Μία απάντηση στο ερώτημα και τώρα, τι θα γίνει με την Τουρκία;

ΑΝΑΛΥΣΗ: ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Και τώρα, τι θα γίνει με την Τουρκία;

Η νίκη του Τζο Μπάιντεν, όσο και αν …προμελετημένα αμφισβητείται από τον απερχόμενο Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, και μεγάλη είναι και καθοριστική ενός διαφορετικού μέλλοντος της Αμερικής. Ενός μέλλοντος που εν μέσω της τραγωδίας του Covid 19, φάνταζε αβέβαιο και σκοτεινό,  με τον εξακολουθητικά διχαστικό λόγο του κ. Τραμπ, όσο ο τελευταίος παρέμενε στο πηδάλιο των ΗΠΑ.

Ωστόσο, η αλλαγή σκυτάλης τον Ιανουάριο του 2021 στον Λευκό Οίκο, θα σημάνει και μία νέα στροφή στις σχέσεις της Αμερικής με τον υπόλοιπο κόσμο, βεβαίως και με την «εκρηκτικού παρελθόντος» περιοχή μας. Όθεν το  ήδη διατυπωθέν από ορισμένους ερώτημα «Και τώρα, τι θα γίνει με την Τουρκία;», αν και φοβούμεθα ότι πηγάζει από προ-διάθεση αμφισβήτησης των καλών προθέσεων του νέου Αμερικανού Προέδρου, εντούτοις ίσως είναι περισσότερο ρεαλιστικό από ό,τι αντιπολιτευτικό. Διότι η αύξουσα προκλητικότητα του Ταγίπ  Ερντογάν ουδέν καλό προμηνύει εάν αφεθεί απερίσπαστος ο Πρόεδρος της Τουρκίας να συνεχίσει την τακτική του αυτή.

Είναι βέβαιο ότι οι σχέσεις της Ελλάδος με τις ΗΠΑ συνιστούν μία βασική πτυχή της εξέλιξης του θέματος αυτού. Όσο επίσης είναι βέβαιο ότι οι σχέσεις αυτές θα βελτιωθούν με τον νέο Πρόεδρο. Ο οποίος έχει φιλελληνικά αισθήματα, αλλά μέχρις εκεί! Πρέπει να έχει κανείς πάντα κατά νου ότι άλλο καλές σχέσεις, άλλο εξωτερική πολιτική. Και δη των ΗΠΑ!  Οι πρώτες (οι καλές σχέσεις) εκκινούν από την πνευματική καλλιέργεια του Μπάιντεν  και τον ελληνικό του πολιτικό περίγυρο. (Π.χ. Κρις Σπύρου,  Μάικλ Δουκάκης,  Μανώλης Βεληβασάκης κ.α.). Η δεύτερη (εξωτερική πολιτική) αναφέρεται απευθείας στα συμφέροντα της Αμερικής.

Έχουμε αρθρογραφήσει για το θέμα αυτό και στο παρελθόν. Και έχουμε παραθέσει, ως παράδειγμα, την περίπτωση επιβολής αμερικανικού  «εμπάργκο» στις πωλήσεις όπλων και δωρεάν αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας προς την Τουρκία, το 1974. Με το «εμπάργκο» ο τότε Πρόεδρος της Αμερικής Τζέραλντ Φορντ, είναι βέβαιο ότι δεν διευκόλυνε την εξωτερική πολιτική της χώρας του. Όμως, η επιβολή του ήταν μονόδρομος διότι το ελληνοαμερικανικό «λόμπι» (Ρωσσίδης, Μπραδήμας, Σαρμπάνης, Κρις Σπύρου και πολλοί άλλοι) επικαλέστηκε κυρίως τον αμερικανικό νόμο περί εξωτερικής βοήθειας του 1961, που απαγόρευε τη χρήση αμερικανικών εξοπλισμών για επιθετικούς σκοπούς, όπως ήταν η παράνομη εισβολή και κατοχή μεγάλου μέρους της Κύπρου.

Επομένως, καλοδεχούμενα  τα φιλελληνικά αισθήματα του Τζο Μπάιντεν, αποτελεσματικότεροι, όμως ο αμερικανικός νόμος και το αμερικανικό Σύνταγμα. Σ΄ αυτά πρέπει να βρει η ελληνική εξωτερική πολιτική ερείσματα ώστε να «πιέσει» το Λευκό Οίκο και τη Γερουσία να αναλάβουν  δράση κατά των παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου που επιχειρεί συστηματικά στο Αιγαίο και την Αν, Μεσόγειο,  ο Ερντογάν.

Τι υποσχέθηκε στην ελληνοαμερικανική κοινότητα προεκλογικά ο Τζο Μπάιντεν; Ότι  θα συνεργαστεί με την Ελλάδα για την προώθηση της σταθερότητας στην Αν.Μεσόγειο. Ότι θα αντιδράσει στην τουρκική συμπεριφορά που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο ή τις συμμαχικές δεσμεύσεις της στο ΝΑΤΟ, όπως οι τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου. Και ότι θα εργαστεί διπλωματικά για να δώσει λύση στο Κυπριακό. Ε, όλα αυτά τα υποσχεθέντα,  εδράζονται όχι μόνον στην επιθυμία του κ. Μπάιντεν, αλλά κυρίως στον αμερικανικό νόμο και το Σύνταγμα. Το επιχείρημα περί παραβίασης του κράτους δικαίου των ΗΠΑ έπεισε το 1974  πολλά μέλη του Κογκρέσου να τοποθετηθούν ενάντια στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το ίδιο επιχείρημα σήμερα θα τους πείσει να επιβάλουν στον Ερντογάν σεβασμό του Διεθνούς  -επομένως και του αμερικανικού- Δικαίου στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο.

Αλλά και σε ότι αφορά το ΝΑΤΟ, οι νομοθέτες των ΗΠΑ θέσπισαν (2019) μία νέα νομοθεσία – το νόμο περί χρηματοδότησης της άμυνας του ΝΑΤΟ – για να βοηθήσουν στην αναβάθμιση των στρατιωτικών δυνάμεων των μελών της Συμμαχίας που προσχώρησαν στο μπλοκ μετά το 1999, μειώνοντας παράλληλα την εξάρτησή τους από τον ρωσικό εξοπλισμό.  Οι ΗΠΑ έχουν συμφέρον από την αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ.  Από την πλευρά του, όμως, ο Ερντογάν με όσα παράνομα πράττει στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο υπονομεύει την αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ.  Αυτό, όμως εκτός του ότι συνιστά ευθεία απειλή πολέμου απέναντι σε  ένα σύμμαχο της Αμερικής και του ΝΑΤΟ, έρχεται και σε  κατάφωρη αντίθεση με τον συγκεκριμένο αμερικανικό νόμο και επομένως, με το πραγματικό συμφέρον των ΗΠΑ…

Εκτιμούμε, λοιπόν, ότι, με συνδυασμένες και καλά μελετημένες θέσεις της Ελλάδος, με αποφασιστικότητα  από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, και, εν τέλει, σε συνδυασμό και με τα φιλελληνικά αισθήματα του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου,  η αλλαγή σκυτάλης  τον Ιανουάριο του 2021 μπορεί να αποβεί σωτήρια  για την Ειρήνη στην περιοχή μας και να προασπίσει την εθνική κυριαρχία Ελλάδος και Κύπρου, επιβάλλοντας στον οραματιζόμενο αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γείτονά μας, σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, προς όφελος όλων των λαών.