ΓΝΩΜΗ: Περί “στρατηγικής ήττας” του ΣΥΡΙΖΑ

του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Νέες κάλπες (εθνικές) στήνονται άμεσα. Κόμματα διαλύονται (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Ένωση Κεντρώων, Το Ποτάμι).  Αρχηγοί αμφισβητούνται (Πάνος Καμμένος, Βασίλης Λεβέντης, Σταύρος Θεοδωράκης, Γιώργος Καρατζαφέρης).  Νέα κόμματα εμφανίζονται (“Ημέρες 25” και “Ελληνική Λύση”)….  Και νέοι αρχηγοί (Γιάνης Βαρουφάκης, Κυριάκος Βελόπουλος) βγαίνουν στο προσκήνιο. Όλα αυτά, στον απόηχο της μεγάλης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ ή, αν προτιμάτε, της μεγάλης νίκης της Νέας Δημοκρατίας στις Ευρωεκλογές 2019.

Και εάν οι του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν,  στρουθοκαμηλίζοντας, να «εκτιμούν» ότι δεν υπέστησαν «στρατηγική ήττα», εκείνο που είναι βέβαιο είναι πως «στρατηγικές αλλαγές» επήλθαν στον πολιτικό χάρτη της Ελλάδος. Και, μάλιστα, σεισμικές.

Το κλίμα, πάντως, διατηρείται εκλογικό, αφού την Κυριακή 5 Ιουνίου, θα έχουμε τις επαναληπτικές για τις Περιφέρειες και τις Δημοτικές ενώ στις 10 του ίδιου μήνα ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, -αλλάζοντας την αρχική του απόφαση να ανεβεί στο Μέγαρο Μαξίμου αμέσως μετά τις επαναληπτικές, δηλαδή στις 6 Ιουνίου-  θα ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 7 Ιουλίου 2019. Παραδεχόμενος, έτσι, ότι ο λαός δεν του έδωσε την ψήφο εμπιστοσύνης που του ζήτησε…

Διότι αυτό ήταν το διακύβευμα των Ευρωεκλογών, όπως το είχε προσδιορίσει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. «Οι πολίτες πρέπει να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση και τα οικονομικά μέτρα ανακούφισης», είχε δηλώσει. Και αυτό αποτελούσε “στρατηγική” επιλογή του, που ηττήθηκε!

Το ερώτημα είναι το γιατί ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να προσδώσει χαρακτήρα αμιγώς πολιτικό και, μάλιστα, με κάθετα διλήμματα, στις Ευρωεκλογές. Δύο είναι τα πιθανότερα σενάρια:

1. Πίστεψε τα όσα του μετέφεραν οι στενοί του συνεργάτες περί «κλεισίματος» τις τελευταίας ώρας της διψήφιας ψαλίδας που χώριζε τη ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ, ήδη από το 2016.
2. Θέλησε να «εκβιάσει» τους οικονομικά ασθενέστερους ψηφοφόρους ότι σε νίκη της ΝΔ θα κινδυνέψουν τα «ψίχουλα» που προεκλογικά μοίρασε. Και, την ίδια ώρα (μ΄ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια) να θέσει σε συναγερμό τα αντι-δεξιά σύνδρομα των αριστερών και κεντρώων ψηφοφόρων, επισείοντας τον «μπαμπούλα» της «κακιάς» δεξιάς…

Και στα δύο ατύχησε.

*Στο πρώτο. Τα όσα του μετέφεραν οι συνεργάτες του ως «κλίμα» και «πληροφορίες» ή δημοσίευαν τα φιλικά του ΜΜΕ (π.χ. Documento) ως «δημοσκοπήσεις», αν δεν ήταν απλώς παρηγορητικά, αποδείχθηκαν παντελώς ανυπόστατα. Επίσης, όσοι διακινούσαν πληροφορίες περί δήθεν «μυστικών» δημοσκοπήσεων της ΝΔ (Ευαγ. Αντώναρος) πως δήθεν η διαφορά με το ΣΥΡΙΖΑ είχε πέσει τις τελευταίες προεκλογικές ώρες στο 1,2%., για άλλους –δικούς τους- λόγους το έκαναν.

