Οι Έλληνες της Αυστραλίας διατηρούν τα πασχαλινά έθιμα έστω και αποκλεισμένοι!

Μελβούρνη.- Ξεκίνησε διαφορετικά φέτος η Μεγάλη Εβδομάδα. Συνήθως αυτές τις μέρες θα τις περνάγαμε μαζί με τους δικούς μας. Στα βαφτιστήρια μας με τις λαμπάδες, σε βραδινές συναντήσεις στις εκκλησίες μας, στο γλέντι της Ανάστασης και στη γιορτή την Κυριακή του Πάσχα. Φέτος όμως, θα είναι η πρώτη φορά που θα περάσουμε την μεγάλη αυτή γιορτή στο σπίτι, μόνοι μας.

Μόνοι μας λοιπόν, αναζητάμε τώρα έθιμα που δεν είχαμε ποτέ τον χρόνο να τηρήσουμε, ή δεν χρειάστηκε να μάθουμε, γιατί είχαμε θείες και γιαγιάδες να μας ετοιμάζουν όλα αυτά τα ωραία τα πασχαλινά αρωματικά τσουρέκια, τους κουραμπιέδες, ή την αγαπημένη Νονά να έρχεται αγκαλιά με δώρα και κουλουράκια αφράτα. Ούτε και η μαγειρίτσα μας έλειψε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια, που και αυτή δεν μάθαμε να μαγειρεύουμε, γιατί την ετοίμαζε πάντα η μάνα για όλη την οικογένεια το βράδυ της Ανάστασης.

Έτσι κι εμείς, για πρώτη φορά στα χρονικά, είπαμε να μαγειρέψουμε μπακαλιάρο για να γιορτάσουμε την Κυριακή των Βαΐων. Μύρισε το σπίτι ψάρι και σκορδαλιά. Βγάλαμε και το τσιπουράκι και ντύσαμε το τραπέζι στα γιορτινά. Αλλά η όρεξη κόπηκε στην πρώτη μπουκιά. Δεν ήξερε κανείς μας ότι τον μπακαλιάρο τον ξαρμυρίζεις, αλλιώς πιο πολύ αλάτι θα φας παρά ψάρι. Ακόμα και ο γάτος μας δεν καταδέχθηκε να το δοκιμάσει. Αλλά δεν πτοούμαστε. Θα επιμείνουμε με τις παραδοσιακές συνταγές για κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Χρόνο άλλωστε έχουμε μπόλικο τώρα για να πειραματιστούμε, «απομονωμένοι» όπως είμαστε μέσα στα σπίτια μας. Οπλισμένοι με κάποιο πείσμα, επιμένουμε στις παραδόσεις, ως αντίσταση σε αυτόν τον καταραμένο ιό, και ξεδίνουμε στην κουζίνα μας, ανοίγουμε μαγειρικά βιβλία, εξερευνούμε τις πασχαλινές συνταγές, τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας, επικοινωνώντας και με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Όπως και όλοι άλλωστε οι συμπάροικοι στους οποίους μιλήσαμε.

Ο φούρνος είναι αναμμένος σχεδόν σε όλα τα σπίτια των Ελλήνων της Αυστραλίας. Η Γωγώ Μαργαρίτη, έφτιαξε για πρώτη φορά λαζαράκια με την κόρη της και μοσχομύρισε το σπίτι της. Και της πέτυχαν! Η θεία μου η Γεωργία στα 94 ανακάλυψε το FaceTime στο Γηροκομείο όπου βρίσκεται και βλέπει τα παιδιά και τα εγγόνια της και έτσι δεν αισθάνεται τόσο πολύ την απουσία τους αυτές τις μέρες. Το ίδιο και η Θεοδώρα Δρόσσου, που βρίσκεται καμιά πεντακοσαριά μέτρα μακριά από τα εγγόνια της, αλλά δεν τα βλέπει από κοντά, μόνο από την οθόνη του τηλεφώνου. Η Vicky Yfantis «επισκέπτεται» διαδικτυακά την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στο Carlton και όπως λέει «Βλέπω την εκκλησία μας, το σημείο όπου θα στεκόμουν με τη μητέρα μου, το παγκάρι, το παπά μας. Είναι μία διαφορετική πραγματικότητα, ένα διαφορετικό Πάσχα όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους μας». Μπορεί να μην δει όλους τους φίλους και γνωστούς που συναντά κάθε χρόνο στην εκκλησία, αλλά επικοινωνεί στο τηλέφωνο με ανθρώπους που είχε χρόνια να μιλήσει. «Η ανάγκη να επικοινωνήσουμε είναι πολύ έντονη» μας λέει.

«Μας λένε να βγούμε την Ανάσταση έξω από την πόρτα μας και να φωνάξουμε όλοι μαζί “Χριστός Ανέστη”. Δεν νομίζω να το κάνω όμως», λέει γελώντας η Ρήνη Βίβας. «Οι γείτονές μας δεν είναι Έλληνες οπότε δεν θα καταλάβουν!» Αλλά ανυπομονούσε η Ρήνη να περάσει αυτό το Πάσχα με την κόρη της που έλειπε από την Αυστραλία τόσα χρόνια. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να της αφήσει στο σπίτι τα κόκκινα αυγά που θα βάψει.

Η Δήμητρα Yangos συνδέεται με Ικαρία και ανακαλύπτει νοστιμότατες νηστίσιμες συνταγές. Μαγειρεύει αυτή την εβδομάδα ιμάμ και δίχρωμες γεμιστές πιπεριές. Γελάει με τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν για το Πάσχα στο διαδίκτυο και βάζει όλη τη φαντασία της στο μαγείρεμα και στο ψήσιμο, σχεδιάζοντας ακόμα και ειδικά κουλουράκια για το σκυλάκι της.

