Betreff: ΣΥΡΟΣ. Eastern-Telegrafh-Company

Ένα από τα πιο εμβληματικά αλλά και συγχρόνως άγνωστα στον πολύ κόσμο (και ιδιαιτέρα στους επισκέπτες και τουρίστες της Σύρου) στέκει αγέρωχο κάτω ακριβώς από το περιβόητο λοιμοκαθαρτήριο, σχεδόν αλώβητο από τον χρόνο και τις κακουχίες που προκαλεί ο καιρός ιδιαιτέρα σε εκείνο το σημείο.

Ένα μοναδικό, καταπληκτικό κτήριο που για δυο σχεδόν αιώνες περιμένει την ευαισθησία των ανθρώπων να το εκμεταλλευτούν να του δώσουν την αξία που του αξίζει σε ένα σημείο όπου θα μπορούσε ένα τέτοιο κτήριο (αυτό το κτήριο) να κατέχει μια από τις σημαντικότερες θέσεις στο νησί.

Πρόκειται για το ιστορικό κτήριο των αποθηκών των τηλεγραφικών καλωδίων της Αγγλικής εταιρίας Eastern Telegraph Company η όποια έδρευε στην Ερμούπολη και θεωρείτο στα χρόνια της η μεγαλύτερη εταιρία τηλεγραφίας στην Ευρώπη.

Το κτήριο αυτό έχει τεράστια άξια όχι μόνο ως μνημείο θύμησης του τι εξυπηρετούσε αλλά και διότι μέσα του υπάρχουν ίσως τα σημαντικότερα ντοκουμέντα μιας εποχής που πλέον έχει πάψει να υπάρχει. Της εποχής της τηλεγραφίας και μάλιστα στα πρώτα χρονιάς της ανακάλυψης της.

Κάθε μέρα δεκάδες περιπατητές, αθλητές, πεζοπόροι, ψαράδες, ναυτικοί με τουριστικά σκάφη αναψυχής, φοιτητές και πολλοί ακόμα άνθρωποι σταματούν στο σημείο αυτό να χαζέψουν την θέα, να απολαύσουν τον καθαρό αέρα της περιοχής και να ηρεμήσουν λίγο μακριά από την πόλη. Πολλοί κοιτάζουν το κτήριο αυτό, ελάχιστοι γνωρίζουν τι είναι και τι ρόλο έχει παίξει στην μεγαλειώδη ιστορία της Σύρου και ακόμα λιγότεροι αναρωτιούνται τι να έχει μέσα του το μεγαθήριο αυτό που στέκει εκεί υπερήφανο σχεδόν κοντά δυο αιώνες.

 

Ποια είναι λοιπόν η ιστορία αυτού του κτηρίου; Γιατί είναι τόσο σημαντικό ιστορικά; Τι ρόλο διαδραμάτισε στην ιστορία της Ανατολικής Μεσογείου και στην εξέλιξη της τηλεγραφίας παγκοσμίως;

 

Τελευταία βλέπαμε να τριγυρίζει στα ανοικτά της Σύρου ένα παράξενο κόκκινο πλοίο που έμοιαζε με ρυμουλκό. Ήταν ένα πλοίο που πόντιζε καλώδια στην θάλασσα.

(Πηγή: http://newportkarlovassi.blogspot.com/2017/02/argo.html)

 

Αυτά τα καλώδια ήταν καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος. Αλλά στον πυθμένα των θαλασσών δεν υπάρχουν μόνο καλώδια μεταφοράς ρεύματος. Υπάρχουν και τηλεγραφικά καλώδια. Αχρησιμοποίητα πλέον με την εξέλιξη των επικοινωνιών. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα και θα υπάρχουν για πολλούς αιώνες αφού είναι σχεδόν αιωνόβια. Η Ερμούπολη ήταν κάποτε το κέντρο της τηλεγραφίας της Ανατολικής Μεσογείου από όπου ξεκινούσαν τηλεγραφικά καλώδια που συνέδεαν την Σύρο με την υπόλοιπη Ελλάδα, την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και τις χώρες ανατολικά της Ελλάδας μέσω της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης. Εκατομμύρια μέτρα καλωδίων ξεκινούσαν από την Ερμούπολη και συνέδεαν ολόκληρη την Μεσόγειο με το νησί μας.

