ΑΠΟΨΕΙΣ: Δύο ομογενείς από χιλιάδες μίλια μακριά δείχνουν στην Κυβέρνηση το δρόμο για την ΓΓΑΕ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Εμείς οι δημοσιογράφοι που έχουμε θητεύσει σε ομογενειακές εφημερίδες και έχουμε συνεργαστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές αφιερωμένες στην ομογένεια, είμαστε εθισμένοι στην αμεσότητα με την οποία οι απόδημοι αναγνώστες μας παρακολουθούν και συμμετέχουν στα γραφόμενα ή λεγόμενά μας.  Μια αμεσότητα δημιουργική, που (όσους από μας αγγίζει)  μας επιβάλλει να ανταποκρινόμαστε σ΄ αυτήν. Κάποτε μας επαινούν. Ενίοτε μας διορθώνουν. Άλλοτε μας δείχνουν έναν άλλο δρόμο παρέμβασης στα γινόμενα.  Αυτόν που περνάει απ΄ την καρδιά και καταλήγει στην άκρη της γραφίδας, αφού προηγουμένως, φυσικά, κάνει  μία «περατζάδα» από το νοητικό και ψυχοπνευματικό κέντρο των ζώντων οργανισμών, το μυαλό.

Αυτό το τελευταίο, τα λόγια καρδιάς, είναι και που αποτελούν το κίνητρο συχνά-πυκνά να μεταφέρουμε στην αρθρογραφία μας παρεμβάσεις αναγνωστών μας. Διότι βλέπουν τα πράγματα από μία άλλη οπτική γωνία. Την ευάερη και ευήλια γωνία της υπερούσιας λατρείας για την πρώτη, την μακρινή πατρίδα.  Και για όσους ενδεχομένως δεν το γνωρίζουν, να σημειώσουμε παρενθετικά εδώ,  ότι μεγάλες δημοκρατικές χώρες, όπως π.χ. οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όχι μόνο δεν ενοχλούνται από τα βαθύτερα αισθήματα των πολιτών τους προς την πρώτη τους πατρίδα, αλλά, αντιθέτως, τα επιζητούν και τα ενισχύουν με την ορθή αντίληψη ότι : «αν δεν αγαπάς την πρώτη σου πατρίδα, καμία πατρίδα υποδοχής δεν θα αγαπήσεις»!

Σ΄ αυτό το υγιές δημοκρατικό μήνυμα εδράζονται  και οι παρελάσεις για την εθνική εορτή της Ελλάδος, σε τρίτες χώρες,  και η Ημέρα Ελληνικής Ανεξαρτησίας που διεξάγεται στον Λευκό Οίκο παρουσία του Προέδρου της Αμερικής και τα ανάλογα ψηφίσματα άλλων δημοκρατικών Κοινοβουλίων του κόσμου!

Για παράδειγμα όλων αυτών,  η άμεση αντίδραση –μέσω email- ενός σημαντικού Έλληνα της Αποδημίας, του Μανώλη Βελιβασάκη στο χθεσινό μας «Σατιρίζοντας» με τίτλο: «Φοβάμαι τις απαντήσεις στα ερωτήματά μου…».

Μας γράφει: «Αγαπητέ Χρήστο, Εξαίρετο το άρθρο σου! Αν εσύ μόνο φοβάσαι, εγώ διερωτώμαι και κλαίω!

Emmanuel E. Velivasakis, PE, F.ASCE».

Αλλά και ένας άλλος αναγνώστης μας, από τη Σουηδία αυτός, ο π. Βουλευτής και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών υποθέσεων του Σουηδικού Κοινοβουλίου, Σωτήρης Δελής, μας έγραψε, δια της ιδίας οδού και για το ίδιο άρθρο μας:

«Κε Μαλασπίνα, Οι περισσότεροι από μας που μένουμε μακριά από την Πατρίδα γνωρίζουμε δυστυχώς τις απαντήσεις στα ερωτήματα σας. Μπορούμε όμως να διακρίνουμε μεταξύ Πατρίδας και αυτών που την κυβερνούν. Υπάρχει διαφορά.
Η διαφορά είναι ότι δεν τους εμπιστευόμαστε. Η Πατρίδα όμως είναι άλλο πράγμα. Είναι μια ιδέα που αξίζει όλες τις θυσίες μας.
Έτσι λοιπόν, οι διάφοροι κυβερνώντες εκεί στην Αθήνα να μην ξεχνούν πως ότι κάνουμε δεν τα κάνουμε για αυτούς. Για τούτη τη μεγάλη ιδέα πού ακούει στο όνομα Ελλάδα τα κάνουμε.
Οι κυβερνώντες είναι μια απλή παρένθεση…

Σωτήρης Δελής».

