ΣΥΡΙΖΑ: Το πολιτικό παράδοξο και η ερμηνεία του

Μιχάλης Κοκκινάρης

Ο όρος προμνησία περιγράφει την αίσθηση ότι κάποιος έχει δει ή βιώσει ξανά στο παρελθόν μία κατάσταση. Συχνότερα χρησιμοποιείται ο όρος déjà vu (ντέζα βου) που στη γαλλική γλώσσα σημαίνει “ήδη ειδωμένο”.

Να υπενθυμίσω λοιπόν τι ακριβώς ζούσαμε ως πολιτική εμπειρία τον Σεπτέμβριο του 2015 και  σημείωνα σε σχετικό σχόλιο:

“Είναι προφανώς πολιτικό παράδοξο να ζούμε όλοι τις συνέπειες της  αδιέξοδης διαπραγμάτευσης,που οδήγησε στο κλείσιμο των Τραπεζών και στην υπογραφή συνυποσχετικής για ένα δυσβάσταχτο τρίτο μνημόνιο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να έχει τη βεβαιότητα πως αν προσφύγει  στις κάλπες,για να λύσει τα εσωτερικά του προβλήματα, θα κερδίσει και πάλι την εξουσία!

Και έτσι πρέπει να είναι για συγκεκριμένους όμως λόγους που ερμηνεύουν όλη αυτή την πολιτική παραδοξότητα.

Καταρχήν ο  ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά υιοθέτησε την αρχή της διαγραφής χρέους ως της μόνης ρεαλιστικής διεξόδου από την κρίση.

Η πολιτική διαπραγμάτευση του χρέους θα οδηγούσε σε μαθηματικό πλεόνασμα και έτσι με δημόσιες επενδύσεις η Ελλάδα θα ξεπερνούσε την κρίση και θα έμπαινε αορίστως σε τροχιά ανάπτυξης.

Αυτή ήταν  η όλη πολιτική λογική του κόμματος και των στελεχών του,χωρίς εναλλακτικό σχέδιο και χωρίς άλλο πλάνο διεξόδου,σε μια ενδεχόμενη άρνηση των δανειστών να συζητήσουν την απομείωση του χρέους.

Και με την έννοια αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας ουδέποτε  κατάρτισε ουσιώδες κυβερνητικό πρόγραμμα  για την αντιμετώπιση των συστημικών προβλημάτων της Δημόσιας Διοίκησης,της Υγείας και της Παιδείας,που συνεχίζουν να οξύνονται έτι περαιτέρω τους τελευταίους έξι μήνες.

Να τι σημείωνε μέλος της πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ,που επιβεβαιώνει το πρώτο συμπέρασμά μας:

«Ζούμε τις τελευταίες πράξεις ενός προαναγγελλόμενου τέλους του ΣΥΡΙΖΑ» δήλωσε η Ελένη Πορτάλιου, κάνοντας παράλληλα λόγο για «οδυνηρή ήττα» και υποστηρίζοντας πως στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ούτε plan A σοβαρό.

«Η στρατηγική των θεσμών είναι να μας εξοντώσουν και να μας οδηγήσουν σε Grexit. Δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι η συμφωνία μπορεί να εφαρμοστεί» ανέφερε, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση πρέπει να ετοιμαστεί και για το grexit και για την αδυναμία της να εφαρμόσει αυτή τη συμφωνία.

Αυτός λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, που εκπνέει σήμερα ως ενιαίο κόμμα,επιχείρησε κατά τη διαπραγμάτευση να αναζητήσει ανορθόδοξους τρόπους διαφυγής μπροστά στην άρνηση των δανειστών να διαπραγματευτούν την απομείωση του χρέους,ακολούθησε την παιδαριώδη θεωρία των παιγνίων ενός νάρκισου πολιτικού,του Γιάνη Βαρουφάκη, που πίστεψε εξαρχής πως θα έμενε ως άλλος Ηρόστρατος στην ιστορία και χωρίς κανένα δισταγμό,έχοντας πλήρη άγνοια της αγοράς και της οικονομίας,προκάλεσε το κλείσιμο των Τραπεζών και τα δυσεπούλωτα τραύματα σε όλους ανεξαίρετα τους κλάδους της οικονομίας.

Σήμερα,ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας πίσω του τους διαφωνούντες, σπεύδει να κλείσει την πέμπτη αξιολόγηση,ψηφίζει τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης αυτής που δεν μπορούσε να κλείσει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ετοιμάζεται να υπογράψει τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο με τα μάτια στραμμένα στις κάλπες!

Παράδοξο; Προφανώς αλλά όχι δυσερμήνευτο.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, έστω και πάλι χωρίς πρόγραμμα, με νεφελώδη πολιτικό λόγο και χωρίς να αγγίζει την ουσία των προβλημάτων της οικονομίας και της κοινωνίας θα κερδίσει τις εκλογές, γιατί οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα προσέλθουν με τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα να διεκδικήσουν την εξουσία.

Αυτός που εξουθενώνεται σ’ ένα δημόσιο Νοσοκομείο, χωρίς γιατρούς, νοσηλευτές, αναλώσιμα, φάρμακα δε θα σταθεί στους έξι μήνες πολιτικής αδράνειας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα επαναφέρει στη μνήμη του πως για το κατάντημα αυτό ευθύνεται η πολιτική που άσκησαν τα κόμματα εξουσίας μετά τη μεταπολίτευση και θα συνοψίσει τις πράξεις και τις παραλείψεις των στελεχών των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, που επιχαίρονταν για τις απολύσεις και την αποδόμηση του Δημόσιου συστήματος Υγείας!

Και αυτό που απομένει ως ελπίδα, μέχρι να ανανεωθούν τα άλλα πολιτικά κόμματα, είναι να αποφασίσει να κυβερνήσει με ρεαλισμό ο καινούργιος ΣΥΡΙΖΑ, απαλλαγμένος από τις πολιτικές του φαντασιώσεις και να φέρει εις πέρας τη συμφωνία που ο ίδιος υπέγραψε, με τη διαλεκτική ως εργαλείο για να βγούμε επιτέλους από την πολύχρονη κρίση…αν βγούμε!”

 Τα συμπεράσματα δικά σας,τέσσερα χρόνια μετά!

Καλή ψήφο.