Το αμερικανικό “Εμπάργκο” του 1975 κατά της Τουρκίας υπό το φως της επιρροής της Ομογένειας-ΜΕΡΟΣ Β΄ (Τελευταίο)

Επιμέλεια ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑΣ

Πριν προχωρήσουμε στο δια ταύτα, στο πως, δηλαδή, ύστερα από πιέσεις του Στέητ Ντιπάρτμεντ οι ηγέτες των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών στην Γερουσία υπέβαλαν νομοσχέδιο για την επανάληψη της βοήθειας, προς την Τουρκία, θα πρέπει να κάνουμε μία σύντομη περιήγηση στα εν τω μεταξύ διατρέξαντα σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Μια ιδιαίτερα φορτισμένη, ιστορικά και πολιτικά, περίοδο για την Ελλάδα, φυσικά και για την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ο Μπ. Μαρκέτος (δεξιά) με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Κων. Καραμανλή.

Η Οικουμενική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αμέσως μετά την τουρκική εισβολή, αντιδρώντας σπασμωδικά, έσπευσε να βγάλει τη χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Μια ενέργεια αμφιλεγόμενης αποτελεσματικότητας. Η  απόφαση για απόσυρση από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας ελήφθη στις 14 Αυγούστου του 1974.

Η αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας διήρκεσε έξι χρόνια. Μόλις εβδομήντα ημέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, στις 19 Οκτωβρίου του 1980, η κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη αποφάσισε την επάνοδο.  Ωστόσο, η αλλαγή  γνώμης του Κων. Καραμανλή για την αντανακλαστική έξοδο από το ΝΑΤΟ,  συντελέσθηκε σχεδόν ακαριαία,  όταν ο έμπειρος πολιτικός αντελήφθη ότι η Τουρκία, με την έξοδο της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος, απέκτησε το όπλο του «βέτο», αφού οι αποφάσεις στη Συμμαχία λαμβάνονται ομόφωνα!

Έτσι,  εξ αρχής η Τουρκία είχε ξεκαθαρίσει ότι για να δεχότανε την επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, όπως ζητούσαν οι Αμερικανοί και ο ίδιος ο Καραμανλής έβλεπε πλέον εθνικά σκόπιμο,  θα έπρεπε να ικανοποιηθούν μία σειρά απαιτήσεών της, μία των οποίων ήταν η  άμεση άρση του «εμπάργκο»!  3 Οκτωβρίου 1975 η αμερικανική Γερουσία ήρε το εμπάργκο.

Ο Λευκός Οίκος και το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών

Ο Πρόεδρος Φόρντ –που έφερε βαρέως την ήττα του στο Κογκρέσο, από το ελληνοαμερικανικό «λόμπι» – επείγονταν να αποκαταστήσει τις πωλήσεις αμερικανικών όπλων προς την Τουρκία. Ενήργησε λοιπόν και προς την Οικουμενική Κυβέρνηση Καραμανλή –και κυρίως το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών-  διαμηνύοντας ότι ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδας να μην «ενισχύει» την αντίδραση των ελληνικής καταγωγής και φιλελλήνων Γερουσιαστών-Βουλευτών καθώς και της ελληνοαμερικανικής Κοινότητας στην σκληρή γραμμή του «εμπάργκο».

Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών αν δεν υιοθέτησε, πάντως, δεν αντέδρασε επισήμως στη θέση αυτή του Στέητ Ντιπάρτμεντ και έτσι στις αφόρητες  πιέσεις του Προέδρου Φόρντ και του Στέητ Ντιπάρτμεντ, προς το ελληνοαμερικανικό «λόμπι» της Γερουσίας, για την άρση του «εμπάργκο» έλαμψε δια της βοερής σιωπής του, αν και παρασκηνιακά διέδιδε στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ την ανάγκη άρσης του εμπάργκο.

Ο Μπάμπης Μαρκέτος με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζέραλντ Φόρντ,  του “εμπάργκο”!

Τα ζήσαμε αυτά από πρώτο χέρι, τότε, στον «Εθνικό Κήρυκα».

