Έκθεση Ελληνοαμερικανίδας 17χρονης μαθαίνει το «φιλότιμο» στους Αμερικανούς

Η 17χρονη Ελληνοαμερικανίδα Λίντσεϊ Αρούντα από το Σόμερσετ της Μασαχουσέτης αναδείχθηκε νικήτρια του διαγωνισμού έκθεσης για το φιλότιμο, τον οποίο διοργανώνει το Ίδρυμα Oxi Day Foundation της Ουάσιγκτον. Η έκθεση της τελειόφοιτης μαθήτριας ξεχώρισε ανάμεσα σε περισσότερες από 70 συμμετοχές από Ελληνοαμερικανούς μαθητές από όλη τη χώρα, που ανέπτυξαν τι σημαίνει γι’ αυτούς το φιλότιμο, αυτή η πολυσήμαντη τετρασύλλαβη λέξη. Η Αρούντα θα λάβει υποτροφία 2.000 δολαρίων, ενώ θα βραβευτεί στο ετήσιο γκαλά του ιδρύματος στις 24/10 στην Ουάσιγκτον. Οι μαθήτριες που βρέθηκαν στη δεύτερη θέση, Ραφαέλα Φωτεινή Λαμπρινός από το Ν. Τζέρσεϊ και Μελίνα Πιπέρης από τη Νεμπράσκα, θα λάβουν υποτροφία 1.000 δολαρίων, ενώ τα παιδιά που αναδείχθηκαν τρίτα, Μικαέλα Γρηγορίου από τη Μασαχουσέτη και Δημήτριος Τζουν από την Καλιφόρνια, το ποσό των 500 δολαρίων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Λίντσεϊ Αρούντα διακρίνεται για το έργο της. Σε ηλικία 12 ετών, είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το ποσό των 10.000 δολαρίων προκειμένου να το προσφέρει στα θύματα των βομβιστικών επιθέσεων στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013. Το κατάφερε πουλώντας τα χειροποίητα περικάρπια που έφτιαχνε μόνη της. Όπως είχε δηλώσει αργότερα, ό,τι ακολούθησε μετά την τραγωδία ήταν συγκινητικό. Αντί να τρέξουν μακριά από τον κίνδυνο, θεατές, εθελοντές, διασώστες έτρεξαν προς αυτόν. Ήξερε ότι ήθελε να κάνει κάτι να βοηθήσει. Αποφάσισε να φτιάξει βραχιόλια από σιλικόνη στo μπλε χρώμα του Μαραθωνίου και τις λέξεις «Boston Strong» με χρυσά γράμματα, να τα πουλήσει και να δωρίσει το 100% των εσόδων για τη στήριξη των θυμάτων και των οικογενειών τους. Ξεκίνησε να πουλάει τα βραχιόλια στο eBay έναντι 5 δολαρίων το καθένα. Για να ανταποκριθεί στη ζήτηση, στρατολόγησε την υπόλοιπη οικογένειά της. Το επόμενο διάστημα το διάσημο μπλε περικάρπιο φόρεσαν πολλοί γνωστοί αθλητές, μουσικοί και αξιωματούχοι.

Πλούσια δράση

Δεν σταμάτησε εκεί. Με τον αδερφό της Κέισι ίδρυσαν το We Stand Strong Foundation, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση για την παροχή βοήθειας σε όσους πλήττονται από φυσικές καταστροφές και τραγωδίες. Έχουν βοηθήσει να αγοραστεί εξοπλισμός για έναν νεαρό καρκινοπαθή που ανακάλυψε την κλίση του στη ζωγραφική, στήριξαν την έρευνα για το ALS, μάζεψαν 2.800 ζευγάρια γυαλιά οράσεως για τα θύματα του σεισμού στην Αϊτή, για άπορους Έλληνες και Σύρους πρόσφυγες, ενώ μοίρασαν πάνω από 3.000 βιβλία σε παιδιά σε υποβαθμισμένες περιοχές της Ουάσιγκτον. Ακολουθεί η έκθεσή της:

