Στοχασμοί: Τι έμαθα

Στα χρόνια που πέρασαν έμαθα:
Πως ο Φωτισμένος βρίσκεται κάπου στο πλάι γεμίζοντάς σε ιδέες που απλόχερα χαρίζει χωρίς να επιμένει για το αποτέλεσμα, και ποτέ δεν θα τον ακούσεις να λέει εγώ, αλλά απλά είναι αυτό που λέει.
Πως ο Μεγάλος Δάσκαλος δεν ενδιαφέρεται να μαζέψει γύρω του ένα μεγάλο πλήθος μαθητών, αλλά δουλεύει για να αποδώσει στην κοινωνία μεγαλύτερους δασκάλους από αυτόν.
Πως τα κενού περιεχομένου βαρέλια κάνουν πολύ θόρυβο επειδή παρασύρονται εύκολα από τα φαινόμενα γύρω τους, ενώ τα γεμάτα είναι σιωπηλά καθώς με τον όγκο τους έχουν μεγάλο και σταθερό υπόβαθρο και στηρίζονται γερά στις θέσεις τους.
Πως αυτό που βλέπουμε, δεν είναι αυτό που υπάρχει αλλά είναι ένα τμήμα αυτού που δημιουργήσαμε. Αν αλλάξουμε τη βάση των δεδομένων μας –τα πιστεύω μας, τις πεποιθήσεις μας, τις αξίες μας, το που στηρίζουμε τις ανάγκες μας, το ότι αντιγράφουμε και όχι δημιουργούμε τα “θέλω” μας, το ότι επαναλαμβάνουμε και δεν καινοτομούμε, το ότι μεταβιβάζουμε τη δύναμή μας σε άλλους χρόνους και χώρους, το ότι είμαστε οικειοθελώς υποταγμένοι στο να λειτουργούμε αυτό που δεν μας βολεύει –τότε θα δούμε νέες κοινωνίες, πρωτόγνωρες και εκστατικά λειτουργικές να αναδύονται.
Πως τα κλειδιά της Αλήθειας είναι καλά κρυμμένα μέσα στα πέρατα των συμπάντων, αλλά όλα τα σύμπαντα ταυτόχρονα καθρεφτίζονται βαθειά μέσα μας. Το γενικό αντικλείδι, στην ησυχία του νου κρύβεται και το βρίσκουμε με την ουδέτερη παρατήρηση.