Έτσι,  όταν  μετά 23 μέρες μετά την επιβολή του «εμπάργκο»,  δηλαδή στις 28 Φεβρουαρίου,  ύστερα από τις προαναφερθείσες πιέσεις του Στέητ Ντιπάρτμεντ,  οι ηγέτες Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών από κοινού στην Γερουσία υπέβαλαν νομοσχέδιο για την επανάληψη της βοήθειας, οι φιλελληνικοί κύκλοι, με επικεφαλής τον μαχητικό γερουσιαστή Ήγκλετον συνεπικουρούμενο από τους βουλευτές Σαρμπάνη, Μπραδήμα, Γιάτρον και Ρόζενθαλ, αντέδρασαν έντονα. Βρέθηκαν, όμως, μπροστά σε ένα  διπλό «Σινικό Τείχος». Από τη μια μεριά το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Λευκό Οίκο και από την άλλη την ηχηρή σιωπή του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών!

Έξι (6) ψηφοφορίες!

Άρχισε τότε ένας μαραθώνιος ψηφοφοριών στην Γερουσία που κυριολεκτικά αποθέωσε την ισχύ του ελληνοαμερικανικού “λόμπι”!  Απαιτήθηκαν έξι (6) ψηφοφορίες για πετύχει ο Λευκός Οίκος την άρση του «εμπάργκο» και αυτή υπό όρους!   Ιδού η πορεία των ψηφοφοριών, πάλι μέσα από την ανέκδοτη εισέτι εργασία του πρώην εκδότη-Διευθυντή του «Εθνικού Κήρυκα»,  Μπάμπη Μαρκέτου.

Στις 19 Μαϊου 1975 η γερουσία με πλειοψηφία μιας μόνον ψήφου (!) (41 έναντι 40) ενέκρινε ένα νέο κυβερνητικό νομοσχέδιο που εξουσιοδοτούσε τον Πρόεδρο Φόρντ να άρει την απαγόρευση που είχε θεσπίσει το Κογκρέσο στις  Φεβρουαρίου, εάν κατά την κρίση του επιβάλλονταν η επανάληψη.

Στις 13 Ιουλίου, η Επιτροπή Διεθνών σχέσεων της Βουλής ενέκρινε τη μερική επανάληψη της παροχής όπλων τα οποία είχαν ήδη αγοράσει και πληρώσει η Τουρκία υπό τον όρο ότι τα όπλα αυτά δεν θα χρησιμοποιούντο στην Κύπρο για τον ανεφοδιασμό των εκεί δυνάμεων κατοχής. Η απόφαση αυτή, όμως, της Επιτροπής δεν ήταν τελεσίδικη. Απαιτούσε την επιψήφισή της από την ολομέλεια της Βουλής και, φυσικά, και από τη Γερουσία.

Στις 24 Ιουλίου η ολομέλεια της Βουλής με την αποφασιστική δραστηριότητα των φιλελλήνων καταψήφισε το φιλοτουρκικό νομοσχέδιο με 223 ψήφους έναντι 206.

Μόλις δύο μήνες πριν, και λίγο πριν έρθει κατά τρόπο αιφνιδιαστικό στην Γερουσία (31 Αυγούστου 1975) άλλη πρόταση της αμερικανικής Κυβερνήσεως, για την επανάληψη της βοήθειας προς την Τουρκία, ο πρόεδρος Φόρντ χρειάστηκε να τηλεφωνήσει προς τα μέλη του Κογκρέσου, από το Ελσίνκι, όπου βρισκόταν για την ιστορική διάσκεψη κορυφής, για να πείσει να ψηφίσουν υπέρ της κυβερνητικής προτάσεως.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν την κρίσιμη ψηφοφορία της 2ας Οκτωβρίου 1975, συνήλθαν οι αντιπρόσωποι των κοινοβουλίων των 15 χωρών του ΝΑΤΟ οι οποίοι με την εξαίρεση των αντιπροσώπων της Ελλάδος και την αποχή των Γάλλων,  προέβησαν σε έκκληση υπέρ της επαναλήψεως της στρατιωτικής βοηθείας προς  την Τουρκία, επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας.

Κάτω από τις καλά μελετημένες και συνδυασμένες πιέσεις της Κυβερνήσεως και των υποτιθέμενων «φίλων» της Ελλάδος στην Ευρώπη, ήλθε η ψηφοφορία της βουλής στις 2 Οκτωβρίου 1975. Με 237 ψήφους έναντι 176, η Βουλή αποφάσισε να άρει την απαγόρευση αποστολής του υλικού που είχε ήδη πληρώσει η Τουρκία και να επιτρέψει, υπό όρους, την πώληση στρατιωτικού υλικού αξίας μέχρι 125 εκατομμυρίων δολαρίων.

