ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η νέα μας η στήλη, μηνύματα θα στείλει!

Ένα αυτί ζωγραφιστό

Σαν αληθινό, φτυστό,

Η νέα μας η στήλη

μηνύματα θα στείλει!

Νέα και κουτσομπολιά,

σύγχρονα μα και παλιά,

με μπρίο και με πάθος,

το ίδιο και το λάθος,

των αποδήμων γενικά

και των εντόπιων ειδικά,

τα σκέρτσα και τα νάζια

να βγούνε στα πρεβάζια!

Γιατί γίνονται  φριχτά,

και περνούνε μουλωχτά

διάφορα τερτίπια,

Κι είναι η τσέπη τρύπια.

Κι η ομογένεια, απ εκεί

που ήταν πρώτη στο χακί,

τώρανες σαστισμένη,

τρικλίζει η καημένη!

Κι ένας πάει απ΄ εδώ,

κι άλλος δίχως αιδώ

γι΄ αλλούθενε τραβάει.

Άουτς  καλέ, πονάει!

Βρίσκουν αιτία κι αφορμή

στη γενέτειρα γραμμή,

με νόμους παρακλάδια,

να ντουφεκάνε άδεια!

Πότε με ψήφο  στα κουτσά

Πότε μαθές συγχωνευτά,

Και πότε με πατερίτσες

στήνουνε δουλίτσες…

Μόνο να μπαίνει η σοδιά

Και να γυρίσουν τα παιδιά!

Δίχως αλισβερίσι,

Δίχως να τα ρωτήσει.

Κι  έπειτα λένε φωναχτά,

ένα νάμαστε μπροστά

στον κοινό εχθρό μας,

πάντα για το καλό μας!

Μα όσοι ζουν σε ξενιτιά

διάφορα έχουνε αυτιά

και λογική  περίσσια!

Και παίρνουνε τα ίσια.

Αποστάσεις απ΄ εκειδά

Π΄ άλλοτε μύριζαν φωτιά

Πετώντας  απ΄ το χρέος,

Τώρα κοιτούν με δέος,

φωνάζοντας, εμπρός,

έφτασε πια καιρός,

λίγο να σηκωθούμε

και τα στραβά να πούμε.

Κι αν πάλι κάνουν δεν ακούν

Και το δικό τους να ασκούν

Θέλουνε με το ζόρι,

στις σχέσεις ξεροβόρι

Θα πέσει, κ΄ η καταλαλιά

δική τους θάνε κουτσουλιά

Στη μεταξένια φορεσιά τους,

Να ρθούν στα συγκαλά τους!

Και ενωμένοι σαν παλιά

μία ν΄ανοίξουμε αγκαλιά,

μαζί με την πατρίδα,

του Ελληνισμού κοιτίδα!