Ράλλης προς Μπ. Μαρκέτο: “Η τύχη αυτού του τόπου θα ήταν καλύτερη”!

 ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αθήνα.- ‘Εχουμε στα χέρια μας,  από το αρχείο του Μπάμπη Μαρκέτου, όπως αυτό νόμιμα βρίσκεται εις χείρας της συζύγου του Αθανασίας Μαρκέτου, μια επιστολή του Γεωργίου Ράλλη. Τότε Υπουργού Προεδρίας και μετέπειτα Πρωθυπουργού της Ελλάδος. Έχει ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 1976.  Από «υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως-ΥΠΟΥΡΓΟΣ.  Έχει και κάτι ακόμα, ψηλά –ψηλά. Έναν αριθμό Πρωτοκόλλου! Α2795.

Πρόκειται, δηλαδή, για ένα επίσημο κείμενο του Υπουργείου Προεδρίας και όχι περί μιας απλής «φιλικής» ή, έστω, υπηρεσιακής επιστολής. Είναι μία επιστολή-ντοκουμέντο. Υπογεγραμμένη από τον Υπουργό Προεδρίας Γ. Ράλλη της πρώτης μετά την χούντα δημοκρατικής κυβέρνησης του Κων. Καραμανλή. Η επιστολή απευθύνεται στον Μπάμπη Μαρκέτο.  Γράφει, εκεί, ο μετέπειτα Πρωθυπουργός, Γ. Ράλλης, στον τότε εκδότη-Διευθυντή του “Εθνικού Κήρυκα”, Μπάμπη Μαρκέτο, πέντε μήνες πριν ο τελευταίος αποχωρήσει από το τιμόνι του «Ε.Κ.», και παραδώσει τη σκυτάλη της εφημερίδας στον Ευγ. Ρωσσίδη, μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Αγαπητέ Μπάμπη,

«… Διάβασα και εγώ το άρθρο σου και να σου πω πώς έχεις δίκιο θα ήταν κοινοτοπία. Όμως θα πρέπει να προσθέσω ότι τα θέματα δεν είναι πάντοτε απλά και όταν κανείς τα βλέπει απ’ έξω, δεν μπορεί να αντιληφθεί, πόσοι παράγοντες και ποιές σκοπιμότητες επηρρεάζουν την τήρηση της μιάς ή της άλλης τακτικής.

Ο Μπάμπης Μαρκέτος.

(…) Εκείνο όμως για το οποίο μπορώ να σε βεβαιώσω, είναι η βαθειά μου ετίμηση για την γνήσια, αδιάκοπη και απαρασάλευτη Ελληνική αγωνιστικότητά σου σ΄ αυτή  την εθνική έπαλξη που κατέχεις και που την τιμάς όσο κανένας άλλος, είτε εδώ είτε στα ξένα. Αν όλοι όσοι κρατάν στα χέρια τους την τέταρτη εξουσία είχαν το δικό σου αίσθημα εθνικής ευθύνης και τη δική σου συναίσθηση για την αποστολή του Τύπου, η τύχη αυτού του τόπου θα ήταν καλύτερη. Γ. ΡΑΛΛΗΣ».

Η επιστολή αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία. Πρώτον, ημερολογιακή. Αφορά το έτος 1976. 21 Οκτωβρίου. Περίπου τρία χρόνια μετά την αυτοκατάρρευση της χούντας (Ιούλιος 1974) την Κυπριακή τραγωδία και την απαρχή της Μεταπολίτευσης. Τότε, δηλαδή, που ακόμη στην Ελλάδα δύο εκατομμύρια Έλληνες έβγαιναν στους δρόμους της Αθήνας κάθε 17 Νοέμβρη, να πανηγυρίσουν την πτώση της 7χρονης δικτατορίας. Δεύτερο, τότε ακόμη που «όλοι ψάχνονταν» για  χουντικό παρελθόν. Που και απλή “γνωριμία” με στέλεχος ή υμνωδό της δικτατορίας, αποτελούσε ποινικό αδίκημα! Πού στήνονταν δίκες. Που και απλή υπόνοια συμπαθείας υπέρ των Συνταγματαρχών, σε έβαζε σε ατέρμονες περιπέτειες…

Εκείνη, λοιπόν, την εποχή, ο Γ. Ράλλης, εκ των πλέον γνωστών αντιστασιακών πολιτικών της Ελλάδος, με δράση, με δικαστήρια, με εξορίες, πρωτοκολλούσε στην Κυβέρνηση και διακήρυττε τα δημοκρατικά πιστεύω του ομογενή εκδότη, Μπάμπη Μαρκέτου, που για τον Μαρκέτο ήταν πράξη ολόκληρης ζωής.  Δημοκρατικές πεποιθήσεις που ανέδειξαν τον Μπάμπη Μαρκέτο σε Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, με πρόταση του Ατλάϊ Στήβενσον, για το Τμήμα της Ελληνικής Μειονότητας…

«Η τύχη αυτού του τόπου (σ.σ. της Ελλάδος) θα ήταν καλύτερη»! Του έγραφε! Του Μπάμπη Μαρκέτου. Ο Γ. Ράλλης!

Αυτή είναι, όμως, μία μόνο πτυχή του τεραστίου αυτού θέματος. Που αφορά την μνήμη, την τιμή και την δημοκρατική υπόληψη του Μπάμπη Μαρκέτου. Του σημαντικότερου ομογενή δημοσιογράφου μέχρι σήμερα. Με την «Ελληνική αγωνιστικότητα».  Και που κάποιοι στον ομογενειακό έντυπο χώρο, δυο δεκαετίες αργότερα, από το θάνατό του, επιχειρούν άκομψα, άτεχνα και ανιστόρητα να ρίξουν πάνω στα δημοκρατικά ιδεώδη του Μπάμπη Μαρκέτου δήθεν σκιά «συμφέροντος» ή ιδιοτέλειας…  Επί ματαίω, φυσικά.

Θα επανέλθουμε.

Φωτογραφία:Αρχείο Μπ. Μαρκέτου\Ευγενική παραχώρηση, Αθανασία Μαρκέτου