Η Ομογένεια, το Κράτος και το μέλλον του ελληνισμού-Μέρος III

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

<<Με τα ιδιαίτερα θέματα που απασχολούν τους απόδημους, ανάμεσα στα οποία ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το ζήτημα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης των νέων ομογενών μας, ώστε να πορευτεί προς ένα ασφαλές μέλλον η ελληνική τους Ταυτότητα, το Κράτος επιδίδεται σε ασκήσεις επί χάρτου>>, καταλήγαμε στο πρώτο μέρος της σειράς άρθρων μας.

“Όταν η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού «συγχωνεύεται» ποιος θα παίξει τον ρόλο του «αθέατου» συντονιστή; Γιατί  ορισμένοι ξεχνούν, φαίνεται, ότι στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ξένης υπηκοότητας πολίτες,  εκλεγμένους από τις τοπικές κοινωνίες.  Και ο νοών νοείτω“… Έτσι καταλήγαμε στο δεύτερο μέρος της σειράς.

Ανάμεσα στις  απολήξεις των δύο άρθρων μας, κρύβεται η διαχρονική «μονομέρεια» στις σχέσεις του ελληνικού Κράτους με τον απόδημο Ελληνισμό. «Μονομέρεια» η οποία, τουλάχιστον ως τα σήμερα, ξεπερνιόταν με την επιστράτευση εκ μέρους των αποδήμων της «υπερούσιας Λατρείας» των, προς την πρώτη πατρίδα.  Σε κάθε δύσκολη περίοδο που περνούσε η γενέτειρα, η προσφορά των Ελλήνων του εξωτερικού ήταν και προεξοφλούμενη και αδιαπραγμάτευτη. Οπωσδήποτε  αυθόρμητη και πάντα αυτόματη. Από τους Εθνικούς Ευεργέτες μέχρι τον απλό απόδημο, η συνεισφορά σε χρήμα ή σε είδος προς την πρώτη πατρίδα,  έχει καταγραφεί με κεφαλαία γράμματα στο βιβλίο της Ιστορίας.

Εις δε τις κρίσιμες εθνικές στιγμές, από την Επανάσταση ως τους Βαλκανικούς Πολέμους, έπειτα ως το Έπος του ’40 και από εκεί ως την Μεταπολίτευση και έως ακόμη τις αρχές του 21^ου αιώνα, οι Έλληνες του Εξωτερικού παρά τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισαν,  και που κάποτε ποδηγέτησαν και αυτές ακόμη τις εξελίξεις (1821) δεν καταξιώθηκαν με την οφειλόμενη αναγνώριση της προσφοράς τους, πέραν των λεκτικών φράσεων ευαρέσκειας, ευχαριστιών και θαυμασμού εκ μέρους των πολιτικών –συχνά όταν η πατρίς τους εχρειάζετο και πάλι!

Η απροθυμία του Εθνικού Κέντρου να  παρακολουθήσει με το επιβαλλόμενο ενδιαφέρον την πορεία και την προσφορά των ξενιτεμένων τέκνων του, δυσερμήνευτη  μπροστά στο ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο που αποτελεί ο ελληνισμός του εξωτερικού,  τον οποίο, ανιστόρητα αποκαλούν «διασπορά»,  εμπέδωσε ένα κλίμα «ωχαδελφισμού» στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που  δείχνει να τον αγνοεί. Έτσι οι κυβερνήσεις αποφασίζουν για την Ομογένεια, σε πλείστα όσα ζητήματα, χωρίς να ζητούν τη γνώμη της, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις θέσεις και τα αιτήματά της και δίχως να ενδιαφέρονται για τις όποιες διαμαρτυρίες τους. Το ίδιο κάνουν και οι δημόσιοι οργανισμοί. Και οι κρατικοί φορείς.

Αναρίθμητα τα παραδείγματα που μπορεί να επικαλεσθεί κάποιος. Ας σταθούμε στο πλέον πρόσφατο που υπέπεσε στην αντίληψή μας από δημοσίευμα του «Εθνικού Κήρυκος».  Η Εθνική Τράπεζα «γνωστοποίησε» στους ομογενείς συνταξιούχους που ζουν στην Ελλάδα ότι  από το Φεβρουάριο του 2021 «διακόπτεται η πληρωμή από την τράπεζά μας συντάξεων ασφαλιστικών Ταμείων ΗΠΑ μέσω του Συστήματος Ηλεκτρονικής Πληρωμής Συνάξεων ΗΠΑ US Direct Deposit με χρήση λογαριασμών καταθέσεων  σε δολάρια Αμερικής (USD)»…  Έτσι από την Εθνική Τράπεζα θα χρησιμοποιούνται  πλέον μόνο λογαριασμοί σε Ευρώ όπου και θα κατατίθεται, σε ευρώ,  η σύνταξη. Με τον  ίδιο «ωχαδελφισμό» και δίχως πληροφόρηση των Αποδήμων, οι Τράπεζες σταμάτησαν να εξαργυρώνουν αμερικανικές επιταγές, Δημοσίου ή και ιδιωτών… Αυτές τις επιταγές –εμβάσματα που για πολλά πολλά δίσεκτα χρόνια, αποτελούσαν μαζί με το ναυτιλιακό και το τουριστικό συνάλλαγμα τις μόνες πηγές εσόδων για το ελληνικό Κράτος και που καταγράφονταν στους Προϋπολογισμούς του ως «Άδηλοι Πόροι»!

Θα συνεχίσουμε αύριο.