Στοχασμοί: Για την κοινή πορεία

Συγγραφέας

Να είμαι λέει χιόνι, και εσύ βουνοκορφή. Να πέφτω και να σε σκεπάζω και την κάψα σου να σβήνεις πίνοντάς με. Και το πρωί που ο ήλιος βγαίνει, να τραβάω πάλι για τον ουρανό ακούγοντας το κάλεσμά του, ή να αυλακώνω τη γης ψάχνοντας τη ροή ανταποκρινόμενος στη δύναμη της ζωής. Και πάλι πιστός στο ραντεβού μου, σαν το κρύο πέφτει ξανά, να έρχομαι τα βράδια και να στα φωτίζω με την αγνότητά μου.
Να είμαι λέει θάλασσα, και εσύ το ψάρι. Να πίνεις τη ζωή από μένα, να βρίσκομαι μέσα στα κύτταρά σου, να σε αγκαλιάζω με τη δύναμη της ζωής, και όμως! Η παρουσία μου να είναι τόσο διακριτική που ενώ μέσα μου κολυμπάς, να είσαι ελεύθερο οπουδήποτε να κινηθείς μέσα στην απεραντοσύνη της αγάπης που σου έχω απλώσει.
Να είμαι λέει άνεμος, και εσύ το λευκό της ερήμου. Να έρχομαι από πάνω σου και με την πνοή μου να σε ξυπνάω από την ακινησία σου και να κάνουμε ταξίδια τρελά, ταξίδια τέτοια που θα τα εξιστορούν οι νομάδες στις περιγραφές τους τα βράδια γύρω από τη φωτιά, ταξίδια που από αυτήν την ερωτική μας περίπτυξη θα αλλάζει η μορφολογία των εδαφών από τα οποία θα περνάμε. Και σαν χορτάσουμε, στην ηρεμία σου πάλι να γυρνάς, και εγώ στην απανεμιά, μέχρι ο πόθος τα σωθικά μας να ξαναφουντώσει.
Μα είμαι άνθρωπος, και εσύ είσαι άνθρωπος. Ευτυχώς! Συναντηθήκαμε και με αγάπη πλέουμε παρέα. Ας υπάρχει η φρόνηση μέσα στο ατελείωτο συναίσθημα που αγκαλιάζει εμάς μαζί με το σύμπαν, να παραμένουμε με τη γνώση και την αποδοχή ότι δυο μονοπάτια κοιτάξανε το ένα προς το άλλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έτσι έγιναν ένας δρόμος! Αλλιώς, το χιόνι θα κάψει την άνοιξη στη βουνοκορφή, το ψάρι θα μελαγχολήσει μέσα σε μια γυάλα, και η άμμος θα σκορπίσει ζαλισμένη μέσα στους πέντε αέρηδες χωρίς να ξέρει που βρίσκεται.