Διαβάζοντας προσεκτικά μερικά σπουδαία και συνταρακτικά γεγονότα από την Ελληνική ιστορία της τηλεγραφίας μπορείτε να διαπιστώσετε πόσο σημαντική ήταν η Σύρος στο θέμα των επικοινωνιών την εποχή εκείνη.

6 Νοεμβρίου 1859: Ποντίζεται το πρώτο υποβρύχιο καλώδιο Σύρου-Πειραιά.

20 Μαρτίου 1859: Επί πρωθυπουργίας Αθανάσιου Μιαούλη, ψηφίσθηκε ο νόμος «Περί αγοράς και εγκαταστάσεως υποβρυχίου ηλεκτρικού καλωδίου από Πειραιώς εις Σύρου»

24 Μαρτίου 1859: Με την υπογραφή της σχετικής Σύμβασης του ελληνικού κράτους και της Newall, που επικυρώθηκε με το νόμο ΦΝΑ της 30^ης Ιουνίου αγοράζεται το καλώδιο μεταξύ Χίου και Σύρου που επιτρέπει τη σύνδεση της Ελλάδας με την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, την Κρήτη και την Αλεξάνδρεια.

Είχαν προηγηθεί μερικά σημαντικά γεγονότα.

1859: Στις αρχές του έτους η Αθήνα συνδέεται τηλεγραφικώς με την Πάτρα μέσω Αιγίου.

Ιανουάριος 1859: Βαυαροί τεχνικοί θέτουν σε λειτουργία την πρώτη εναέρια γραμμή μεταξύ Αθήνας και Πειραιά. Τα δύο άκρα της γραμμής κατέληγαν στα Ταχυδρομικά Γραφεία Αθηνών και Πειραιά και η γραμμή συνδεόταν και με τα ανάκτορα.

Η συνέχεια είναι πολύ ενδιαφέρουσα καθ’ ότι όπως θα διαβάσετε έχει άμεση σχέση με τη Σύρο και με μερικούς από τους σημαντικότερους Συριανούς πολίτες και επιχειρηματίες της εποχής εκείνης.

Την 1^η Δεκεμβρίου 1866 το Ελληνικό κράτος παραχωρεί με σύμβαση στην εταιρεία Ι. Ράλλη-W. Binney για 40 χρόνια το αποκλειστικό δικαίωμα της εγκατάστασης και συμπλήρωσης με δικές της δαπάνες υποβρυχίων τηλεγραφικών γραμμών που θα ενώσουν τα παράλια της Ελλάδος μεταξύ τους και με το εξωτερικό.

Το 1872 η εταιρία του Ι.Ράλλη-W.Binney εκχωρεί τα δικαιώματα και μεταβιβάζει τις υποχρεώσεις της στην αγγλική εταιρία Levant Submarine Telegraph Company, με την οποία και συγχωνεύεται και επεκτείνεται η τηλεγραφική σύνδεση με άλλα ελληνικά νησιά και με το εξωτερικό.

Φτάνουμε τώρα στο σημαδιακό 1878 όπου η Levant Submarine Telegrap Company συγχωνεύεται με την Eastern Telegraph Company Limited, τη μεγαλύτερη τηλεγραφική εταιρία της εποχής. Η Eastern θα συνδέσει όλα τα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους με τον Πειραιά. Ποντίζονται τα υποβρύχια καλώδια Μάλτας-Ζακύνθου-Πατρών και Σύρου.