Υπήρξαν και εκείνοι που μιλούσαν ακόμη και για …νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το επίσημο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, και ό ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εκστράτευσαν εναντίον των δημοκοπικών εταιρειών  αφήνοντας να εννοηθεί ότι «κατασκεύαζαν ψεύτικες» διαφορές… (Αλέξης Τσίπρας: «Έχω συνηθίσει να χάνω στις δημοσκοπήσεις και να κερδίζω τις εκλογές»). Έτσι δήλωνε με ένα πλατύ χαμόγελο… Η διάψευσή του, από το λαό,  αποτελεί “στρατηγική ήττα”.

*Και στο δεύτερο. Ποτέ κανένα κόμμα δεν κέρδισε εκλογές με παροχές της τελευταίας ώρας. Οϋτε με “μπαμπούλες”.  Τον πειρασμό των παροχών τον δοκίμασαν από παλιά Κων. Καραμανλής, Γεώργιος Ράλλης, Ανδρέας Παπανδρέου κ.α., όλοι απέτυχαν να προσελκύσουν  ευνοημένους στο παρά πέντε,  ψηφοφόρους, για να ανατρέψουν το προδιαγραφόμενο αποτέλεσμα.

Έτσι, σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε αγωνιώδη αναζήτηση νέου στρατηγικού στόχου, που θα αλλάξει το διαμορφωθέν «ισχυρό εκλογικό πλεονέκτημα» της Νέας Δημοκρατίας που, ενδεχομένως, θα διαμορφώσει και το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών.

Στην προσπάθειά του αυτή μετέρχεται ενεργειών που αντί να βοηθούν χειροτερεύουν την αποκρυσταλλωμένη στην κοινή γνώμη άποψη, για την «αλαζονεία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι μεθοδεύσεις για την αλλαγή ηγεσίας Δικαιοσύνης, η θητεία της οποίας εκπνέει στις 30 Ιουνίου.

Μετά τις πρώτες άστοχες προσπάθειες να πείσει ότι «ως κυβέρνηση μπορούμε να εφαρμόσουμε (σ.σ. εννοεί μονομερώς) τα συνταγματικά μας δικαιώματα» ακόμα και μέσα στην –ουσιαστικά- προεκλογική περίοδο που  διανύουμε, και τις έντονες αντιδράσεις που προκλήθηκαν,  το Μέγαρο Μαξίμου άλλαξε ρότα και  (με επιστολή προς τον Κυρ. Μητσοτάκη,  του Υπουργού Δικαιοσύνης, Μιχάλη Καλογήρου),  καταφεύγει στο να ζητά να υπάρξει συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για  την αλλαγή ηγεσίας Δικαιοσύνης.

Συναίνεση, όμως, στα ονόματα «που έχουν ήδη προεπιλεγεί», από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, η οποία έδωσε τη γνώμη της επί των προτάσεων της κυβερνητικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ , «μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της, και με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων»… Έτσι η ΝΔ αρνήθηκε.

Και, ο κ. Τσίπρας, αποφάσισε να προχωρήσει μόνος του…

Όπως επίσης, τρία χρόνια ταλαιπωρούν χιλιάδες συνταξιούχους που περιμένουν την έγκριση των αιτήσεών τους για να λάβουν σύνταξη και, όλως τυχαίως (!) τους θυμήθηκαν παραμονές εθνικών εκλογών!

Αλλά όλα αυτά (και πολλά άλλα «φιλολαϊκά» που θα δούμε τις προσεχείς προεκλογικές ημέρες) δεν αλλάζουν υπέρ της κυβέρνησης το ήδη διαμορφωμένο στην κοινωνία πολιτικό κλίμα. Αντίθετα, εμπεδώνουν στους ψηφοφόρους  την αντίληψη ότι και οι υποσχεθέντες  «νέο ύφος» και «νέο ήθος» εξουσίας, στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν από τους πολιτικούς του παρελθόντος. Αν δεν τους ξεπερνούν, κιόλας, τουλάχιστον σε αμετροέπεια!

Και είναι αυτό, φοβούμεθα, το κρίσιμο σημείο που διαμορφώνει την οριστική «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.