Η Christine Polyzos, έχει τέσσερα παιδιά και σε όλη την οικογένεια αρέσει η μαγειρική! Της ανήκει άλλωστε και το blog αφιερωμένο στην ελληνική γαστρονομία «Kali Orexi» (kali-orexi.com.au) οπότε βρίσκεται στο στοιχείο της. Ο «αποκλεισμός» της έχει δώσει χρόνο να ασχοληθεί ακόμα περισσότερο με τις υπέροχες ελληνικές συνταγές και συμμετέχει ενθουσιασμένη με μια συνταγή στο «Ελληνικό Πασχαλινό Γεύμα» (The Greek Easter Feast) που «τρέχει» το Grecian Purveyor μοιράζοντας ελληνικές συνταγές για 14 ημέρες μέχρι την Κυριακή του Πάσχα.

«Είναι φοβερό αυτό που γίνεται. Θα μπορούσε να είναι μια περίοδος αρκετά στενάχωρη, αλλά αυτή η επικοινωνία έχει ενθουσιάσει τόσους πολλούς. Είναι υπέροχο το πώς συνδεόμαστε όλοι μαζί για να γιορτάσουμε την υπέροχη ελληνική κουζίνα μας».

«Στο σπίτι φτιάχνουμε όλοι μαζί ένα μενού για την εβδομάδα και κάθε μέλος της οικογένειας αναλαμβάνει να μαγειρέψει ένα γεύμα για όλους και συνήθως πρέπει να είναι κάτι καινούργιο. Έτσι ανακαλύπτουμε νέες συνταγές και γεύσεις».

« Ίσως μάθουμε κάτι από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ίσως ανακαλύψουμε την ευχαρίστηση να επαναπαυόμαστε στον χώρο μας, να διαθέτουμε χρόνο κάνοντας πράγματα που απολαμβάνουμε, χωρίς να πιεζόμαστε από υποχρεώσεις και χρονικά περιθώρια. Να ζούμε δηλαδή τη στιγμή. Να κατεβάσουμε τις ταχύτητες».

Για τη Θεοδώρα Δρόσσου η ζωή δεν έχει αλλάξει τόσο πολύ γιατί πάντα ήταν πολυάσχολη στην κουζίνα και τον κήπο της. Παραδοσιακή, και από τις Ελληνίδες που κρατούσαν πάντα τα ήθη και έθιμα, η κουζίνα της έχει πάρει “φωτιά”: «Έκανα τα κουλουράκια, τους κουραμπιέδες, τα τσουρέκια μου. Και τα στέλνω σε όλους. Στις ανιψιές μου, στις γειτόνισσες μου, στα εγγόνια μου». Βέβαια της λείπουν τα εγγονάκια που όμως και αυτά την αγαπάνε, και κάθε μέρα περνάνε μπροστά από το σπίτι της και τη χαιρετάνε από μακριά καθώς πηγαίνουν για το περίπατό τους. Επιστρέφοντας για το σπίτι τους, πάντα βρίσκουν ένα νόστιμο φαγητό και τα γλυκίσματά της να τους περιμένουν έξω από την πόρτα της.

Ακόμα και οι πιο μοναχικοί, που θα περάσουν το Πάσχα αναγκαστικά χωρίς παρέα, δεν «πέφτουν» ψυχολογικά. Η Αφροδίτη Αρβανίτη θα ετοιμάσει κι εκείνη τα πασχαλινά κουλούρια και κάνει υπομονή να περάσει αυτή η αναγκαστική απομόνωση μέχρι να μπορεί να δει ξανά τους δικούς της.

«Μιλάμε αλλά δεν βλεπόμαστε», λέει ο Χρήστος Γκάνας για τα εγγόνια του που του λείπουνε. Κι όμως όλα τα έθιμα θα τα τηρήσουν με τη σύζυγό του Γεωργία. Τα κόκκινα αυγά, τα κουλουράκια, τον γύρο που θα ψήσουνε την Κυριακή του Πάσχα. «Και αν θέλουν να περάσουν τα παιδιά να πάρουν ένα πιάτο καλώς. Αλλιώς θα γιορτάσουμε το Πάσχα κανονικά όλοι μαζί του χρόνου».

Και με αυτή τη σκέψη ζούνε όλοι οι συμπάροικοι. «Να τελειώσει όλο αυτό και να βρεθούμε παρέα να κάνουμε ένα τρελό πάρτι», λέει χαρακτηριστικά η Ιωάννα Γκέντη.

Στην Ελλάδα μαζί με την Ανάσταση του Χριστού, ανασταίνεται και όλη η φύση, και η Άνοιξη σκορπά την ελπίδα χωρίς να επηρεάζεται από περιορισμούς και ιούς. Στην Αυστραλία ζούμε τις τελευταίες ηλιόλουστες μέρες του φθινοπώρου. Δύο εποχές μεταβατικές που μας θυμίζουν ότι όλα στη ζωή γυρίζουν, και ότι η δύσκολη αυτή περίοδος αργά ή γρήγορα θα περάσει.

Καλό Πάσχα σε όλους! Και του χρόνου με υγεία, να είμαστε καλά να γιορτάσουμε τη μεγάλη αυτή γιορτή μαζί με τους αγαπημένους μας. Γιατί ό,τι και να πούμε, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την άμεση επαφή και μια ζεστή αγκαλιά!