Το 1887 η Τηλεγραφική υπηρεσία ενώνεται με την Ταχυδρομική και λειτουργεί ως Γενική Διεύθυνση Ταχυδρομείων και Τηλεγραφείων του Υπουργείου Εσωτερικών.

Το πρώτο Ταχυδρομείο και τηλεγραφείο στην Σύρο δημιουργείται, στεγάζεται και λειτουργεί εκεί που σήμερα βρίσκεται η σχολή των Πλοίαρχων του Εμπορικού Ναυτικού.

Το κτήριο των αποθηκών της μεγαλύτερης εταιρίας τηλεγραφίας στην εποχή της βρίσκεται ακριβώς κάτω από το ετοιμόρροπο πλέον Λοιμοκαθαρτήριο η αλλιώς Λαζαρέτο.

Πολλοί νομίζουν πως είναι προέκταση του Λοιμοκαθαρτηρίου. Αντίθετα όμως με το Λαζαρέτο αυτό είναι άριστα σχεδόν διατηρημένο. Παρατηρώντας την πρόσοψη του και κοιτώντας ψηλά με λίγη προσοχή θα μπορέσει να διακρίνει κανείς κάποια γράμματα αποτυπωμένα πάνω στον τοίχο. Eastern Telegraph Company.

Αυτή η επιγραφή βρίσκεται εκεί γραμμένη σχεδόν δύο αιώνες χωρίς ούτε μια φορά να έχει ξαναγραφτεί η ανανεωθεί από την πρώτη φορά που πρωτογράφτηκε στον εξωτερικό τοίχο του κτηρίου.

Φανταστείτε με τι ανεξίτηλα και απίστευτης ποιότητας ήταν τα χρώματα και η μπογιά με την όποια γράφτηκε ώστε να φαίνεται ακόμα και σήμερα.

Eastern Telegraph Company λοιπόν! Ας την ψάξουμε λίγο.

Η Σύρος συνδέθηκε τηλεγραφικά με τον Πειραιά το 1859 με το πρώτο καλώδιο που ποντίστηκε στα ελληνικά νερά με μια σύνδεση που ένωσε την Σύρο την Χίο και την Κωνσταντινούπολη. Η Αγγλική εταιρεία Eastern Telegraph Co Ltd ανέλαβε την εκμετάλλευση του δικτύου το 1878 και  μετέτρεψε την εγκατάσταση αυτή σε κεντρικό σταθμό τηλεγραφίας όλης της Ανατολικής Μεσογείου. Απασχολούσε πάνω από 100 άτομα (ανάμεσά τους πολλοί Άγγλοι).

Όλα αυτά τα ιστορικά συνέβησαν μέσα σε αυτό το σήμερα εγκαταλειμμένο κτήριο στα Λαζαρέτα και σε ένα άλλο που βρίσκεται μέσα στην Ερμούπολη. Το κτήριο στα Λαζαρέτα ήταν η αποθήκη ή καλύτερα το εργοτάξιο που ξεκινούσαν τα καλώδια. Τα γραφεία και το τηλεγραφείο με τους τηλεγραφητές βρισκόταν μέσα στην Ερμούπολη σε ένα επίσης πρωτότυπο ειδικά κτισμένο για αυτόν το σκοπό κτήριο κοντά στην θάλασσα.

Και αυτό το κτήριο όπως σας γράφω πιο πάνω είναι η Σημερινή Ακαδημία των Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού.

Αυτό το μοναδικό σε ιστορικό ενδιαφέρον κτίριο ήταν κάποτε  το κέντρο των τηλεπικοινωνιών για την Ελλάδα και όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Ιδρύθηκε σύμφωνα με τα γνωστά ιστορικά στοιχειά το 1854. Ήταν ο χώρος όπου τα πρώτα υποβρύχια καλώδια που είχαν φτάσει το 1858, σύνδεσαν τη Σύρο με την ηπειρωτική Ελλάδα μέσω της Πιερίας. Αργότερα, αλλά καλώδια ποντίστηκαν στην θάλασσα για να συνδέσουν τη Σύρο και τη Χίο και στη συνέχεια έδωσαν τις πρώτες συνδέσεις τηλεπικοινωνιών με την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια.

