ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Και φωτιά ποτέ δεν άναψε! Μόνον ένας αναπτήρας…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Η …αποκοτιά των Πατρινών να αγνοήσουν την απαγόρευση της κυβέρνησης να παρελάσει το καρναβάλι, και να βγουν στους δρόμους …μασκαράδες, θύμωσε το φίλο μου που με πήρε, πρωϊ-πρωί Κυριακάτικα και πρωτομηνιάτικα τηλέφωνο.

-Ελα, καλημέρα.

-Καλή θα είναι φαντάζομαι η μέρα αν  ξημερώσει…

-Ε, όπου να ‘ναι βγαίνει και ο ήλιος!

-Και συ, γιατί με παίρνεις αξημέρωτα;

-Θα σκάσω αν δεν τα πω σε κάποιον. Είδες τους άμυαλους που βγήκαν στους δρόμους στην Πάτρα για το καρναβάλι; Ε, Αν μας κολλήσουν όλους κορονοϊό, τι θα γίνει;

-Γιατί, εσύ πήγες στην Πάτρα;

-Όχι, εγώ εδώ είμαι στο Παγκράτι…

-Ε, τότε πως θα σε κολλήσουν από την …Πάτρα;

-Μα τι λες, ταξιδεύουν οι άνθρωποι πάνω – κάτω. Ο ένας με τον άλλον, πολύ θέλει ο ιός να φτάσει και στο Παγκράτι;

-Στο Παγκράτι δεν ξέρω, αλλά στην πολυκατοικία σου δύσκολο το κόβω…

-Α ναι, και γιατί παρακαλώ;

-Γιατί στη γειτονιά σου δεν θα βρει χώρο να …παρκάρει!

-Όλο κρύα αστεία είσαι καημένε…

-Ενώ εσύ που φοβάσαι μην κολλήσεις κορονοϊό  μέσα στο σπίτι σου… λες σοβαρά πράγματα!

-Μα σε παρακαλώ, δεν είναι τρέλα να αψηφάς τον κορονοϊό;

-Ναι, ακριβώς όση τρέλα ήθελε να τα βάλουμε με τους Ιταλούς το ’40! Κι  όμως, φίλε μου, η τρέλα νίκησε τον Μουσολίνι!  Γράψαμε Έπος!

-Τι θες να πεις;

-Θέλω να πω ότι η ζωή χρειάζεται και λίγη τρέλα! Να μην τα παίρνουμε όλα τις μετρητοίς! Επτά άνθρωποι έχουν τα συμπτώματα. Ε, σαν πολύ δεν πάει να μην τολμάμε να βγούμε από τα σπίτια μας;

-Εσύ τι θα κάνεις;

-Ό,τι κάνω κάθε μέρα. Θα πάρω το λεωφορείο, μετά τον ηλεκτρικό και μετά το μετρό και θα πάω στη δουλειά μου!

-Και δεν φοβάσαι μέσα σε τόσο κόσμο;

-Φίλε μου,  και τι να κάνω; Να περιμένω να περάσει η επιδημία; Άλλωστε οι επιδημίες στην Ελλάδα είναι σαν τα σίριαλ. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησαν, αυτά βρίσκονται ακόμη στο ξεκίνημα… Έτσι κι αλλιώς κάθε επεισόδιο είναι ίδιο με το προηγούμενο!

-Σ΄αυτό δεν έχεις άδικο…

-Ούτε στο άλλο έχω. Θάρρος, φίλε μου, θάρρος. Πλένε τα χέρια σου, και όλα θα πάνε καλά…

-Τόσο απλό είναι;

-Απλό δεν είναι, πανικός, όμως, δεν χρειάζεται. Να κοίταξε: Είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα. Ξαφνικά κάποιος ανάβει τον αναπτήρα του ανάμεσα στον κόσμο. Τον βλέπει κάποιος, πανικοβάλλεται, σκέπτεται αστραπιαία τι θα γίνει αν πλησιάσει η φλόγα κάποιο χαρτί, και αρχίζει να φωνάζει «φωτιά-φωτιά».  Πανικόβλητοι όλοι τρέχουν προς την έξοδο πατώντας ο ένας τον άλλον.  Απολογισμός, πέντε  τραυματίες. Και φωτιά ποτέ δεν άναψε! Μόνον ένα αναπτήρας…