ΓΝΩΜΗ: Ο Εθνικός Κήρυκας και ο κ. Πάιατ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Εξηγούμαι από την αρχή. Για όσους δεν το γνωρίζουν, με τον “Εθνικό Κήρυκα” της Νέας Υόρκης, με συνδέουν συναισθηματικοί και επαγγελματικοί δεσμοί από το 1974. Οι επαγγελματικές μου σχέσεις με τον “Εθνικό Κήρυκα”, διακόπηκαν οριστικά το Φεβρουάριο του 2007. Επομένως, λόγους ιδιαίτερους να υπερασπισθώ τον εκδότη κ. Αντώνη Διαματάρη, δεν έχω.

Ως εκδότης όμως, ο ίδιος σήμερα της ηλεκτρονικής εφημερίδας Panhellenicpost.com, με αφορμή το θόρυβο που προκλήθηκε και την έκταση που έλαβε το άρθρο του κ. Διαματάρη  το αναφερόμενο στον Αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, με τίτλο: «Ωρα για μετάθεση του Αμερικανού Πρέσβη», θεωρώ χρέος μου να επισημάνω τα ακόλουθα:

Διάβασα το άρθρο του κ. Αντώνη Διαματάρη, αλλά και την απάντηση του Ακόλουθου Τύπου της αμερικανικής Πρεσβείας κ. Γουίλιαμ Μουράντ .

Στο άρθρο του ο κ. Διαματάρης δεν αναφέρεται καθόλου στην Αμερικανική πολιτική απέναντι στο Σκοπιανό και στην διαμεσολάβηση του ΟΗΕ και του κ. Νίμιτς. Μια πολιτική η οποία ασφαλώς και εμφανώς ήταν ορθάνοικτα υποστηρικτικά υπέρ της επιλύσεως του θέματος αυτού, αδιαφορώντας, η Ουάσιγκτον, για την ονοματολογία.  Αυτό –κατά το Λευκό Οίκο και το Στέητ Ντιπέρτμεντ-  υπηρετεί  το αμερικανικό συμφέρον, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνεται η σημερινή ηγεσία του.

[Γράφουμε,  η «σημερινή ηγεσία»,  γιατί παλαιότερα, το Στέητ Ντιπάρτμεντ είχε άλλη  (την ορθή) αντίληψη για τους κινδύνους που εγκυμονούσε για τα Βαλκάνια και τη διεθνή ειρήνη ο σφετερισμός του ελληνικού ονόματος «Μακεδονία», από το κατασκεύασμα  του Τίτο…]

Το «κενό» αυτό στο άρθρο του εκδότη, έδωσε την ευκαιρία στον Ακόλουθο Τύπου της Πρεσβείας να αναπτύξει την άποψη ότι  «αντιδεοντολογικά» ο εκδότης του Εθνικού Κήρυκα παρουσιάζει «τη στήριξη στην προσπάθεια της Ελληνικής Κυβέρνησης να λύσει αυτή τη διαφορά ως θέμα προσωπικότητας. Δεν είναι τέτοιο. Είναι θέμα πολιτικής της Αμερικανικής Κυβέρνησης».

Συμπαθητικό το ευφυολόγημα, αλλά όχι πειστικό. Τι επικαλείται ο κ. Ακόλουθος της αμερικανικής Πρεσβείας, για να στηρίξει την άποψή του αυτή;

Ότι «Ο Πρόεδρος Τραμπ δημοσίως συνεχάρη τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα για τη συμβολή του στην Ελληνική οικονομία…». Ότι  «ο Αντιπρόεδρος Πένς (…) μίλησε μαζί του στο τηλέφωνο για να τον συγχαρεί προσωπικά για τη Συμφωνία των Πρεσπών».  Τέλος, ο κ. Μουράντ αναφέρεται σε δήλωση του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών κ. Σάλιβαν που επικρότησε την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στα Σκόπια. Και τονίζει ο Ακόλουθος Τύπου: «Αυτή είναι διπλωματία όπως ασκείται από την ηγεσία της Αμερικανικής Κυβέρνησης».