Η ιστορία γράφει ότι «Στην Ελλάδα υπό την βασιλεία του βασιλιά Γεωργίου, υπάρχουν 8.958 χιλιάδων χιλιόμετρα τηλεπικοινωνιακό υποβρύχιο σύρμα και 186 τηλεγραφικά γραφεία. Το πιο σημαντικό από όλα είναι το κεντρικό της υπηρεσίας της Ανατολικής Telegraph Company, στη Σύρο».

Το κτήριο αυτό λειτούργησε σαν η κεντρική μονάδα που ξεκινούσαν τα καλώδια.  Αν μπορέσει κάνεις να μπει σήμερα μέσα στο εσωτερικό του κτιρίου αντικρίζει κάτι απίστευτα  συναρπαστικό. Παράξενες μηχανικές συσκευές σκουριασμένες και αδρανείς εδώ και αιώνες.

Το κάτω μέρος του κτηρίου (στο πάτωμα) υπάρχει μια τεράστια ας πούμε κυκλική μαρμάρινη γούρνα με ένα τεράστιο μαρμάρινο στύλο στην μέση όπου τυλιγόταν και ξετυλιγόταν τα γιγάντια υποβρύχια καλώδια.

Η δομή του κτηρίου έχει υποστεί σοβαρές ζημιές πολλές φορές.  Μια κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αν και αποκαταστάθηκε το 1947 για να στεγάσει το ΤΤΤ (Πανελλήνια Τηλεφωνία & Τηλεγραφίας Ταχυδρομική Υπηρεσία). Και φυσικά τώρα όπου ο αδυσώπητος χρόνος καταστρέψει τα πάντα.

Προσέξτε κάτι πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον. Όπως σας λέω πιο πάνω το κτήριο αυτό ήταν η μονάδα που ξεκινούσαν τα καλώδια.

Το Τηλεγραφείο βρισκόταν στην Ερμούπολη. Σχεδόν κάνεις σήμερα δεν θυμάται πως το κτήριο εκείνο ήταν η σημερινή σχόλη ΑΣΔΕΝ των καπεταναίων της Σύρου. Μέσα σε αυτό το κτήριο εργάζονταν τηλεφωνήτριες, τεχνικοί και προσωπικό γραφείων που ξεπερνούσε τα 180 άτομα ανάλογα τις εποχιακές ανάγκες.

Το κτήριο αυτό ανασκευάστηκε αλλά χωρίς να χάσει την αρχική του δομή και εικόνα και μεταμορφώθηκε στο επίσης μεγάλο και ιστορικό κτήριο της σχόλης των καπεταναίων εμπορικού ναυτικού της Σύρου. Υπάρχουν και σώζονται μόνο δύο φωτογραφίες πως ήταν το κτήριο πριν και αυτές η μια από μια πλημμύρα στη Σύρο και η άλλη λίγα λεπτά πριν αρχίσουν οι σκαπανείς να το διαλύουν για να το μετασκευάσουν όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω.

 

Η ιδία η θέση του κτηρίου όπου στεγάζεται η ΑΕΝ δεν ήταν καθόλου τυχαία. Το νεοκλασικό διώροφο κτίριο της ΑΕΝ, με την μεγάλη ιστορική και αρχιτεκτονική αξία, βρίσκεται στο άκρο του λιμανιού της Ερμούπολης, στη θέση «Κύματα», με θέα την Τήνο, την Μύκονο και την θάλασσα του Αιγαίου. Από εκεί ξεκινούσαν όλες οι τηλεγραφικές επικοινωνίες καλωδιακά με όλη την Ελλάδα και την Ανατολή. Και όπως είπαμε πριν, απασχολούσε πάνω από 180 άτομα (ανάμεσά τους πολλοί Άγγλοι). Που αν θυμάστε σε προηγούμενο άρθρο μου σχετικά με το στρατόπεδο έρχονται να προστεθούν μαζί με τους Αμερικανούς που ήδη ήταν εγκατεστημένοι στο νησί ως διαχειριστές, γιατροί, και δάσκαλοι του ορφανοτροφείου που στεγαζόταν τότε στο σημερινό στρατόπεδο.

