ΓΝΩΜΗ: Δύσκολο μεν, εφικτό δε…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Η δήλωση της ομογενούς νοσηλεύτριας Ελένης Ανδρικάκη, στην ομογενειακή εφημερίδα “Νέος Κόσμος”, ότι στο κέντρο της Μελβούρνης υπάρχουν «δεκάδες Έλληνες και Ελληνίδες» που κοιμούνται στους δρόμους, εν έτει 2019, ήλθε σαν γροθιά στο στομάχι να δημοσιοποιήσει μία μεγάλη αλήθεια καταρρίπτοντας, συγχρόνως, και το μύθο ότι τάχα οι ομογενείς παντού στον κόσμο είναι επιτυχημένοι και όλοι μόνον πλούσιοι..
Ασφαλώς πολλοί είναι οι ομογενείς, που με σκληρή δουλειά, με σπουδές και με τύχη, τα έχουν καταφέρει και έχουν αλλάξει επί τω καλύτερω, τη ζωή τους. Υπάρχουν και εκείνοι –και δεν είναι καθόλου λίγοι- που έχουν επιτύχει το θαύμα και έχουν αποκτήσει πολλά χρήματα. Μία μεγάλη μερίδα ομογενών, όμως, διαπρέπουν στις επιστήμες, στις τέχνες και στον κοινωνικό στίβο και καταφέρνουν να ζουν πολύ καλά. Γι αυτό και υποστηρίζουμε ότι η ομογένεια μπορεί (με τις κατάλληλες προϋποθέσεις και τα αναγκαία προαπαιτούμενα, εάν και εφόσον οποτεδήποτε αυτά ήθελε συντρέξουν…) να συνδράμει αποφασιστικά στο να αλλάξει η οικονομική κατάσταση της Ελλάδος.
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα. Που είναι, ότι η πλειοψηφία των ομογενών μας απλώς διάγουν μια καλή ζωή εκεί όπου είναι εγκατεστημένοι. Μια σαφώς καλύτερη από οικονομικής άποψης ζωή από αυτή που ενδεχομένως θα είχαν στην πατρίδα, εάν δεν είχαν λάβει την δύσκολη απόφαση του εκπατρισμού, αντιμετωπίζοντας θαρραλέα και όλες τις δυσκολίες, τις ανασφάλειες και τις ταλαιπωρίες, που συνεπάγεται το να βρεθείς μετανάστης σε ξένη χώρα.
Υπάρχουν, όμως, και όχι μόνο στη Μελβούρνη, αλλά παντού, και στην Νέα Υόρκη ακόμη, Έλληνες ομογενείς ή Απόδημοι που δεν τα έχουν, για διαφόρους λόγους, καταφέρει στη ζωή τους και ζουν με στερήσεις. Με φτώχεια. Ακόμη και με ανέχεια. Κάποιοι, ναι, κοιμούνται και στους δρόμους.
Γι αυτούς τους τελευταίους, θα θέλαμε η οργανωμένη ομογένεια, τα Σωματεία, οι Σύλλογοι, οι ομοσπονδίες, οι εθνικοτοπικές οργανώσεις κλπ. –παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητές τους- να αναπτύξουν προγράμματα σε συνεργασία και με τις κατά τόπους Εκκλησίες, για να συμπαραστέκονται στους δοκιμαζόμενους ομογενείς. Όπου υπάρχουν ήδη και λειτουργούν τέτοιες οργανώσεις, να εντείνουν τις προσπάθειες και οι ομογενείς να τις συνδράμουν περισσότερο.
Καλοί οι χοροί, καλές οι ανταμώσεις, χρήσιμα τα συνέδρια, απαραίτητα τα προσκυνήματα στην πατρίδα. Καλά τα φωτογραφικά στιγμιότυπα ομογενών παραγόντων στα διάφορα γραφεία εξουσίας στην Ελλάδα και παντού. Αλλά ένα μέρος της δραστηριότητας των οργανώσεων και των ομογενών παραγόντων (οικονομικών ή πολιτικών), θα ήταν σωστό και πρέπον να κατευθυνθεί και προς την κατεύθυνση αυτή.
Με εθελοντική προσφορά, να οργανωθούν προγράμματα στήριξης αστέγων ομογενών, σε όποιες χώρες και πόλεις υπάρχουν, και με όλες, βεβαίως, τις διασφαλίσεις ότι θα βοηθούνται οι πράγματι ατυχήσαντες. Δύσκολο μεν, εφικτό δε…