Για τον διάλογο και τα όρια του διαλόγου για την ΓΓΑΕ

 Του Βασίλη Τσαπαλιάρη

Είναι ευχάριστο που ο διάλογος για τη ΓΓΑΕ, βρήκε αυτή τη φορά περισσότερους από κάθε άλλη φορά  ανθρώπους διατεθειμένους να εισφέρουν, διακρίνοντας τον κίνδυνο του «τέλους της ιστορίας της ΓΓΑΕ», αλλά χρειάζεται να περιορίζεται εκεί που πρέπει. Πράγμα που είχα προτείνει και οφείλω πρώτος από όλους να πράξω.

Νομίζω πως ανταποκρίθηκα και εξέθεσα την γνώμη μου με πολύ αναλυτικό τρόπο και φοβάμαι πως αν προσθέσω κάτι άλλο θα ζημίωνε και θα ακύρωνε αυτά που πρότεινα στο  άρθρο μου. Δηλαδή,  να κινηθεί ο διάλογος  σε αντικειμενική βάση, στηριζόμενος στα προβλήματα οργάνωσης της ΓΓΑΕ, που έφερε στο φως η σχετική έρευνα της ΓΓΑΕ.

Αν είχα κάτι άλλο να προσθέσω επί της ουσίας,  είναι όσα έθεσα σε πρόταση μου για τον Οργανισμό της ΓΓΑΕ, το 2008. Εν ολίγοις,  ότι η διαμόρφωση μιας υψηλότερης στάθμης υπηρεσίας για τους απόδημους απαιτεί την προσεχτική στάθμιση των διαφόρων παραμέτρων που διαμορφώνουν και εκάστοτε μεταβάλλουν την πορεία της Ομογένειας και τις σχέσεις της με την Ελλάδα με τη διαδοχή των γενεών,  και ότι αυτό επιβάλλει μια ευέλικτη διάρθρωση της ΓΓΑΕ. Αντί της υδροκέφαλης διεύθυνσης που επιχειρήθηκε την εποχή εκείνη να λειτουργήσει, με γεωγραφικά τμήματα με ελάχιστους υπαλλήλους υποχρεωμένους να διαχειρίζονται δεκάδες θέματα, φύσει αδύνατον να τα διαχειριστούν επαρκώς.

Υπογράμμισα τότε,  ότι η επιδιωκόμενη εκείνη διοικητική διάρθρωση με στόχο να προσαρμοστεί  η ΓΓΑΕ αυστηρά  στις δομές του  Οργανισμού του ΥΠΕΞ,  θα προκαλούσε ανεπίτρεπτες δυσλειτουργίες στη δραστηριότητα της, και θα κατέληγε  στην υποβάθμιση  της  σημασίας του χειρισμού πολλών «πρώτης γραμμής θεμάτων».  Όπως ειδικά  των πολιτιστικών και των εκπαιδευτικών θεμάτων, με άξονα τα οποία διαμορφώνονται πλέον οι σχέσεις των ομογενών με την Ελλάδα, με τη βιολογική συρρίκνωση της πρώτης γενεάς και την υπερίσχυση των νεοτέρων γενεών.

Στην πρόταση εκείνη εξειδικεύτηκαν διάφορες επί μέρους προτάσεις. Από αυτές, βρίσκω χρήσιμο να επαναλάβω εδώ από την τρίτη πρόταση τη σκέψη, ότι θα  ήταν χρήσιμο  να εξετασθεί,  πριν τη λήψη οποιονδήποτε τελικών αποφάσεων,  η δυνατότητα συγκριτικής προσέγγισης, αντλώντας στοιχεία από την διάρθρωση και την εμπειρία συναφών υπηρεσιών άλλων χωρών, αξιοποιώντας, κατά το δυνατόν, την διεθνή εμπειρία.

Τελειώνοντας εδώ, θεωρώ πως οφείλω να πειθαρχήσω στον κανόνα που έθεσα και δεν μου επιτρέπεται να μακρηγορήσω άλλο.