 

Η πρώτη τηλεγραφική γραμμή ήταν υποβρύχια μεταξύ Πειραιά και Σύρου. Ταυτόχρονα περίπου κατασκευάστηκαν δύο εναέριες γραμμές Αθηνών – Πειραιώς και Αθηνών – Αιγίου – Πατρών. Τα πρώτα τηλεγραφεία δημιουργήθηκαν στην Αθήνα, στη Σύρο, στο Αίγιο και στην Πάτρα. Κατά το έτος 1859 αγοράστηκε από το κράτος το καταδυτικό καλώδιο της εταιρείας Νουβάλ το οποίο ήταν το πρώτο υποβρύχιο καλώδιο που ρίχτηκε στην Ελληνική θάλασσα και έτσι η Ελλάδα επικοινώνησε  με τις πρωτοπόρες για την εποχή εκείνη συνδέσεις Πειραιώς – Σύρου και Σύρου – Χίου και μετά του εξωτερικού μέσω Τουρκίας. Τα καλώδια αυτά μετά από διετή συνεχή λειτουργία αχρηστεύτηκαν και η επικοινωνία με το εξωτερικό γινόταν με την εναέριο γραμμή Λαμίας – Τουρκίας η οποία ήταν και αργή και ανώμαλη. Τότε το κράτος ανέθεσε στην αγγλική εταιρεία Ράλλη και Βόννη το αποκλειστικό προνόμιο με τις ίδιες δαπάνες και τους ίδιους κινδύνους εγκατάστασης υποβρυχίων γραμμών οι οποίες συνέδεαν τα παράλια της Ελλάδας μεταξύ τους και με το εξωτερικό. Το προνόμιο αυτό παρατάθηκε αργότερα (1878) στην διάδοχο της εταιρείας Ράλλη αγγλική εταιρεία «Eastern» η οποία ανέλαβε να συμπληρώσει το υποβρύχιο δίκτυο της Ελλάδος τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού. Η εταιρεία αυτή εξυπηρετούσε μέχρι τότε την υποβρύχια ανταπόκριση της Ελλάδος και μέρος του εξωτερικού. Μέχρι το έτος 1887 η τηλεγραφική υπηρεσία λειτουργούσε ξεχωριστά από την ταχυδρομική, με ίδιο προσωπικό και κατόπιν οι δύο υπηρεσίες ενώθηκαν σε μία. Το σύστημα το οποίο χρησιμοποιούσαν για την τηλεγραφική ανταπόκριση ήταν η γλώσσα του Μορς.

Τα καλωδιακά πλοία, ήταν θηριώδη  παράξενα περίεργα (έμοιαζαν με Λούνα Παρκ όπως ακόμα και σήμερα έτσι μοιάζουν) και αυτά ταξίδευαν στις θάλασσες και «πόντιζαν» τα καλώδια.

 

Τα καλώδια ήταν επίσης τεράστια σε διάμετρο χάλκινα και ακόμα και σήμερα τέτοια καλώδια υπάρχουν στον βυθό των θαλασσών. Πολλοί θυμούνται κάτι παλιούς συριανούς που βουτούσαν και μάζευαν κομμάτια από αυτά τα καλώδια για να τα πουλήσουν στους παλαιοπώλες σιδερικών.

Μιλάμε για μια εποχή που η επικοινωνία γινόταν με τον κώδικα Μορς όπου κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε ένα σύνολο από τέλειες και παύλες.

