Δεν Μπορεί να Υπάρξει Απόδημος Ελληνισμός και Ελληνική Ομογένεια δίχως την Ελληνική Πατρίδα. Και Τούμπαλιν.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αχός πολύς ακούγεται,

Πολλά ντουφέκια πέφτουν…

Να, λοιπόν, που ενώ επί μήνες  ουδείς απέδιδε σημασία στην αναθεώρηση του Κανονισμού Λειτουργίας του Υπουργείου Εξωτερικών, στα άρθρα, στις παραγράφους και τα εδάφια  του οποίου υποκρύπτονταν η ουσιαστική διάλυση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού (ΓΓΑΕ) άρκεσαν ένα-δύο πρώτα αποκαλυπτικά  δημοσιεύματα της  Panhellenic Post για να «πάρουν φωτιά»- σιγά σιγά είναι αλήθεια-  διαδίκτυο και έντυπα ΜΜΕ στην Ελλάδα και στην ομογένεια. Και σήμερα, κοντά δύο μήνες αργότερα,  και μετά από πληθώρα σημειωμάτων, άρθρων και συνεντεύξεων της ηλεκτρονικής μας σελίδας, που αποκάλυπταν σε όλη της την έκταση την επιχειρούμενη  αποκοπή του ομφάλιου λώρου που συνδέει τον Απόδημο Ελληνισμό με τον Μητροπολιτικό, τα έντυπα αυτά  συναγωνίζονται σε δημοσιεύματα και σε κραυγές  κατά της υποβάθμισης ή κατάργησης της ΓΓΑΕ.  Με κάθε αίσθημα ταπεινοφροσύνης,  και μόνο γι αυτό η panhellenic Post αισθάνεται δικαιωμένη στον ανιδιοτελή της αγώνα που δίνει με τις ισχνές της οικονομικές δυνάμεις από το 2012, υπέρ της  ελληνικής ομογένειας και των Αποδήμων Ελλήνων.

Και όπως πρόσφατα μας έγραψε  σημαντικός πολιτικός παράγοντας της συμπολίτευσης,  «…παρακολουθώ  όλη την προσπάθειά σου και για το τι θέλει η ομογένεια και για τη μη υποβάθμιση της ΓΓΑΕ και ομολογώ ότι κάνεις πολύ σπουδαία δουλειά. Και αν η υποβάθμιση δεν προχωρήσει θα οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό σε σένα. Συγχαρητήρια. Με εκτίμηση…».

Φυσικά το όνομα υπάρχει, είναι, όμως, μη δημοσιεύσιμο για ευνόητους λόγους. Άλλωστε το κείμενο τούτο σκοπό του δεν έχει να  απονέμει τα εύσημα στο site και τον γράφοντα.  Εκείνο που θέλει να επισημάνει είναι το καθολικό σήμερα αίτημα των δημοσιευμάτων που υιοθέτησαν τη θέση μας και ακολούθησαν τις δικές μας παρορμήσεις, να μην υποβαθμισθεί η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού.  Το κάθε ένα, βέβαια από διαφορετική οπτική γωνία. Με κοινή συνισταμένη, όμως, την ανάγκη να διατηρηθούν αρραγείς οι δεσμοί του εθνικού κέντρου με τους Απόδημους.

Εφημερίδες, όπως η “Καθημερινή”,  η “Αυγή” εσχάτως και δραματικά καθυστερημένα ο “Εθνικός Κήρυκας” της Νέας Υόρκης, ο “Νέος Κόσμος” της Μελβούρνης αλλά και επώνυμοι ομογενείς, ομογενειακές οργανώσεις  και Έλληνες πολιτικοί, με δηλώσεις, επιστολές και emails τάσσονται κατά της ακατανόητης (;) απόπειρας του υπουργείου Εξωτερικών τούτη την κρίσιμη ώρα να εμφιλοχωρήσει  και πρόσθετες δυσκολίες στις σχέσεις ελληνικής Πολιτείας-Αποδήμων, μετά το «χουνέρι» της ψήφου που –χάριν των 200 βουλευτών-  άφησαν εκτός διευκολύνσεων το 70% Των Ελλήνων Ψηφοφόρων του Εξωτερικού.

Είναι οι ίδιοι αυτοί που εκστράτευσαν κατά τις καθολικής συμμετοχής των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων από το εξωτερικό. Που ξόδεψαν μελάνι και φαιά ουσία (;)  και που επιστράτευσαν χρονοδιακόπτες και φορολογικές δηλώσεις για να μειώσουν το ποσοστό των δικαιούμενων ψήφων από τον τόπο κατοικίας τους και σήμερα (Αυγή 17/5) κόπτονται να μην υποβαθμισθούν οι σχέσεις της ομογένειας με τη γενέτειρα! Και που ζητούν να επιτραπούν ταξίδια-προσκύνημα στην βαρυπενθούσα τουριστική οικονομία μας ακόμη και από ελληνικές οικογένειες τα μέλη των οποίων δεν πειράζει κι αν δεν έχουν όλα την Ελληνική Ιθαγένεια! (Καθημερινή 17/5 ).

