ΑΝΑΛΥΣΗ: Το μέγα διακύβευμα στις σχέσεις της Ελλάδος με τα απόδημα τέκνα της

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η ενημέρωση από τον Υπουργό Εσωτερικών Παναγιώτη Θεοδωρακάκο, της Μόνιμης Διακομματικής Επιτροπής για τον ελληνισμό της Διασποράς ( sic) πάνω στο θέμα του Νομοσχεδίου για την ψήφο των αποδήμων ψηφοφόρων, δεν κατέστησε σοφότερους τους Έλληνες εντός και εκτός των τειχών.  Λίγο-πολύ, όλα όσα είπε ο κ. υπουργός ήταν ήδη γνωστά από τα ρεπορτάζ που είχαν δημοσιευθεί τις τελευταίες ημέρες γύρω από το θέμα αυτό.

Απεδείχθη, όμως, εξαιρετικά χρήσιμη, ως προς τούτο:  Ότι με τη συζήτηση που ακολούθησε την τοποθέτηση του κ. υπουργού, απεδείχθη πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός»! Δηλαδή, ότι η μεν Κυβέρνηση τσαλαβουτάει νομοθετώντας σε αχαρτογράφητα ύδατα. Η δε αντιπολίτευση, επιδίδεται σε χωριστές ασκήσεις επί χάρτου, με ξύλινα στρατιωτάκια.

Πράγματι, εκείνο που αναδείχθηκε από την 3ωρη διαδικασία, στη Βουλή, ήταν η … ασυμφωνία των κομμάτων στο θέμα της ψήφου των αποδήμων. Μια ασυμφωνία, όμως, που …επισφραγίζεται με την  «επιφυλακτική» δέσμευση, όλα τα κόμματα πλην ΜεΡΑ 25, να το ψηφίσουν!

Μα, αφού δεν συμφωνούν, αφού έχουν διαφορετικές απόψεις σε κρίσιμα σημεία του θέματος (επιστολική ψήφος, εύρος συμμετοχής, ισότητα ψήφου) γιατί θα το ψηφίσουν όλοι; Για έναν και μόνο λόγο: Γιατί το ΚΚΕ, πραγματοποιώντας στροφή 180^ο, από παλαιότερες θέσεις του, πέτυχε να επιβάλλει τους όρους του. Σύμφωνα με τους οποίους, αποκλείεται από την εκλογική διαδικασία η μεγάλη πλειοψηφία των αποδήμων ψηφοφόρων. Βλέπετε, η περιορισμένη συμμετοχή «προσφέρει» ασφάλεια ότι δεν θα αλλοιωθεί το πολιτικό κατεστημένο. Και αυτό είναι ζητούμενο από ΟΛΑ τα κόμματα.

Να το εξηγήσουμε. Η Κυβέρνηση, κάνοντας «κόκκινη γραμμή» το αυτονόητο, το να προσμετράται, δηλαδή, η ψήφος στο γενικό εκλογικό αποτέλεσμα (όπως γίνεται ΠΑΝΤΟΥ όπου ψηφίζουν ψηφοφόροι από το εξωτερικό) αποδυνάμωσε εξαρχής (ab initio) τις θέσεις της περί επιστολικής ψήφου και περί συμμετοχής όλων των αποδήμων ψηφοφόρων στις εκλογές χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις.

Αυτό, κατά την άποψή μας, ήταν στρατηγικό λάθος της κυβέρνησης και προσωπικά του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Συναίνεση δεν σημαίνει υποχώρηση από τις θέσεις μου. Σημαίνει εξασφαλίζω συγκατάθεση, αποδοχή των θέσεών μου.

Δυστυχώς, το ΚΚΕ, βρήκε χώρο και επέβαλε τις δικές του προτάσεις, στηριγμένες όλες στην πολιτική ανασφάλειά του. Ήτοι: Επέβαλε τον «κόφτη» των 35 ετών με 2 έτη παραμονής στην Ελλάδα. Επέβαλε την ταυτοπροσωπία, δηλαδή εξοστράκισε την επιστολική ψήφο. Και επέβαλε το ΑΦΜ. Ζήτησε όλα αυτά, με αντάλλαγμα το «αυτονόητο». Να προσμετράται η ψήφος στο γενικό εκλογικό αποτέλεσμα, όπως ήταν η «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνησης.

