ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ:  Χριστούγεννα στο Βουνό

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Γενικά τα Χριστούγεννα είναι μια κρύα και ψυχρή μέρα. Φταίει που πέφτουν πάντα μήνα Δεκέμβρη!  Και ο Δεκέμβρης, ως γνωστόν, δεν αστειεύεται! Ιδιαίτερα εκεί προς την εκπνοή του…

Επιπλέον, φταίει που δεν καθόμαστε ποτέ να φάμε Χριστούγεννα  μεσημέρι στα σπίτια μας! Παίρνουμε πάντα τα Βουνά. Και στα Βουνά, μήνα Δεκέμβρη ή θα βρέχει ή θα χιονίζει. Κρύο έτσι κι αλλιώς θα κάνει!

Προσωπικά, απορώ. Πως γεννήθηκε ο Χριστούλης σε φάτνη και μάλιστα τον έβαλαν στο παχνί γυμνούλη, Δεκέμβρη μήνα; Πως και δεν πλευριτώθηκε; (Συγχώρα με Θεέ μου!)  Θα πείτε θεάνθρωπος ήτανε, είχε ανάγκη από σκεπάσματα;  Σκόρπαγε γύρω του τη ζεστασιά της αγιοσύνης του!

Γι αυτό και η Παναγία, και ο Ιωσήφ, ένα απλό κατάσαρκο ένδυμα φορούσαν, τον χιτώνα, πάνω από τον οποίο είχαν ρίξει το ιμάτιο. Δεκέμβρη μήνα! Ή τουλάχιστον Δεκέμβρη μήνα τον ορίσαμε εμείς…

Όπως και να χει, στην Πάρνηθα που σκαρφαλώσαμε,  εκεί στις  Αφίδνες (Κατσιμίδι), συναντήσαμε  την ταβέρνα Λάμπρος, χωμένη ανάμεσα στα δένδρα και τα ζώα του δάσους . Πριν μπούμε μέσα είπαμε να κάνουμε έναν περίπατο στην εξοχή. Να βγάλουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες. Πόζες από δω, πόζες από κει,  όσο να πεις «κύμινο» είχαμε …ξυλιάσει!

Κανείς δεν το παραδεχότανε, αλλά ένας-ένας την κοπάναγε από την παρέα και χωνότανε στην φιλόξενη ταβέρνα. Στο τέλος απομείναμε μονάχοι. Ε, τότε το πήραμε απόφαση και μπήκαμε και ΄μεις στην ταβέρνα. Το τραπέζι ομορφοστρωμένο,  μπροστά στο τζάκι που έκαιγε του καλού καιρού.

Η επιλογή της ταβέρνας ήταν τυχαία, αλλά μας βγήκε ιδιαίτερα πετυχημένη.  Ευγενικοί, καλοσυνάτοι άνθρωποι, καλό ζεστό φαγητό, καλό κρασί και όλα κύλησαν υπέροχα. Η υπαίθρια μπάντα νεαρών μουσικών που εισέβαλαν στην ταβέρνα με την ορμή των νιάτων, παιάνισαν την Άγια Νύκτα, τα κάλαντα και άλλα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και αποτέλεσαν  το «κλου» που έκλεισε ζεστά και όμορφα τη μέρα. (Ήδη είχε αρχίσει να πέφτει το πρώτο σκοτάδι).

Κατηφορίσαμε προς τα Κιούρκα.  Καφενείο – ταβέρνα από το 1918 ο προπάππος, ταβέρνα «Λακκαγκίνη στα Κιούρκα» ο παππούς τη δεκαετία του ‘80, ταβέρνα – εστιατόριο – πολυχώρο ο εγγονός στο ίδιο σημείο, στη Λάκκα του Γκίνη, στο κοίλωμα δηλαδή του Γκίνη.  Ο απαραίτητος καφές και το …αμαρτωλό γλυκό!

Φτάσαμε αργά απόγευμα προς βράδυ στο σπίτι.  Από την τηλεόραση ακούσαμε πως για λίγη ώρα είχαμε χάσει το πρώτο χιόνι που έπεσε φέτος στην Πάρνηθα! Χιόνισε λίγο μετά που φύγαμε…

Ας είναι, στο διαμέρισμα με κλειστά τα καλοριφέρ δεν έκανε λιγότερο κρύο από ό,τι στο Βουνό!  Με την χρεοκοπία της χώρας κοντεύουμε να γίνουμε όλοι Εσκιμώοι! Και απορώ, γιατί δεν στρώσαμε στο παγωμένο σπίτι να φάμε το αρνάκι και τρέχαμε στο Βουνό; Στο σπίτι θα βλέπαμε από την τηλεόραση και το πρώτο χιόνι!

Ο  λογαριασμός στον «Λάμπρο», ήτανε στα φυσιολογικά του όρια.

Α, και το τσιγάρο, επιτρέπεται ελεύθερα, αρκεί να …αντέχετε έξω από την ταβέρνα το κρύο!

Λέμε να το επαναλάβουμε την Πρωτοχρονιά! Θεού θέλοντας και μπαταρίας (αυτοκινήτου) επιτρεπούσης.

Βλέπετε κι αυτή κοστίζει περίπου όσο το μισό τραπέζι για εννέα άτομα! Και έχει και ημερομηνία λήξης:  Μάξιμουμ τρία χρόνια!  Ούτε ποινή  για κακούργημα, με τον Ποινικό Κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ,  να εξέτειε…