Απόδημος, για το Ν/Σ για την ψήφο: “Αισθάνομαι πολιτικά ακρωτηριασμένος”!

Την επόμενη εβδομάδα ψηφίζεται στην Ελληνική Βουλή ο νόμος για τη «Διευκόλυνση άσκησης εκλογικού δικαιώματος εκλογέων που βρίσκονται εκτός ελληνικής επικράτειας».
Επ΄ αυτού θα παραβώ τον κανόνα που ακολουθώ με ευλάβεια, να κρατώ απόσταση ασφαλείας από το θέμα και το αντικείμενο του ρεπορτάζ. Θα μιλήσω προσωπικά.

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στην Ελλάδα, στο μεταξύ διανύω το 36 έτος διαμονής μου στη Γερμανία. Βάσει του νoμοσχεδίου, (άρ.2, παρ. 2α) δεν μπορώ να συμπεριληφθώ στους εκλογικούς καταλόγους των αποδήμων για να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα από τον τόπο διαμονής μου, επειδή υπερβαίνω την προβλεπόμενη 35ετία. Υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία, 19 μήνες, άρα ούτε το κριτήριο της διετίας πληρώ.

Ως ανταποκριτής ελληνικών μέσων υποβάλλω ανελλιπώς επί πολλά χρόνια φορολογική δήλωση στην Ελλάδα και πληρώνω τους αναλογούντες φόρους. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση στην Αθήνα έχουν άμεσα και προσωπικά επιπτώσεις στη ζωή μου – μισθός, ασφαλιστικά, σύνταξη κ.ο.κ. Η σύζυγός μου και τα δυό μου παιδιά είναι εγγεγραμμένα στα δημοτολόγια της ιδιαίτερης πατρίδας μου και στους εκεί εκλογικούς καταλόγους.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι διατηρώ μία συνεχή, διαρκή και ενεργή σχέση με την Ελλάδα. Υπέστην, όπως και όλοι οι Έλληνες, τις συνέπειες της κρίσης, τις μειώσεις μισθών τις αυξήσεις των φόρων, αγόγγυστα. Αλλά ο νόμος μου απαγορεύει να ψηφίσω από τον τόπο διαμονής μου. Και αυτήν τη φορά αισθάνομαι πολιτικά ακρωτηριασμένος.

Δεν είμαι ο μόνος. Ο νόμος για την κατ΄ ευφημισμόν «διευκόλυνση» είναι κατ΄ουσίαν νόμος στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων από μία μεγάλη κατηγορία Ελλήνων που ζουν εκτός ελληνικής επικράτειας. Στην ίδια κατηγορία ανήκει παραπάνω από το 1/3 των 438.000 Ελλήνων που ζουν στη Γερμανία. Είναι κυρίως η πρώτη και δεύτερη γενιά των «Γασταρμπάιτερ», για τη μετανάστευση των οποίων η Ελλάδα υπέγραψε διμερή σύμβαση με τη Γερμανία πριν από 60 χρόνια.
Στήριξαν με το συνάλλαγμά τους την οικονομία της Ελλάδας σε δύσκολα χρόνια. Στη εφταετία της Χούντας έκαναν προπύργια του αντιδικτατορικού αγώνα πόλεις όπως Μόναχο, Στουτγάρδη, Κολωνία, Βόννη, Άαχεν, Ντάρμστατ, Όφενμπαχ, Αμβούργο, Βερολίνο. Η ανταμοιβή έρχεται τώρα με τη στέρηση του δικαιώματος να ψηφίσουν στις πόλεις που συνεχίζουν να ζουν.

Μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να ψηφίσουν. Τώρα δεν επιτρέπεται να ψηφίζουν. Αυτή η τεράστια διαφορά θεσμοθετείται. Το επιχείρημα ότι μπορούν να ψηφίσουν μεταβαίνοντας ημέρα των εκλογών στην Ελλάδα δείχνει τον τραγέλαφο της διαφορετικής μεταχείρισης του ίδιου προσώπου με χωρο-χρονικά κριτήρια.

Ερωτήματα επί λεπτομερειών:
• Στην ΕΕ της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης, οι Έλληνες της Γερμανίας, Σουηδίας, κοκ. είναι ετεροδημότες. Γιατί ο νομοθέτης δεν λαμβάνει υπόψη του την ευρωπαϊκή πραγματικότητα;
• Οι περιορισμοί του νόμου δεν ισχύουν για τις ευρωεκλογές (Αρ.2., παρ. 3.). Πώς εξηγείται η διακριτική μεταχείριση του ίδιου πολίτη στις εθνικές εκλογές και στις ευρωεκλογές;
• Η διαπίστωση των κριτηρίων «συντελείται άπαξ κατά την εγγραφή… για χρονικό διάστημα 10 ετών» (άρ. 2, παρ. 3.). Δηλαδή, όποιος συμπληρώνει την ημέρα της εγγραφής 35ετία και πληροί τα κριτήρια, θα ψηφίζει μέχρι τα 45 χρόνια. Δεν είναι προνομιακή, διακριτική μεταχείριση σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους κάτω της 35ετίας;
• Πώς διασφαλίζεται και πώς ελέγχεται η πιστότητα της ακριβούς ημερομηνίας αποδημίας; Με διαβατήριο, που μπορεί να προσκομιστεί μεταγενέστερα, ή υπεύθυνη δήλωση του αιτούντος;

Υπήρχε η ανάγκη συναίνεσης των πολιτικών κομμάτων για να βρεθούν οι απαραίτητοι για τη συνταγματική αλλαγή 200 βουλευτές. Αλλά η συναίνεση βρέθηκε στο μικρότερο και χειρότερο κοινό παρονομαστή.
Επικράτησε η πολιτική κουτοπονηριά για να περιοριστούν όσο το δυνατόν οι δύσκολα ελεγχόμενοι κομματικά Έλληνες ψηφοφόροι του εξωτερικού, στερώντας – από μία μερίδα τουλάχιστον – τα πολιτικά τους δικαιώματα.