«Το φιλότιμο είναι μία έννοια που είναι δύσκολο να αποδοθεί, αν και είναι γνωστή σε όλους τους Έλληνες, νέους και γέρους. Υπερβαίνει τη φυλή, τη θρησκεία και τον πολιτισμό. Το περιεχόμενό της ορίζεται από ενέργειες και καλές πράξεις έναντι άλλων, χωρίς αντάλλαγμα. Το φιλότιμο βρίσκεται μέσα σε όλους μας και έχει τη δύναμη να προστατεύει, να συντηρεί και να γιατρεύει την ανθρώπινη ζωή. Το φιλότιμο ήταν παρόν στην Ζάκυνθο στις 9 Σεπτεμβρίου 1943, όταν ο δήμαρχος Καρέρ και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος έλαβαν εντολή από τον διοικητή των ναζί να παράσχουν μία λίστα με όλους τους Εβραίους που ζουν στο νησί. Αντί να προδώσουν τους Εβραίους γείτονές τους, επέλεξαν να τους προστατεύσουν από τον άμεσο θάνατο κρύβοντάς τους στα σπίτια Ελλήνων χωρικών που ζούσαν ψηλά στα βουνά. Την επόμενη μέρα η λίστα που παρουσίασαν στους ναζί είχε μόνο δύο ονόματα, τα δικά τους.

Καθώς γράφω αυτήν την έκθεση, 17 βάρκες με πρόσφυγες έφτασαν για μία ακόμη φορά στις ακτές της Λέσβου, οι φίλοι μου, Μαρία, Θανάσης, Κώστας και Ομάρ ετοιμάζονται να σώσουν τη ζωή όσων βρίσκονται εν πλω. Δεν είναι κάτι καινούριο γι’ αυτούς, το έχουν ξανακάνει αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Κι ακόμη και αν το μικροσκοπικό νησί τους έχει φτάσει στα όριά του από τη μαζική εισροή προσφύγων και τους περιορισμένους πόρους, ακόμη συγκεντρώνονται για να τους φέρουν σε ασφαλή τόπο.

Αυτή είναι η ουσία τι σημαίνει φιλότιμο. Είναι να βάζεις τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σου, χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες για τη δική σου ζωή. Δεν χρειάζεται όμως κανείς να κάνει τον γύρο του κόσμου για να βρει το φιλότιμο. Ήταν παρόν στη δική μου κοινότητα, όταν στάθηκε στο πλευρό του αγαπημένου μου 14χρονου ξάδελφου, Τζόνι, ο οποίος αγωνιζόταν κατά μιας σπάνιας μορφής λευχαιμίας. Από εκδηλώσεις για τη συγκέντρωση χρημάτων με στόχο την κάλυψη των ιατρικών του δαπανών μέχρι τις χριστουγεννιάτικες κάρτες για την ανύψωση του ηθικού του, το φιλότιμο τον βοήθησε να γίνει καλά. Πολλαπλές χημειοθεραπείες, μεταμόσχευση μυελού και μαζί πολύ φιλότιμο βοήθησαν τον Τζόνι να αναρρώσει, να επιστρέψει στο σχολείο και να μοιράσει απλόχερα το δικό του φιλότιμο από τη θέση του πρέσβη του παιδικού Ταμείου Tomorrow.

Η σιωπηρή φωνή

Έχοντας μεγαλώσει σε ένα σπίτι Ελληνοαμερικανών, μάθαμε από μικρή ηλικία ότι το φιλότιμο είναι κάτι που κάνεις επειδή απλώς είναι το σωστό. Όταν εξερράγησαν δύο βόμβες στη γραμμή τερματισμού στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, ήταν καθαρά θέμα τύχης που μας πήρε ο ύπνος και χάσαμε την ετήσια οικογενειακή παράδοση να χειροκροτήσουμε τους δρομείς κοντά στο ίδιο σημείο. Ήταν όμως η σιωπηρή φωνή του φιλότιμου που μας ώθησε να βοηθήσουμε τα θύματα συγκεντρώνοντας χρήματα. Ήταν ο ίδιος αυτός χτύπος του φιλότιμου που μας ενθάρρυνε να δημιουργήσουμε τη δική μας μη κερδοσκοπική φιλανθρωπική οργάνωση ελπίζοντας ότι μπορούμε να βοηθήσουμε μερικούς ακόμη ανθρώπους. Αυτοί οι μερικοί έγιναν εκατοντάδες και μετά χιλιάδες.

Το φιλότιμο είναι η πάγια πηγή έμπνευσής μου καθώς στοχεύω να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Πιστεύω ότι αυτή η φυσική αίσθηση φιλότιμου που ενυπάρχει σε όλους μας έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Σε μια εποχή τραγωδίας και συγκρούσεων, θα πρέπει όλοι να αναζητήσουμε το φιλότιμο σε παραδείγματα για το πώς μπορούμε να γίνουμε πιο ευγενικοί και αξιοπρεπείς ο ένας απέναντι στον άλλον».

Πηγή: Καθημερινή