 

Η μετάδοση του κώδικα αυτού γινόταν με ένα ειδικό πολύ απλό μηχάνημα το οποίο λεγόταν χειριστήριο.

Πιέζοντας ελάχιστα το βραχίονα παρήγαγε ένα στιγμιαίο ήχο (τέλειες) και πατώντας το παραπάνω παρήγαγε πιο παρατεταμένο ήχο (παύλες). Με αυτόν τον τρόπο συντάσσονταν ολόκληρες λέξεις, φράσεις κτλ.

Ένα παράδειγμα του πως ακουγόταν αυτός ο κώδικας μπορείτε να ακούσετε εδώ:

ΑΓΓΛΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

 

ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ SOS

Φόρος τιμής σε αυτήν την εποχή της τηλεγραφίας έχει αποδοθεί σε ένα διάσημο τραγούδι του πρωτοπόρου Γερμανικού ηλεκτρονικού συγκροτήματος KRATFWERK ακούστε το ΕΔΩ.

 

Ακούγοντας προσεκτικά το τραγούδι θα ακούσετε μια αναφορά στο ζεύγος Κιουρί (στην Μαρία Σαλώμη Σκουοντόφσκα-Κιουρί (Maria Salomea Sklodowska-Curie, 7 Νοεμβρίου 1867 – 4 Ιουλίου 1934) ήταν Πολωνή φυσικός, χημικός και καθηγήτρια. Σε συνεργασία με τον σύζυγό της, Πιερ Κιουρί, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιενέργειας. Ανακάλυψε επίσης το πολώνιο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική και τη Χημεία . ‘Ηταν η πιο φημισμένη γυναίκα επιστήμων της εποχής της, γνωστή επίσης ως Μαντάμ Κιουρί.

Με αυτόν τον τρόπο επικοινωνούσαν οι άνθρωποι για πολλές δεκαετίες. Ακόμα και με την εφεύρεση του τηλεφώνου η τηλεγραφία δεν σταμάτησε να υπάρχει.

Σώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι κάτω από διάφορες συνθήκες στην θάλασσα στην ξηρό και στον αέρα, Στάλισαν τηλεγραφήματα που μετέφεραν μηνύματα κρατικά μυστικά κώδικες πολεμικά συμβάντα και μετακινήσεις στρατευμάτων.

Διαβάζουμε στην ιστορία της Ελληνικής τηλεγραφίας ότι μόνο στο 1925 τα τηλεγραφήματα που ανταλλάχθηκαν φτάνουν τα 5.483.000, δηλαδή ένα περίπου τηλεγράφημα ανά κάτοικο.

 

Το τηλέφωνο και η μετάδοση της φωνής δεν μπορούσε να φτάσει πολύ μακριά. Όμως ο τηλέγραφος και η επικοινωνία με τον κώδικα Μορσ μπορούσε να πάει πολύ πιο μακριά από όσο μπορούσε να φανταστεί κανείς. Είναι μια ολόκληρη ξεχωριστή «επιστήμη» αυτή των τηλεγραφητών στους όποιους ο Κώδικας Μορς ηταν σαν μια δεύτερη γλώσσα.

Τους έλεγαν «Μαρκόνηδες» η «Μαρκόνησες» από το όνομα του Ιταλού Γουλιέλμο Μαρκόνι (Guglielmo Marconi, 25 Απριλίου 1874 – 20 Ιουλίου 1937) που ήταν ο εφευρέτης  της εκπομπής ραδιοκυμάτων σε μεγάλη απόσταση, και για την ανάπτυξη του νόμου του Μαρκόνι και του ραδιοτηλεγραφικού συστήματος. Ο Μαρκόνι συχνά πιστώνεται ως ο εφευρέτης του ραδιοφώνου, και το 1909 μοιράστηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής με τον Καρλ Φέρντιναντ Μπράουν για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας.

