Η Εκπροσώπηση της Ομογένειας

ΑΠΟΨΗ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Οι ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί, όταν σε ανύποπτο χρόνο μιλούσαμε και εξηγούσαμε σε δύο στελέχη από τις παγκόσμιες ομογενειακές οργανώσεις, το σχέδιο για δημιουργία Παγκόσμιας Ανεξάρτητης Εκπροσώπηση της Ομογένειας, με μορφή (σε μονολεκτική εξήγηση)  πενταμελούς Ύπατου Παγκόσμιου Προεδρείου, εξέλειπαν, δυστυχώς, και, μάλιστα, με την πρώτη Τηλε-Ημερίδα εργασίας των τριτοβάθμιων εθνικοτοπικών παγκοσμίων οργανώσεων,  που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020.

Θα σημειώσουμε, επιγραμματικά, τα «στρατηγικά λάθη» στην κατεύθυνση μιας τέτοιας παγκόσμιας εκπροσώπησης,  που εμείς, με βάση το δικό μας σχέδιο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και το ιδανικό) εντοπίσαμε. Ας μας συγχωρεθεί, επίσης, η τυχόν οποιαδήποτε αθελήτως περιρρέουσα αχλή «πανσοφίας» που ήθελε επισημανθεί στο πόνημά μας αυτό. Αλλά, αν δεν τολμήσεις ακόμη και να παρεξηγηθείς, δεν θα φθάσεις ποτέ στο ποθητό αποτέλεσμα… Ας μην, πάντως, μας αμφισβητηθεί η καλή προαίρεση.

Τα σημαντικότερα από τα «στρατηγικά λάθη» που εμείς εντοπίσαμε:

1. Μιλάμε για Παγκόσμια Ανεξάρτητη εκπροσώπηση της Ομογένειας με στρατηγική ανάμειξη και των Πέντε Ηπείρων και όλων των ομογενειακών παροικιών. Τεράστιο έργο που δεν «οριοθετείται» από μία τηλεδιάσκεψη οκτώ εθνικοτοπικών, μερικές από τις οποίες έχουν σοβαρά ενδογενή προβλήματα συγκρότησης και νομιμοποίησης.
2. Μία παγκόσμια Ανεξάρτητη εκπροσώπηση απέχει πάσης «πατροναλιστικής» παρουσίας (συμπαθητικών) κέντρων έξωθεν του  στενού ομογενειακού πυρήνα.
3. Μία τέτοια και τοιούτου μεγέθους προσπάθεια όφειλε να έχει ξεκινήσει με εσωτερικές μυστικές οργανωτικές διαβουλεύσεις, ώστε σε βάθος ικανού χρόνου  και με εξαντλητικές συνεννοήσεις  και συμφωνίες, να προέκυπτε και να παρουσιαζότανε στην Ομογένεια μία διηπειρωτική οργανωτική προσωρινή διοικητική δομή, που θα αποτελούσε το  Προεδρείο  ενός Ιδρυτικού Συνεδρίου σε χώρα μακριά της πατρίδος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έπασχαν οι ισχυροί δεσμοί με το εθνικό κέντρο.

Δεν θα πούμε περισσότερα, τουλάχιστον εδώ, περί του οργανωτικού σχεδίου.

Υπήρξαν όμως και λάθη τακτικής. Ας τα δούμε, πάντα κατά την αντίληψή μας:

α) Όταν οι διεθνείς δυσμενέστατες  υγειονομικές  συνθήκες το απαιτούν,  δεν υποβιβάζεις την Συνδιάσκεψη σε τηλεδιάσκεψη  ευχολογίων και Εκθέσεως  Ιδεών. Την αναβάλεις για όσο χρόνο απαιτείται. Και  παρουσιάζεις συγκεκριμένο και εγκεκριμένο πρόγραμμα ομογενειακών στόχων, αιτημάτων, πρωτοβουλιών  και οργανωτικών ενεργειών.

β) Τα αποτελέσματα της –έστω- τηλεδιάσκεψης δεν εκδίδονται από κάθε μία από τις συμμετέχουσες  Οργανώσεις, αλλά δημοσιεύεις ένα εξουσιοδοτημένο από αυτές κείμενο, συνταγμένο από μία Κεντρική Οργανωτική Γραμματεία. Διαφορετικά παρουσιάζεις προς τα έξω εικόνα όχι συσπείρωσης, αλλά αποσυσπείρωσης!

γ) Δεν καθυστερείς επί εξαήμερο την έκδοση του «ψηφίσματος» δίνοντας έτσι –ατυχώς- την ευκαιρία «καπελώματος» από ανακοινώσεις τρίτων, που απηύδησαν  -υποθέτουμε- να αναμένουν την έκδοση ανακοινώσεως από τους οργανωτές…

Υπήρξαν και άλλες παρατυπίες, αλλά μέχρις εδώ, και ο νοών νοείτω.

Αφού, ως λέγουν οι οργανωτές πρόκειται «…για μια ισχυρή συνεργασία των αποδήμων σε επίπεδο παγκοσμίων οργανώσεων, με στόχο τη συσπείρωση, τη σύσφιξη σχέσεων, τη δικτύωση και τη δυναμική προώθηση κοινών αιτημάτων προκειμένου ο απόδημος ελληνισμός να αποκτήσει ισχυρή φωνή», δεν χρειάζεται η ίδρυση  Παγκοσμίου Συμβουλίου Εθνικοτοπικών Οργανώσεων και, μάλιστα, με δοσμένο για άγνωστο λόγο, όνομα!  Δεν χρειάζεται η Ομογένεια ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΙΣΧΥΡΟ ΕΘΝΙΚΟΤΟΠΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ. Χρειάζεται μία ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ  ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ.

Ούτε είναι εφικτή –μα μήτε καν κατανοητή-  η διοργάνωση συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εθνικοτοπικών Οργανώσεων στην Βουλή των Ελλήνων (Αθήνα), ανοιχτό συνέδριο με 300 εκπροσώπους!  Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Ανοιχτά  λαϊκά συνέδρια στη Βουλή!

Ας  σοβαρευτούμε!