Δύο διαφορετικές απόψεις για την Ομογένεια και την ΓΓΑΕ με ταυτόσημο μήνυμα

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Θα συνεχίσουμε και σήμερα, και για όσο θα βρίσκουμε πρόσφορη ύλη σε φιλόξενα site του ηλεκτρονικού ή φύλλα έντυπου αθηναϊκού Τύπου, την αντιπαράθεση θέσεων και ιδεών γύρω από το μέγα θέμα, Απόδημος Ελληνισμός και ελληνική ομογένεια. Με αντικειμενικό σκοπό να καταδείξουμε τις διαφορές ανάμεσα στις διάφορες απόψεις και θέσεις και, από την άλλη, με την προσδοκία ότι ίσως μπορέσουμε να καταλήξουμε σε μία συμβιβαστική φόρμουλα των δυϊστάμενων απόψεων που θα αποβλέπει στο αμοιβαίο όφελος, της Ελλάδος του εσωτερικού και της Ελλάδος του εξωτερικού. Ούτως ειπείν, του Οικουμενικού Ελληνισμού.

Στη σημερινό μας εγχείρημα θα χρησιμοποιήσουμε δύο παραδείγματα, άρθρων θέσεων, ένα από την εφημερίδα “Καθημερινή” και ένα από την Κυριακάτικη έκδοση του “Kontra News”.  Το πρώτο είναι γραμμένο από τη δημοσιογράφο Κατερίνα Σώκου και έχει τίτλο: “Μια λύση για τη διασπορά, στίγμα της νέας εποχής”. Αναφέρεται στην ελληνική Ομογένεια και στην καθοριστική σμβολή που θεωρεί ότι πρέπει να έχει στην ενίσχυση του ελληνικού Τουρισμού, τούτη την κρίσιμη για την Οικονομία της Ελλάδος ώρα.

Το δεύτερο άρθρο, είναι γραμμένο από τον πρ. Γενικό Διευθυντή της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού Μιχάλη Κόκκινο, και αναφέρεται στην ανάγκη να μην υποβαθμισθεί, αλλά αντίθετα, να αναβαθμισθεί η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, τούτη την ώρα, μάλιστα, που ο ελληνισμός ενωμένος πρέπει να δώσει την μεγάλη μάχη για την υπέρβαση της υγειονομικής και πολιτικής κρίσης.

Θα παραθέσουμε αυτούσια τα δύο κείμενα και στη συνέχεια θα σχολιάσουμε, ελπίζουμε, πάντα, με την νοητή άδεια των συγγραφέων…

Καθημερινή/ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΩΚΟΥ

<<Είναι τιμή και καμάρι για τη χώρα ότι όπου και να ταξιδέψει κανείς, θα συναντήσει κάποιον ή κάποιους Ελληνες. Αυτοί οι Ελληνες όμως που τιμούν τη χώρα στα πέρατα του κόσμου, σήμερα περιμένουν κάποια καθοδήγηση από την πολιτεία σχετικά με το αν και υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορέσουν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι. Η κυβέρνηση καλά κάνει και προσπαθεί για επίτευξη μιας ευρωπαϊκής συμφωνίας για τον τουρισμό, ωστόσο ελληνισμός υπάρχει παντού – γι’ αυτό και χρειάζεται να εστιάσει επίσης σε συμφωνίες με τρίτες χώρες, όπου υπάρχει έντονο το ελληνικό στοιχείο.

Κατ’ αρχάς, για λόγους οικονομικούς: Αν θέλει να διασώσει την τουριστική σεζόν, πώς μπορεί να αγνοεί μία από τις πιο σταθερές και εύρωστες αγορές της, εκείνη της διασποράς; Οπου και αν βρίσκονται, οι Ελληνες έχουν δύο λόγους παραπάνω να επιστρέψουν, τη νοσταλγία αλλά και την ανάγκη, καθώς έχουν συγγενείς, υποχρεώσεις και δεσμούς με τη χώρα. Το οικονομικό κέρδος θα είναι μεγάλο – είναι ενδεικτικό ότι ο μέσος ταξιδιώτης από τη Βόρεια Αμερική άφησε πέρυσι τριπλάσια έσοδα από τον μέσο Ευρωπαίο.

Οι ομογενείς μπορούν να στηρίξουν τον τουρισμό σε νησιά όπως η Χίος, όπου μαζεύονται κάθε καλοκαίρι οι Χιώτες της διασποράς. Αυτοί έχουν το υψηλό οικονομικό προφίλ που θα στηρίξει τα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Αυτοί θα φέρουν τις οικογένειες και τις παρέες τους όχι μόνο στα χωριά τους, αλλά επίσης στην Κρήτη, τη Σαντορίνη και τη Μύκονο. Πολλοί από αυτούς και τα παιδιά τους, όμως, δεν έχουν ελληνικά διαβατήρια.