Στη Σύρο όπως είπαμε το γραφείο και το κυρίως τηλεγραφείο βρισκόταν εκεί που βρίσκεται σήμερα η σχολή των Πλοίαρχων του Εμπορικού Ναυτικού.

Σε αυτό εργαζόταν κυρίως Άγγλοι αλλά με τον καιρό και μαθαίνοντας την δουλειά εργάστηκαν Έλληνες και Συριανοί. Πολλοί από αυτούς τους Άγγλους εργαζόμενους έμειναν στην Σύρο παντρεύτηκαν Συριανές και δημιούργησαν οικογένειες.

Τα ιστορικά γεγονότα στην συνέχεια έχουν ως εξής:

Το 1937 το προνόμιο της Eastern που έληξε το 1906, παρατείνεται για μια ακόμα δεκαετία (ως το 1916) και κατόπιν, λόγω του πολέμου, μέχρι το 1923. Ύστερα από νέες διαπραγματεύσεις και μια μεγάλη περίοδο αντιδικίας, το προνόμιο της εταιρείας διατηρείται με νέο νόμο για 16 ακόμα χρόνια, ως το 1953, και τελικά παραχωρείται στην Cable και Wireless.

Την περίοδο 1940-1944 κατά τη διάρκεια της Κατοχής πολλές εγκαταστάσεις της Εταιρείας καταστρέφονται ολοσχερώς και σε άλλες προξενούνται σοβαρές ζημιές.

Το κτήριο αυτό παραμένει ως σήμερα ιδιοκτήτριας του ΟΤΕ.

Στην ιστορία του έχει καθαριστεί μερικές φορές με έξοδα του ΟΤΕ και ίσως για αυτό ακόμα στέκει όρθιο στην καλή κατάσταση που το βλέπουμε σήμερα.

Η Ομάδα Φίλων της Ιστορίας της Σύρου είδη κάνει ενέργειες επαφών με  ανωτέρα στελέχη του ΟΤΕ ώστε να καταφέρει στο ελάχιστο δυνατόν να προτείνει να γίνει μια εκμετάλλευση του μοναδικού ίσως αυτού μνημείου.

Προτάσεις της «ΟΜΑΔΑΣ» είναι να φωταγωγηθεί αρχικά. Στην συνέχεια θα μπορούσε με κάποιο διακανονισμό μεταξύ ΟΤΕ – Δήμου – Λιμενικού Ταμείου και άλλων εμπλεκόμενων και μετά από μια καλή ουσιαστική επισκευή και ανάπλαση του γενικότερου περιβάλλοντα χώρου, να γίνει εκεί το ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ και ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ.

Ο χώρος, το σημείο και γενικότερα όλη αυτή η ιστορική περιοχή με μια τέτοια κίνηση όχι μόνο θα αναβαθμιστεί, αλλά θα εξελιχθεί σε ένα από τα ωραιότερα και σπουδαιότερα αξιοθέατα της Ελλάδος.

 

Του χρόνου το καλοκαίρι (Θεού θέλοντας και Κορονοϊού επιτρέποντος) έχει προγραμματιστεί μια εκδήλωση σχετικά με αυτό το κτήριο και το πολύ ενδιαφέρον και ιστορικά γοητευτικό θέμα. Πληροφορίες θα μάθετε όταν έρθει η ώρα που θα βγουν στην δημοσιότητα.

 

Παναγιώτης Κουλουμπής
Syros Stories

 

Πηγές: EASTERN TELEGRAPH COMPANY – History of the Atlantic Cable & Undersea Communications from the first submarine cable of 1850 to the worldwide fiber optic network The Evolution of Cable & Wireless. Bill Glover – Ιστορία του Τηλεγράφου από τον ΟΤΕ.-  Δημήτρης Χάλαρης  και προσωπικές έρευνες.

Φωτογραφίες: EASTERN TELEGRAPH COMPANY, προσωπικές φωτογραφίες και Σταύρος Ροσσολάτος.