(Κλείνουν εδώ τα αποσπάσματα από την ανέκδοτη εργασία του Μπάμπη Μαρκέτου).

PANHELLENIC POST:  Κι όμως, την ώρα της φαινομενικής πολιτικής «ήττας»  των ομογενών πολιτικών, του ελληνοαμερικανικού λόμπι και της  Ελλάδας, η γενέτειρα πετύχαινε, με την επιμονή της ελληνοαμερικανικής παροικίας και τη βοήθεια των ομογενών και  φιλελλήνων βουλευτών,  μια σημαντική εθνική επιτυχία.   Ο ψηφιστείς νόμος προέβλεπε ότι δεν θα παρείχετο του λοιπού δωρεάν στρατιωτική βοήθεια στην Τουρκία, και ότι ο Πρόεδρος Φόρντ θα είχε την υποχρέωση να αναφέρει κάθε δύο μήνες κατά πόσον είχε επιτευχθεί πρόοδος στην διευθέτηση του Κυπριακού. Από εκεί προέκυψε και η σωτήρια αναλογία 7/10 που συγκράτησε αποφασιστικά τους υπερ-εξοπλισμούς της Τουρκίας,  η οποία ακόμη και σήμερα πληρώνει τις συνέπειες του «εμπάργκο».

Εν τέλει, για την ιστορία, η Γερουσία ενέκρινε παρόμοιο νομοσχέδιο την επομένη ημέρα, στις 3 Οκτωβρίου 1975.

Και ο νοών νοείτω.

“Ατομική βόμβα της Ελλάδος”

Και όσοι νοούν, αντιλαμβάνονται πλήρως τα λόγια ενός ευπατρίδη της πολιτικής, του συγχωρεμένου Νίκου Μάρτη, στενού συνεργάτη από υπουργικές καρέκλες του Κωνσταντίνου Καραμανλή,  ο οποίος αποκαλούσε προσφυώς -και το έγραφε- την Ομογένεια ως την “ατομική βόμβα της Ελλάδος“!

Αλλά φευ! Είναι άγνωστα τάχα όλα αυτά;

Μεταφέραμε στις 13 Ιανουαρίου 2013 στην Panhellenic Post: “Άλλωστε πάντα στους Ελληνισμούς του εξωτερικού στηρίχθηκε το έθνος μας. Γιατί αυτοί οι ελληνισμοί, πρωτοστάτησαν στα εθνικά κινήματα. Αυτοί βοήθησαν τους προοδευτικούς στην Ελλάδα. Αυτοί έδωσαν για την εκκλησία, για τα σχολεία, για την ιδιωτική φιλανθρωπία. Και αυτοί, ελεύθεροι καθώς ήταν, εξέθρεψαν μεγάλες πνευματικές μορφές και μεγάλους φιλέλληνες που με το φως τους και την ανωτερότητά τους κράτησαν αναμμένη πάντοτε την πνευματική λαμπάδα του Ελληνικού έθνους”. (Η Ελλάς στο Σταυροδρόμι-1942, Μπάμπης Μαρκέτος).

Κάποτε μιλήσαμε στον Νίκο Μάρτη για το βιβλίο αυτό του Μπάμπη Μαρκέτου «Η Ελλάς στο Σταυροδρόμι», όπου καταγράφονται όλα όσα οι επιφανείς πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες της εποχής του ΄40 έγραψαν ή είπαν για την ηρωϊκή αντίσταση των Ελλήνων. -Αυτό είναι εκπληκτικό, είπε. Να κάνεις ένα μεγάλο θέμα με όλα όσα είπαν και γράφτηκαν από τους ηγέτες του κόσμου, για τις ελληνικές νίκες κατά των Ιταλών και την αντίσταση εναντίον των Γερμανών», μας προέτρεψε.

