κατά τους παρασκηνιακούς ψιθύρους. Εν ολίγοις ο Πρωθυπουργός δεν εμφανίζεται σε συνομιλητές του με καμία «κλειδωμένη» σκέψη να καεί προ του 2023 η απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ η οποία ως γνωστόν βάζει νέους όρους στη συνολική εξίσωση. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να έχει έτοιμες πολιτικές αποφάσεις για τους προσεχείς μήνες, όσο στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, ελέω υγειονομικής κρίσης, γίνονται συνεχώς αναθεωρήσεις και δεύτερες και τρίτες σκέψεις για αυτά που θα συμβούν στις επόμενες… επτά ημέρες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πετιούνται στον κάλαθο του Πρωθυπουργού οι εισηγήσεις «να κερδίσουμε χρόνο για την κυβερνητική ατζέντα», ή αλλιώς το σενάριο των «2+4» ετών διακυβέρνησης. Αντιθέτως κρατά ανοιχτές τις επιλογές του, την ίδια ώρα που θιασώτες των πρόωρων εκλογών δείχνουν να πληθαίνουν εντός της γαλάζιας παράταξης. Απέναντί τους, όσοι βλέπουν σε μία τέτοια κίνηση είτε ρίσκο οριακής πλειοψηφίας και απώλειας της σημερινής πολιτικής κυριαρχίας είτε «σύγκρουση» προς το παρόν με το αφήγημα Μητσοτάκη περί συνέπειας προς τους πολίτες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μητσοτακική ατζέντα επιμένει στο τρίπτυχο «πολλές και καλές δουλειές, λιγότεροι φόροι, περισσότερη ασφάλεια».

Το μεγάλο στοίχημα

Εξού και μπροστά στο στοίχημα της ανάκαμψης με διατήρηση ταυτόχρονα της κοινωνικής συνοχής, το Μαξίμου θέλει να προβάλλει ότι δεν εγκαταλείπει τη μάχη των μεταρρυθμίσεων. Το βάρος πέφτει στο πρώτο τρίμηνο του έτους και για τη συνέχεια επενδύει πολλά στην απορρόφηση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης, με την πεποίθηση ότι θα διατηρήσει έτσι την  πολιτική υπεροχή έναντι της Κουμουνδούρου. Μιλώντας βεβαίως για δημοσκοπήσεις, στο πρωθυπουργικό περιβάλλον δεν πανηγυρίζουν. Βλέπουν τα δύσκολα να έπονται και ήδη εξετάζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, όσα χτυπούν καμπανάκια σε συγκεκριμένους τομείς της κυβερνητικής δράσης. Και ενώ αναγνωρίζουν τη φθορά εξουσίας – διαχειρίσιμη ωστόσο όπως εκτιμούν – είναι αυτή η αίσθηση κυριαρχίας της ΝΔ έπειτα από ένα έτος αντιμετώπισης κρίσεων που συνοδεύει τα επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν θερμά τις πρόωρες κάλπες για το καθολικό restart.

Είναι ενδεικτικό του πυκνού παρασκηνίου, το γεγονός ότι συνομιλητές του Πρωθυπουργού αναγνωρίζουν το ενισχυμένο πολιτικό πρόσημο στο νέο κυβερνητικό σχήμα, άρα και την προοπτική μάχης που θα μπορούσε, εφόσον κριθεί απαραίτητο, να υπηρετήσει. Και αυτό παρά τις επίμονες διαψεύσεις στο εκλογικό ερώτημα που έρχονται, όπως είναι αναμενόμενο, είτε ορθά κοφτά («δεν υπάρχει τέτοιο θέμα…») είτε με λιγότερη αγανάκτηση («επί δυόμισι χρόνια θα μιλάμε και θα διαβάζουμε για εκλογές…»).

«Ισχυρό αποτύπωμα»

Από την πλευρά τους παρατηρητές των εξελίξεων, πέραν της σημειολογίας από την τοποθέτηση του δίδυμου Μάκη Βορίδη και Στέλιου Πέτσα στο υπουργείο Εσωτερικών, στέκονται στη σημασία των αλλαγών «με ισχυρό αποτύπωμα» και εντός Μαξίμου: στη μετακίνηση του Θοδωρή Λιβάνιου στο πλευρό του Γιώργου Γεραπετρίτη και στην προσπάθεια ανανέωσης στην επικοινωνιακή βιτρίνα με τον Χρήστο Ταραντίλη που έχει υπάρξει γραμματέας του στρατηγικού σχεδιασμού της ΝΔ. Ειδικά ο Λιβάνιος όμως είναι το στέλεχος που περισσότερο από κάθε άλλο γνωρίζει τις εκλογικές διαδικασίες, κοιτάζει τα ψιλά γράμματα στις μετρήσεις κοινής γνώμης και είναι εξοικειωμένος με θέματα περιφέρειας και με τα εσωκομματικά.

Πηγή:in.gr