Και πόσα δεν λένε -και δεν αποκαλύπτουν-  αυτές οι δύο παρεμβάσεις αναγνωστών μας! Του Μανώλη Βεληβασάκη και του Σωτήρη Δελή! Με οκτώ, μόνον λέξεις ο κ. Βεληβασάκης, ένας εκ των πλέων  επιτυχημένων επαγγελματικά και όχι μόνον  ομογενών της Αμερικής, να σημειώνει:  «Αν εσύ μόνο φοβάσαι, εγώ διερωτώμαι και κλαίω!»…

Έχουν, αλήθεια,  συνειδητοποιήσει οι κυβερνήτες μας τι σημαίνει να νομοθετούν ή να σχεδιάζουν κανονισμούς που αφορούν τους Απόδημους Έλληνες που αποτελούν την άλλη Ελλάδα, εκείνη την, κατά την πολιτική τους ευφράδεια,  «πιο ελληνική» του εξωτερικού, με γραφειοκρατικές, στενόμυαλες αντιλήψεις και μόνον προερχόμενες  από μια στενή και στεγνή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία; {Λέμε Απόδημους Έλληνες και όχι Έλληνες της Διασποράς οι οποίοι κατοικούν σε …πατρογονικές εστίες χιλιάδων ετών, επιτέλους!!! Και κάνουμε τη διάκριση, διότι η λέξη «διασπορά»,  αν και ελληνική,  είναι αδόκιμη για την περίπτωση καθόσον η πραγματιστική της έννοια, προϋποθέτει λαό στη διασπορά ελλείψει γεωγραφικής πατρίδας. Αντίθετα, Απόδημοι Έλληνες σημαίνουν συναίσθημα, έγνοια, στενούς δεσμούς με την πατρίδα}.

Αφουγκραστείτε, λοιπόν, πως βιώνουν τις αποφάσεις σας οι Απόδημοι Έλληνες (για τις οποίες ούτε καν τους ερωτάτε, μήτε καν τους συμβουλεύεστε, μα ούτε και τους θέλετε  όλους να έχουν δικαίωμα ψήφου!). Με την καρδιά τους! Με την λατρεία τους για την Ελλάδα!  «Αν εσύ μόνο φοβάσαι , εγώ διερωτώμαι και κλαίω»! Μπορείτε να αναρωτηθείτε, κύριοι των υπουργικών γραφείων,  γιατί “κλαίει” ένας καθ΄όλα επιτυχημένος ομογενής, που μπορεί  με την αξία του, την προσφορά του και το παράδειγμά του, να έχει όλα τα καλά και όλα τα αγαθά και όχι μόνο στην επίγεια ζωή του;  Τι τον αφορά στην καθημερινότητά του το τι θα αποφασίσει ο Νίκος Δένδιας για την Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού;  Ή το  ποια τελική απόφαση θα λάβει επ’ αυτού ο Πρωθυπουργός; Αντιλαμβάνεστε  που ¨τρέχει ο νους του” ότι θα συμβεί  εάν, ο μοι γένοιτο,  οι δεσμοί πατρίδας – Αποδήμων χαλαρώσουν με ευθύνη της πρώτης;

Ένας είναι ο λόγος που τον ωθεί και τον κατευθύνει. Και αυτόν μας τον δίνει με το δικό του, ξέχωρο σημείωμα επί του ιδίου όμως θέματος, ο Σωτήρης Δελής, από την άλλη άκρη της γης,  από τη Βόρεια Ευρώπη, γιατί όλοι οι ομογενείς εμφορούνται από τις ίδιες ιδέες για την πατρίδα :  «…Η Πατρίδα όμως είναι άλλο πράγμα. Είναι μια ιδέα που αξίζει όλες τις θυσίες μας (…) οι διάφοροι κυβερνώντες εκεί στην Αθήνα να μην ξεχνούν πως ότι κάνουμε δεν τα κάνουμε για αυτούς. Για τούτη τη μεγάλη ιδέα πού ακούει στο όνομα Ελλάδα τα κάνουμε».

Να, λοιπόν, πως δύο ομογενείς από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ο ένας από την άλλον, χωρίς ποτέ να έχουν συναντηθεί ή συνομιλήσει μεταξύ τους (εξ όσων φυσικά δύναμαι να γνωρίζω) συναντώνται εδώ, στην Panhellenic Post και να πως οριοθετούν την κοινή συνισταμένη των αισθημάτων ΟΛΩΝ  των Αποδήμων Ελλήνων για την πατρίδα.

Γι αυτό οι περισσότεροι από τις δεκατρείς χιλιάδες αναγνώστες μας, από σχεδόν κάθε γωνιά της γης, που έχουν διαβάσει αυτές τις μέρες μόνον τα άρθρα μας και τις επιστολές, για την περίπτωση της ΓΓΑΕ, είναι ένας παράγοντας που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ καμία κυβέρνηση και κανένας υπουργός  να τον ξεπεράσουν «αβρόχοις ποσίν». Και να γιατί στο βάθος της ψυχής μας είμαστε βέβαιοι πως το αδιαφιλονίκητο πατριωτικό συναίσθημα του Πρωθυπουργού, αλλά και του Υπουργού των Εξωτερικών, καθώς και της αντιπολίτευσης, στο τέλος θα συντελέσουν σε μία πραγματική αναβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού στην ουσία της πράξης και όχι στην ευκολία των λόγων και των όποιων τεχνικών προσχημάτων.

Γεγονός που, είναι βέβαιο ότι, τελικά,  θα συντελέσει και στην περαιτέρω σύσφιξη των δεσμών των αποδήμων με την μητέρα πατρίδα, σ΄ αυτήν την δύσκολη και πολλά χρειαζούμενη συγκυρία, για την πατρίδα.  Ενώ, την ίδια ώρα, θα ικανοποιήσει και το πατριωτικό τους συναίσθημα για μια πατρίδα που τους αφουγκράζεται, που τους προστατεύει και που τους φροντίζει καθ΄ ά, άλλωστε, και  το Σύνταγμα επιτάσσει, στο Άρθρο 108 παρ.1:

«Το Κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα Πατρίδα. Επίσης μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των Ελλήνων που εργάζονται έξω από την επικράτεια».

Μένει να το αποδείξει αυτό η Κυβέρνηση και στην πράξη.