Όλα στο βωμό της μονόδρομης  «προσφοράς» προς την γενέτειρα.  Την ώρα της ανάγκης. Και του μεγάλου πανικού. Για το οικονομικό αδιέξοδο που φαντάζει μπροστά μας  εφιαλτικό εξαιτίας της πανδημίας του Κοροναϊού. Γι αυτό και ανοίγουν τις αγορές πιο γρήγορα από τον αρχικό σχεδιασμό. Ό,τι προλάβουμε να σώσουμε από εισόδημα και από θέσεις εργασίας…

Και ξαφνικά πλήθος άρθρα που αναλύουν τη διαφορετικότητα της ομογένειας από την μία Ήπειρο στην άλλη, από  το ένα κράτος στο άλλο, από τη μία πόλη στην άλλη, από τη μία γειτονιά στην άλλη. Κι αυτό γιατί, ναι μεν μπορεί να θέλουν τον οβολό της ομογένειας, ακόμη και των μη εχόντων την Ιθαγένεια (Καθημερινή)  όχι, όμως και τη δημιουργία Υπουργείου Απόδημου Ελληνισμού (Αυγή). Και προτείνει Διευθύνσεις Απόδημου Ελληνισμού σε παραγωγικά Υπουργεία. Πάλι πολυδιάσπαση, πάλι αναποτελεσματικότητα*. Θέλουν απλώς και την πίτα γερή και το σκύλο χορτάτο.

Είναι αυτό που μας έγραψε ένας άλλος ομογενής, από την Ευρώπη:   «Πολλές φορές κ. Μαλασπίνα γελώ με τους Έλληνες κουτοπόνηρους πολιτικούς. Εκεί που πάνε να κάνουν κάτι τα χαλάνε στο τέλος. Έτσι είναι στο Ελλάντα αγαπητέ Χρήστο. Πολύ χόρτο!  Ίσως και γι αυτό μας αποφεύγουν εμάς τους Απόδημους.  Είμαστε πιστεύω συνηθισμένοι σε άλλες τροφές εκτός αυτές που βασίζονται στο σανό».

Σχήματα οξύμωρα, φράσεις ετερόκλητες, νοήματα αμφιλεγόμενα. Όλα στην δημοσιογραφική φαρέτρα για να μην περάσει το σωστό, το πρέπον, το μόνο αληθινό νόημα. Απόδημος Ελληνισμός και ελληνική πατρίδα  αποτελούν την μία και ενιαία καθαρή δεξαμενή Ελληνισμού. Την μία και αδιαίρετη δυάδα πολιτισμού και πνεύματος. Τη μία και ομοούσια εθνότητα. Την μία και καθολική Ορθοδοξία. Ή μαζί  θα πάνε στη δόξα (όπως έγινε στο παρελθόν) ή μαζί θα σβηστούν από το χάρτη. Δεν μπορεί να υπάρξει απόδημος Ελληνισμός και Ελληνική Ομογένεια δίχως την Ελληνική Πατρίδα. Και τούμπαλιν. (σ.σ. πάλι από την αρχή με την ανάποδη φορά, και αντιστρόφως).

Είναι γι αυτό που δεν θα περάσει στο τέλος η υποβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού. Η Κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να αποσύρει το επίμαχο άρθρο 86. Ελπίζουμε ταυτόχρονα, όμως, και στο περισσότερο. Να βάλει στη θέση του ένα άλλο άρθρο 86 που να προβλέπει την αναβάθμιση της ΓΓΑΕ, όπως και πρέπει. Και όπως αξίζει στην ελληνική ομογένεια που έρχεται πρώτη σε μόρφωση και δεύτερη σε οικονομικό πλούτο, στην Αμερική τουλάχιστον.

Που συγκριτικά με άλλους ευρωπαϊκούς και ασιατικούς πληθυσμούς , «ο ελληνισμός έρχεται πρώτος και στο  έμβασμα προς τον συγγενή και το κοινωφελές τοπικό έργο, τον εθνικό έρανο και γενικά τον εθνικό ζήλο που τον φέρνει θερμό και ασίγαστο συνήγορο των ελληνικών εθνικών αιτημάτων κοντά στις κυβερνητικές υπηρεσίας των χωρών διαμονής, στον τοπικό πολιτευτή, το δημοσιογράφο, τον πελάτη του μαγαζιού του το φίλο και το γείτονά του».

*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην παράγραφο 7 αντικαταστήσαμε την λέξη “υποβάθμιση” με την πλέον δόκιμη, για την περίπτωση λέξη, “αναποτελεσματικότητα”.