Μία λύση θα ήταν η εξαίρεση από το μέτρο απαγόρευσης εισόδου στην Ελλάδα των ομογενών και των μελών της οικογένειάς τους που δεν έχουν ελληνική ιθαγένεια – ίσως με μία βεβαίωση από τα κατά τόπους προξενεία. Από την πλευρά της κυβέρνησης, θα ήταν μία απτή απόδειξη ότι η έμφαση της πολιτείας στους δεσμούς με την ομογένεια δεν είναι μόνο όμορφα λόγια, αλλά και έμπρακτη πολιτική επιλογή.

Είναι γεγονός ότι αυτή η λύση από μόνη της αφήνει κενά. Διότι ακόμη και αν επιτραπεί η είσοδος στους ομογενείς που δεν έχουν ελληνικό διαβατήριο, ελλείψει διακρατικών συμφωνιών για το άνοιγμα των συνόρων, θα μπαίνουν σε καραντίνα δύο εβδομάδων με την επιστροφή στις χώρες διαμονής τους.
Χρειάζεται, λοιπόν, μία ευρύτερη προσπάθεια για το άνοιγμα των συνόρων για τον τουρισμό, και όχι μόνον: για την εμπορική και επιχειρηματική συνεργασία και την τόσο πολύτιμη για τη χώρα  διπλωματία των πολιτών.

Στις ΗΠΑ, αυτό προϋποθέτει μία απόφαση για την εξαίρεση της Ελλάδος από την άρση της απαγόρευσης πτήσεων προς την Ευρώπη. Είναι ενθαρρυντικές οι πληροφορίες ότι ο τουρισμός θα ενταχθεί στον στρατηγικό διάλογο, αλλά το στοίχημα είναι αυτό να έχει γρήγορα αποτελέσματα. Και καθώς η πανδημία δεν έχει ακόμη τεθεί υπό έλεγχο στις ΗΠΑ, είναι απαραίτητες οι διασφαλίσεις ότι όσοι ταξιδεύουν από και προς τις δύο χώρες δεν είναι φορείς του ιού.

Για την επίτευξη μιας συμφωνίας θα βοηθούσε ίσως η συνδρομή των ομογενών, ώστε να συνυπολογισθεί από τις προξενικές αρχές του State Department η ισχυρή ζήτηση που ήδη καταγράφεται στα ελληνικά προξενεία στις ΗΠΑ, αντανακλώντας την επιθυμία τους να ταξιδέψουν στην Ελλάδα για δουλειά, διακοπές ή και μόνιμα – διότι υπάρχει αύξηση και στις αιτήσεις για μετοικήσεις.

Θα χρειαστεί επίσης μια δημιουργική προσέγγιση που θα διευκολύνει τα άλλα κράτη να τηρήσουν τις προδιαγραφές που ζητεί η Ελλάδα. Το τεστ στη χώρα προορισμού, πριν από το ταξίδι, θα μείωνε την αβεβαιότητα αλλά είναι δύσκολο για χώρες όπως ο Καναδάς, όπου το σύστημα υγείας είναι δημόσιο. Πώς θα χορηγήσει η χώρα τεστ για ταξιδιωτικούς σκοπούς, όταν αυτά δεν είναι ακόμη διαθέσιμα σε όλους τους ασθενείς; Μια ιδέα θα ήταν να διαθέσουν οι αεροπορικές εταιρείες τα τεστ επί πληρωμή, και αυτές όμως θα πρέπει να τα βρουν από κάπου – εξ ου και η σημασία του διακρατικού συντονισμού.

Μια επιτυχής προσπάθεια για το ασφαλές άνοιγμα των συνόρων θα έδινε ένα σαφές στίγμα για την Ελλάδα στη νέα εποχή: Μια χώρα ανοιχτή στους επισκέπτες που μοιράζονται την αξία την οποία δίνει στη δημόσια υγεία. Που προστατεύει στην πράξη τα δικαιώματα των Ελλήνων του εξωτερικού, διευκολύνοντας την πρόσβαση στη χώρα. Που τιμά όλους τους ομογενείς, προσφέροντας και σε αυτούς το προνόμιο του Ελληνα πολίτη να ταξιδέψει στην πατρίδα. Και που συντηρεί τη φήμη της ως ένας ανοιχτός και ασφαλής προορισμός για όλους σε αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς>>.

