ΓΝΩΜΗ: Γύρω από την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Τελικά, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, δεν σεβάστηκε  το καταστατικό της Αρχιεπισκοπής  Αμερικής , ούτε και τους νόμους των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Προχώρησε στην εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου κ. Ελπιδοφόρου, αγνοώντας την σωστή εισήγηση του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου για παράταση χρόνου και έννομη διαδικασία εκλογής.

Ούτε εφάρμοσε ο κ. Βαρθολομαίος το Καταστατικό της Αρχιεπισκοπής Αμερικής που ορίζει ότι τοποτηρητής έπρεπε να ορισθεί ο αρχαιότερος τη τάξη μητροπολίτης, ο Βοστώνης Μεθόδιος.

Αγνόησε ο κ. Βαρθολομαίος, ακόμη και την δίκαιη αξίωση της Ομογένειας, νέος Αρχιεπίσκοπος να είναι ένας εκ των αρίστων Μητροπολιτών της Αμερικής.  Απογοητευτικό είναι το γεγονός πως ούτε καν στο “τριτοπρόσωπο” συμπεριελήφθη Ιεράρχης εκ της Αμερικής. (σ.σ. εκτός του εκλεγέντος,  οι έτεροι δύο υν-υποψήφιοι ήσαν: Μπουένος Άιρες Ταράσιος και Σουηδίας Κλεόπας).

Και τώρα καλούμεθα όλοι, εξ ανάγκης διατηρήσεως της ενότητας της ομογένειας, όπερ και το ύψιστο ζητούμενο,  να ασπαστούμε την δεσποτική  συμπεριφορά του Οικουμενικού Πατριάρχη και να αναφωνήσουμε: «Άξιος» ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής!

Και δεν αντιλέγει κανείς, ότι πράγματι, ο νέος Αρχιεπίσκοπος,  κ. Ελπιδοφόρος,  βιογραφικά, τουλάχιστον, παρέχει όλα τα εχέγγυα ότι μπορεί να αναδειχθεί σε καθόλα Άξιο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής.  Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Το θέμα είναι πως ο κ. Βαρθολομαίος,  αγνοώντας και πάλι το Καταστατικό και τους Νόμους εκθέτει τον νέο Ιεράρχη σε κίνδυνο να αντιμετωπίσει ακόμη και δικαστικές περιπέτειες, εάν κάποιοι –ολίγοι, έστω- θελήσουν να εφαρμόσουν την δημοσιευμένη «απειλή» και να απευθυνθούν στην αμερικανική Δικαιοσύνη, προκειμένου να αποφανθεί εάν ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει το δικαίωμα αγνοώντας την θέληση της “ενορίας” να διορίζει “πρόεδρο” αμερικανικής εταιρείας- διότι αυτό ακριβώς είναι καταστατικά η Αρχιεπισκοπή Αμερικής…

Η ελπίδα –για την διαφύλαξη της ομογενειακή ενότητας- είναι διττή. Να μην πραγματοποιήσουν οι  «απειλούντες» την «απειλή» τους, προσφεύγοντες στην Δικαιοσύνη. Και ο νέος Προκαθήμενος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής να αναδειχθεί, από την πρώτη ώρα,  σε Ιεράρχη της  συναίνεσης, της  αγαθοεργίας και της αγάπης, ώστε και την κρίση του πρώην Σπυρίδωνος να μην έχουμε σε οδυνηρή επανάληψη, και  οι όποιες αντιδράσεις αυθωρί να καταλαγιάσουν.

Αν είμαστε υποχρεωμένοι, ωστόσο, αναλύοντας το «μικρό μήνυμα» το  οποίο ευθύς άμα τη εκλογή του εκφώνησε, ο κ. Ελπιδοφόρος,  να προβλέψουμε τις εξελίξεις, θα σταθούμε με ελπίδα στην διαβεβαίωσή του «αισθάνομαι βαρείαν την ευθύνην».

Αυτήν την «ευθύνη»  αναμένουμε  να δούμε να μετουσιώνεται σε θεάρεστο και φιλά-ανθρωπικό έργο, ώστε να πάνε όλα κατ΄ευχήν. Διότι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το αναμένουν από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής το σημαντικότερο μερίδιο της  ετήσιας χορηγίας του, δεν μπορεί να βρίσκεται σε διαμάχη με την μεγαλύτερη και ευρωστότερη Επαρχία Του. Ούτε, όμως, και η Ομογένεια της Αμερικής έχει να ωφεληθεί από μία τέτοια διαμάχη.

Δεν θα διστάσουμε, ωστόσο, να επισημάνουμε πως  η  προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη υπόσχεσή του κ. Ελπιδοφόρου «…ότι η μεγάλη αύτη επαρχία του Θρόνου, ως πράττουν και οι λοιποί ποιμενάρχαι του Οικουμενικού Θρόνου, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής μετά των Μητροπόλεων αυτής, ζωννύεται τω λεντίω της διακονίας της Μητρός Εκκλησίας, της ενταύθα Ομογενείας, της ιεραποστολής των Επαρχιών του Θρόνου και πάσης άλλης ανάγκης του Σεπτού της Ορθοδοξίας Κέντρου» μικρά αφήνει περιθώρια ελπίδας πως, τελικά, δεν θα ξαναζήσουμε «ημέρες Σπυρίδωνος»…

Όπερ βεβαίως -και αυτονοήτως- διακαώς απευχόμαστε.