Ερωτούμε εμείς με κάθε ταπεινότητα: Έχει καμία σχέση αυτή «η διπλωματία όπως ασκείται από την ηγεσία της Αμερικανικής Κυβέρνησης» με την “διπλωματία που ασκεί ο κ. Πάιατ” και η οποία αντικατοπτρίζεται στην από 15 Νοεμβρίου 2018 δήλωσή του στο voria, και η οποία αποδίδεται -από το μέσον- ως ακολούθως:

[ «Η ιστορία θα είναι γενναιόδωρη με τον Τσίπρα, ο οποίος επέδειξε πολιτικό θάρρος για να προχωρήσει η συμφωνία με την ΠΓΔΜ (…) Περάσατε μία από τις πιο σοβαρές οικονομικές κρίσεις στην ιστορία και τα καταφέρατε. Δεν έχετε επιτήρηση και η δημοκρατία σας παρέμεινε άθικτη. Ο πλανήτης εκτιμάει το πόσο αποφασιστικοί ήσασταν»]

Δεν θα ρωτήσουμε πως και με ποιόν τρόπο έχει διαπιστώσει  ο κ. Πάιατ το τι εκτιμά ο πλανήτης (!) για την ελληνική κυβέρνηση.  Ούτε πως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι « η δημοκρατία μας παρέμεινε άθικτη»,  με παζάρια, με  μετεγγραφές βουλευτών και υπουργοποιήσεις «αντιπάλων». Μήτε  θα τον ρωτήσουμε το κατά πόσο  «η δημοκρατία μας παρέμεινε άθικτη» από μία Κυβέρνηση η οποία περιφρόνησε τη βούληση του 70% του ελληνικού λαού μέσα και έξω από τη χώρα, που είναι αντίθετος με την εκχώρηση του ονόματος. Θα ρωτήσουμε όμως, αντανακλούν αυτά την  «διπλωματία όπως ασκείται από την ηγεσία της Αμερικανικής Κυβέρνησης»; Και εάν ναι, είναι υπερήφανος γι αυτήν;

Θα ρωτήσουμε, επίσης, τον συντάκτη της «απάντησης» της αμερικανικής Πρεσβείας,  γιατί  υποστηρίζει ότι «δεν έχουμε επιτήρηση» σήμερα στην Οικονομία μας; Τι κάνει τις ώρες αυτές ο κ. Τσακαλώτος στο ΔΝΤ,  στην Ουάσιγκτον; Τι έκανε τις προάλλες στο Eurogroup, στις Βρυξέλλες,  και γιατί οι δανειστές μας έχουν δεσμεύσει για 99 χρόνια τη Δημόσια Περιουσία;  Γιατί εξακολουθούν και έχουν  λόγο στην οικονομική και κοινωνική πολιτική που ασκεί σήμερα η κυβέρνηση, αφού -όπως θέλει να μας πείσει ο κ. Πάιατ- δεν έχουμε επιτήρηση;  Είναι αυτά όλα «στο πλαίσιο εμπορικών σχέσεων που χτίζει η Ελλάδα», όπως λέει ο κ. Πάιατ, ή είναι  ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ του ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ;

Αν δεν είναι  «ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ  ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ  ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ» του κ. Πάιατ  το να εκτιμά το πώς θα κρίνει η Ιστορία τον όποιο πολιτικό της Ελλάδος, τότε τι είναι; Γιατί διπλωματία, ούτε όπως αυτή ασκείται από τη σημερινή κυβέρνηση της Αμερικής, μπορεί να είναι… Εκτός και  αν μας θεωρούν αποικία τους…

Επομένως, δίκιο έχει ο εκδότης του Εθνικού Κήρυκα, κ. Αντώνης Διαματάρης, όταν επισημείνει ότι  ο κ. Πάιατ συμπεριφέρεται «…σαν χειροκροτητής του κ. Τσίπρα (…) σε κάθε δύσκολη περίοδο που αντιμετωπίζει ο κ. Τσίπρας, σε σχέση με την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα».

Εμείς θα προσθέταμε, και στα οικονομικά ζητήματα!