Το άλλο κείμενο:

CONTRA NEWS

ΣΧΟΛΙΟ panhellenic post

Τι μας λένε οι δύο αρθρογράφοι; ποια είναι η πεμπτουσία των πονημάτων τους; Κατά την άποψή μας είναι ταυτόσημη: Ελλάδα χωρίς την ομογένεια στο πλευρό της είναι “μισή” Ελλάδα. Δεν είναι αρτιμελής.  Και οι δύο θέλουν σχέσεις τιμής και αμφίδρομες με τον εκτός συνόρων Ελληνισμό. Η πρώτη, η Κατερίνα Σώκου,  βλέπει, όμως, τη σχέση αυτή  ως τον στυλοβάτη που θα διασώσει την τουριστική περίοδο της Ελλάδας, μια και, ομολογεί, ότι η Διασπορά είναι η πιο εύρωστη αγορά της. Ο δεύτερος, Ο Μιχάλης Κόκκινος, με την εμπειρία της ΓΓΑΕ, βλέπει τη σχέση να περνάει μέσα από την αναβάθμιση του ρόλου ενός Υφυπουργού αποκλειστικά αρμόδιου για τον Απόδημο ελληνισμό, συνεπικουρούμενο από τα έμπειρα στελέχη της ΓΓΑΕ. Εκτιμά – και ορθώς-  ότι αυτό θα αποδώσει αμφίδρομο όφελος.

Η πρώτη, η δημοσιογράφος, προκειμένου να επιτευχθεί ο εμπορικός στόχος, προτρέπει να ταξιδεύσουν στην Ελλάδα ακόμη και μέλη ομογενειακών οικογενειών που δεν έχουν την ελληνική Ιθαγένεια! Και, μάλιστα, να πείσουν οι ομογενείς την αμερικανική διοίκηση να εξαιρεθούν τα ταξίδια προς την Ευρώπη ώστε να αποφευχθεί και ο σκόπελος της καραντίνας 2 εβδομάδων! Αυτό. λέει, θα έδινε το στίγμα της νέας εποχής θα τιμούσε τους ομογενείς που θα τους έδινε το προνόμιο του Έλληνα πολίτη να ταξιδεύει στην πατρίδα. Τους “κόψανε” το προνόμιο να ψηφίζουν για να τους δώσουν το “προνόμιο” που έχει κάθε τουρίστας, να ταξιδεύει στην Ελλάδα!

Ο δεύτερος, ο Μιχάλης Κόκκινος, κάνει “βουτιά” στην ουσία του σημερινού προβλήματος. που συνίσταται στην απόπειρα του ΥΠΕΞ να υποβαθμίσει “ουσιαστικά να καταργήσει”, λέει ο συγγραφέας, την ΓΓΑΕ. Το θέμα το θέτει σε όλες του τις διαστάσεις. Θα ακυρώσει την απαραίτητη ευελιξία, ο ΓΓ θα φορτωθεί με αλλότριες της ομογένειας υποθέσεις σοβαρές που θα τον εξουδετερώσουν, αλλά και θα μηδενίσει την πολυετή προσφορά των εργαζομένων στην ΓΓΑΕ. Θα  καταλήξει στο να διαρραγούν οι δεσμοί με την ομογένεια στον 21ο αιώνα στον οποίο η Διασπορά (sic) είναι σοβαρός παράγοντας ισχύος κάθε χώρας.

Μπροστά στο γεγονός ότι η επερχόμενη κρίση απαιτεί συστράτευση όλων των δυνάμεων του Έθνους, ο Μιχάλης Κόκκινος καταλήγει με την πρότασή του να υιοθετηθεί το πάγιο αίτημα της ομογένειας για αναβάθμισή του ρόλου του Υφυπουργείου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αξιόλογες οι δύο προσεγγίσεις έστω και από διαφορετική οπτική γωνία. Ωστόσο η ομογένεια (και ΟΧΙ διασπορά) δεν μπορεί κάθε φορά να παίζει το ρόλο του σωτήρα. Πότε για την οικονομία, πότε για τον τουρισμό και πότε για την εθνική ανεξαρτησία. Και να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα την διοικητική αυθαιρεσία του εθνικού κέντρου που συστηματικά τα τελευταία χρόνια και διακομματικά, την υποβαθμίζει. Με την ψήφο, με την φορολογική πολιτική, με την Ιθαγένεια. Θα πρέπει να υιοθετηθεί μια άλλη πολιτική, μια πολιτική ίσων όρων και ίσων δικαιωμάτων, όπως το Σύνταγμα ορίζει. Αν η προσπάθεια για ενίσχυση του ελληνικού τουρισμού από την ομογένεια συμβάδιζε με την προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου της από την γενέτειρα, αν προϋπέθετε την άνευ αποκλεισμών συμμετοχή της στις ελληνικές εκλογές, και τις άνευ γραφειοκρατικών αγκυλώσεων επενδυτικές ευκαιρίες, αυτομάτως θα εκινούντο τα πράγματα προς την πρώτη κατεύθυνση. Την θετική.  Διότι, σ΄αυτή την περίπτωση, η Ομογένεια και θα ικανοποιούσε την υπερούσια λατρεία της για την μητέρα πατρίδα και συγχρόνως, η ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας, με την συνδρομή της,  θα απέβαινε και σε αμοιβαίο όφελος.

Πόσο δύσκολο είναι αυτό να το αντιληφθεί η ελληνοκεντρική διοίκηση;