Το γράψαμε. Όταν το δημοσιεύσαμε (2006) μας πήρε τηλέφωνο: “Είναι πολύ σημαντικό αυτό που έκανες, πρόσφερες υπηρεσίες. Είναι θαυμάσιο κείμενο”, μας πρόσθεσε. Και συνέχισε: “Η ομογένεια, να ξέρεις, το επαναλαμβάνω, είναι η ατομική βόμβα της Ελλάδος!” Το βιβλίο του Μπάμπη Μαρκέτου “Η Ελλάς στο Σταυροδρόμι-1942” ανατυπώθηκε δύο χρόνια αργότερα (2008) από τα τυπογραφεία του Ελληνικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας...

Ε, αυτή την ομογένεια, δεν την περιθωριοποιείς, δεν την υποβαθμίζεις δεν την συγχωνεύεις! Δεν τη “στριμώχνεις” στους διαμετακομιστικούς λαβύρινθους της γραφειοκρατίας. Αυτήν την Ομογένεια, αυτό το αναντικατάστατο έμψυχο εθνικό αδαμάντινο υλικό, με τις απεριόριστες δυνατότητες τις οποίες η πατρίς επικαλείται λεκτικά -και μόνον κάθε φορά που συμβαίνει τις έχει ανάγκη, το αναβαθμίζεις συνεχώς. Το Τιμάς διαρκώς. Του παρέχεις ατσιγκούνευτα ελληνική μόρφωση. Δεν αφήνεις να σε υπονομεύει το σύνδρομο της “κακιάς μαμάς” η οποία ασχέτως της δικής της προς τα παιδιά της τυχόν κακής της συμπεριφοράς, απαιτεί από αυτά μόνον να την προσέχουν και να την εξυπηρετούν!

Υπάρχουν πάντα άξια και ικανά στελέχη στον χώρο της Ομογένειας. Και της Αμερικής και των άλλων κρατών. Ίσως πολλά τέτοια στελέχη να μένουν σήμερα περιθωριοποιημένα έξω από την επικαιρότητα της στιγμής, πρόθυμα, όμως, να στρατευθούν στα κελεύσματα των καιρών και στις ανάγκες της πρώτης πατρίδας με ανιδιοτέλεια, με αυταπάρνηση και με έμπνευση, όπως πάντα οι πολλοί Απόδημοι και οι πολλοί ομογενείς έκαναν. Αρκεί να τους δοθεί το κίνητρο του γνήσιου ενδιαφέροντος της πρώτης πατρίδας.

Το γράψαμε πρόσφατα (24 Απριλίου 2020) και το επαναλαμβάνουμε και εδώ,  για όσους έχουν ακόμη τη διάθεση να μας διαβάζουν -και δόξα τω Θεώ συνεχώς πολλαπλασιάζονται, ήδη τα δημοσιεύματα μόνο της σειράς για την ΓΓΑΕ ξεπέρασαν τους είκοσι χιλιάδες αναγνώστες σε δεκάδες χώρες του πλανήτη!  “Αφού δεν ιδρύεται Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού, τότε: Να παραμείνει αυτόνομη η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, να υπαχθεί απευθείας στον Πρωθυπουργό, και να ενισχυθεί με σημαντικό Προϋπολογισμό, ώστε να μπορέσει, με την κατάλληλη διοικητική διάρθρωση και με συνεχώς αναπληρούμενη στελέχωση, να εκπονήσει και να υλοποιήσει, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα είναι στην εξουσία,  διαχρονικά επιτελικά και στρατηγικά Προγράμματα, που θα ενισχύσουν αποτελεσματικά τους δεσμούς των Αποδήμων με το μητροπολιτικό Κέντρο. Θα ανασυστήσουν σε υγιή βάση το ΣΑΕ. Θα διασώσουν την Ελληνική Γλώσσα. Θα διαδώσουν τον Ελληνικό Πολιτισμό. Θα φέρουν επενδύσεις. Κατάλληλα ενημερωμένοι, θα ενισχύσουν τη φωνή (και την παρουσία) της Ελλάδος  στα διεθνή φόρα του εξωτερικού.  Και θα έρθουν αρωγοί της πρώτης πατρίδας,  στις τοπικές κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής.”

Ας αξιοποιήσουμε, επιτέλους, σωστά, την ειρηνική “ατομική βόμβα της Ελλάδος”!

Φωτογραφία πρώτης σελίδας: Από αριστερά, Παναγιώτης Μακριάς, Μπάμπης Μαρκέτος Τζιν Ρωσσίδης αμέσως μετά την τελετή παράδοσης-παραλαβής του ΕΚ στο γραφείο του εκδότη.