ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ:  Πλημμύρα η παραλιακή / Πειραϊκή ως  Σούνιο

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Πλημμύρα η παραλιακή

-Πειραϊκή ως  Σούνιο-

Θαρρείς και ήταν Κυριακή

Μέσ΄ τον καυτό Ιούνιο.

Η ασφαλτοστρωμένη γη

Φούλ  στα αυτοκίνητα,

δείλι ως τη χαραυγή

τα κινητά, ακίνητα!

Με αγωνία στη ματιά

βιάζονται για να φθάσουν

ενοίκια να βρουν φτηνά,

Προτού να τ’ ανεβάσουν!

Σαν έμαθαν πως κατοικεί

Και φθάνει με κουρσάρα

Σε μία βίλα εξοχική,

Με μια πεντακοσάρα,

που καταβάλει το παιδί,

ενοίκιο το μήνα!

Και κάτι περισσότερο

Θα ‘δινε στην Αθήνα!

Την ευκαιρία αποζητούν

Όλοι να την εβρούνε

Και βίλες πια αναζητούν

Τζάμπα  να τους ερθούνε!

Είναι σαν σκεφτείς τρελό,

πετρέλαιο να πληρώνουν

ένα  ενοίκιο τριπλό,

Και όλο να κρυώνουν!

Κι αντί αντίκρυ το μπετόν

το άχαρο και το γκρίζο,

κι αντί για γείτονα αυτόν,

Θάλασσα ν΄αντικρίζω!

Ούτε στα μαύρα θα ντυθώ

Που φεύγει σ΄ άλλα μέρη.

Στην πόρτα έξω θα στηθώ,

πίσω  μην τόνε φέρει!

Στα λίγα όποιος  καλοζεί

Και στα πολλά μαθαίνει,

Στα πρώτα ήσασταν μαζί

Στα δεύτερα λαθεύει.

Σαν να μην έφτανε αυτό,

Θα κάνει , λέει, μηνύσεις,

γιατί πολύ πληγώθηκε

Απ’ τσ’  άδικες τις κρίσεις!

Στο άλογο καμαρωτός

Κάλπαζε εσύ στο χώμα,

κι αν εσηκώθη κουρνιαχτός,

η κάλπη αργεί ακόμα!..