Περί κακού κλίματος στις ομογενειακές οργανώσεις

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Όπως γράψαμε και χθες, η συνέντευξη του Προέδρου του Hellenic Congress of America (HECA)  Νίκου Αποστολόπουλου στην Panhellenic Post  είναι αποκαλυπτική σε πολλά σημεία της. Ιδιαίτερα, όμως, σε έναν ευαίσθητο τομέα:  Στη σωρεία και την διαφορετικότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα στην Αμερική, αλλά και σε ένα μεγάλο βαθμό και στις άλλες χώρες όπου ενδημούν, οι  Απόδημοι Έλληνες.  Προβλήματα τα οποία δεν αφορούν μόνον τις σχέσεις  γενέτειρας -Αποδήμων, αλλά εντοπίζονται και αναμεταξύ των ομογενειακών παραγόντων  και ομογενεικών Οργανώσεων.

Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό είναι ένα πρόβλημα γνωστό και διαχρονικό. Το ίδιο και η έλλειψη στενής συνεργασίας ομογένειας με το εθνικό κέντρο. Επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα των Προξενείων που ταλαιπωρούν τους απόδημους μετατρέποντας σε οδύσσεια ακόμη και την απλή απόκτηση ενός πιστοποιητικού! Ή την απόκτηση μιας βίζας…

Εκείνο, όμως το πρόβλημα που παρέμενε συγκεκαλυμμένο ήταν η έλλειψη ενότητας και  συνεργασίας των ομογενειακών οργανώσεων αναμεταξύ τους! Και αναμεταξύ  των Ελλήνων του εξωτερικού.

Η εμπειρία του προέδρου της HECA, κ. Αποστολόπουλου, στην προσπάθειά του να προκαλέσει τη συνεργασία περισσότερων οργανώσεων σε κοινούς στόχους και σε ταυτόσημες επιδιώξεις, εικάζουμε ότι του εμπέδωσε την αντίληψη που εξέφρασε στη συνέντευξή του, η οποία προκάλεσε αίσθηση για τις αλήθειες που εμπεριείχε. Όπως π.χ. ότι η εκπροσώπηση των περίπου τριών εκατομμυρίων ελληνοαμερικανών στη Βουλή και τη Γερουσία δεν ευρίσκεται σήμερα αριθμητικά στα επίπεδα που θα έπρεπε, δεδομένου και του γεγονότος ότι η ελληνική παροικία της Αμερικής έρχεται πρώτη σε μόρφωση και δεύτερη σε πλούτο από όλες τις εθνότητες που ενδημούν πέραν του Ατλαντικού.

Εάν υπήρχε αυτή η αναγκαία ενότητα και η πρέπουσα συνεργασία μεταξύ τωνΕλλήνων αποδήμων, θα είχαμε βιώσει το 1988 την αναρρίχηση του πρώτου  Ελληνοαμερικανού στον Λευκό Οίκο και στο τιμόνι της υπερ-δύναμης, στο πρόσωπο του Μιχάλη Δουκάκη. Ωστόσο, η κάθετη αντίδραση του μακαριστού Ιακώβου στην υποψηφιότητα του ομογενούς, κυβερνήτη της Πολιτείας της Μασαχουσέτης για την προεδρία των ΗΠΑ, και η στήριξη που ο Ιεράρχης προσέφερε στον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο George H.W. Bush, στέρησαν αυτήν την επιτυχία του ελληνο-αμερικανικού στοιχείου στις ΗΠΑ.

Βέβαια, η επιρροή του Mιχάλη Δουκάκη ως δημοσίου προσώπου συνεχίστηκε, έστω και εάν δεν πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου.  Η προσωπικότητα και οι αρχές του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την ενασχόληση με τα κοινά και την προσφορά στον δημόσιο βίο.

Δεν συνέβη το ίδιο, όμως, και σε ό,τι αφορά τις ελληνοαμειρκανικές οργανώσεις και τις αναμεταξύ τους σχέσεις. Η Παμμεσηνιακή Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά το 2013 έφθασε στα όρια διάσπασης. Τη «σκυτάλη» πήρε η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης νε ένα βαθύ χάσμα να την ταλαιπωρεί, μήνες τώρα. Μάλιστα, ο πρόεδρος  κ. Μεϊμάρογλου κάλεσε τον προκάτοχό του του Πέτρο Γαλάτουλα να δώσει απολογισμό για τα δικά του πεπραγμένα, προκειμένου να προκηρυχθούν εκλογές. Δύσκολες ώρες πέρασε και η ομοσπονδία, Νέας Αγγλίας, μετά και τα γεγονότα με την Μυρτώ,  ενώ ακόμη σοβεί η κρίση των ομογενειακών οργανώσεων στον Καναδά.  Τα ίδια και στη Γερμανία όπου το 2009 έγινε το τελευταίο κανονικό συνέδριο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων (ΟΕΚ)  και από τότε είναι πρόεδρος της ο Κωνσταντίνος Δημητρίου, από την Κολωνία χωρίς να έχουν γίνει τρία συνέδρια και εκλογές όπως προβλέπει το Καταστατικό… Αποτέλεσμα, η αντίδραση του μέλους της ΟΕΚ και προέδρου της Παγκόσμιας Οργάνωσης Θεσσαλών “ο Ασκληπιός”, Διαμαντή Γκίκα, ο οποίος οργανώνει την αντίδραση Συλλόγων και άλλων ομογενειακών οργανώσεων της Γερμανίας, απέναντι στην κατάσταση αυτή.

Παράλληλα, πέντε Εθνικοτοπικές αποφάσισαν εν κενώ να διαρρήξουν τις σχέσεις τους με τις ομοσπονδίες και, ανεξαρτητοποιούμενες, να δημιουργήσουν μία παγκόσμια οργάνωση εθνικοτοπικών, με απώτερο στόχο τη δημιουργία οργάνωσης για την παγκόσμια εκπροσώπηση της ομογένειας.

Αυτά, είναι σημάδια έντονα ανησυχητικά για την ενότητα των Ελλήνων ομογενών και αποδήμων στην Αμερική. Και, δυστυχώς, ενισχύουν την απορρύθμιση των σχέσεων της ομογένειας με τη γενέτειρα, που προήλθε αφενός από την μη αποδεκτή εκ μέρους των Αποδήμων εξέλιξη της ψήφου και, αφετέρου από την υποβάθμιση και εν εξελίξει διάλυση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, για να αντικατασταθεί από την συντεχνιακή τακτοποίηση της ομάδας των 180 ακολούθων Τύπου,  που χρίστηκαν «δημόσιοι διπλωμάτες» και συγχωνεύτηκαν με την ΓΓΑΕ…

Τα φαινόμενα και τα προβλήματα της εσωτερικής φαγωμάρας και των συντεχνιακών μεθοδεύσεων στο ΥΠΕΞ πρέπει άμεσα να εκλείψουν ώστε να μπορέσει η ομογένεια απερίσπαστη να ακολουθήσει την οδό των πεπρωμένων της  αυτών που τα προηγούμενα χρόνια την είχαν οδηγήσει στην κορυφή των σημερινών της κατακτήσεων. Και να επανέλθουν οι σχέσεις της με την γενέτειρα στο επιθυμητό και επιβαλλόμενο σημείο. Για το τελευταίο, όμως, πρέπει και το Ελληνικό Κράτος να πράξει τα δέοντα..

Θα επανέλθουμε αύριο,  με άλλα προβλήματα της Ομογένειας, όπως τα έθιξε στην πολλή ενδιαφέρουσα  συνέντευξή του στην Panhellenic Post,  ο κ. Αποστολόπουλος.