Γιατί τα δέχθηκε αυτά η Κυβέρνηση; Γιατί έτσι πίστεψε ότι «βραχυκυκλώνει» το ΣΥΡΙΖΑ, το άλλο, το μεγάλο κόμμα της αριστεράς, που παραμένει κολλημένο στην Έκθεση Ελλήνων επιστημόνων που με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών επί υπουργίας Χαρίτση, είχε συστήσει. Και που ήθελε να αποσυνδέεται η ψήφος των αποδήμων ψηφοφόρων από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και να διοχετεύεται για την ανάδειξη σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο Επικρατείας μέχρι 12 βουλευτών της ομογένειας στην ελληνική Βουλή.

Πίστεψε η Κυβέρνηση λοιπόν, ότι με κάλπες, με «κόφτη» και με ΑΦΜ, καθιστά δύσκολο στο ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίσει το νομοσχέδιο.  Απόδειξη η ομολογία Αμανατίδη ότι «η πρόταση του ΚΚΕ είναι καλύτερη από την πρόταση της ΝΔ, αλλά όχι καλύτερη από την πρόταση της Έκθεσης»…

Έπεσε θύμα και άλλης πλάνης η Κυβέρνηση. Αυτής που λέει «ας ξεκινήσουμε σήμερα και στο μέλλον το αλλάζουμε». Τίποτε δεν μπορεί και δεν θα αλλάξει στο μέλλον. (Π.χ. 13 χρόνια η αντιπολίτευση αρνείται την επιστολική).

Η κυβέρνηση ατύχησε επί της ουσίας. Διότι το μέγα ζητούμενο δεν είναι η εκπλήρωση «με όποιο κόστος» της προεκλογικής εξαγγελίας του Κυριάκου Μητσοτάκη πως «αυτές είναι οι τελευταίες εκλογές που δεν θα ψηφίσετε από τον τόπο κατοικίας σας».  Εξαγγελία μπροστά στην οποία έχει σηκώσει «λευκή πετσέτα» στις διαπραγματεύσεις με την αντιπολίτευση.

Το μέγα διακύβευμα είναι ο ίδιος ο εκτός Ελληνικών Συνόρων Ελληνισμός. Είναι η στρατηγική αντίληψη της σύσφιξης των σχέσεων του με το μητροπολιτικό κέντρο. Και αυτή περνάει μέσα από την καθολική ψήφο του, η οποία θα μπορούσε να προσδώσει νέα δυναμική στην πολιτική ζωή του τόπου, που τόσο την έχει ανάγκη.

Αλλά φευ! Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με το 75% ίσως και περισσότερο των αποδήμων ψηφοφόρων να μένουν «εκτός νυμφώνος».  Αντίθετα, αυτό που ήδη διαφαίνεται, είναι η περεταίρω απομάκρυνση των αποδήμων και της ομογένειας από την γενέτειρα, όπου πλέον πέραν της αδιαφορίας προστίθεται τώρα και η απαξίωσή της από τα πολιτικά κόμματα.

Απαξίωση που γεννά αισθήματα αγανάκτησης και διαμαρτυρίας μεταξύ των ομογενών, καθώς συνακολουθείται και από το «καρότο», πως οι εκτός νυμφώνος απόδημοι ψηφοφόροι, μπορούν να πάρουν το αεροπλάνο και να έρθουν στην Ελλάδα να ψηφίσουν, δίχως προϋποθέσεις!

Τόσο ο εκπρόσωπος της ομογένειας Γερμανίας, Κώστας Δημητρίου, όσο και η εκλεγμένη Γραμματέας του ΣΑΕ Δρ. Όλγα Σαραντοπούλου, που μίλησαν στην συνεδρίαση, αλλά και οι πολυάριθμες επιστολές που έφθασαν από απόδημους στο προεδρείο της Επιτροπής, προειδοποίησαν τα κόμματα για τον μέγα κίνδυνο που επαπειλείται, να κακοπάθουν οι σχέσεις της γενέτειρας με τον απόδημο Ελληνισμό.

Και αυτό πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί.