Θέλουν να καταδαφίσουν το ελληνικό σχολείο του Μονάχου

 Στην ηλεκτρονική έκδοση της Süddeutsche Zeitung δημοσιεύθηκε πρόσφατα ρεπορτάζ του Heiner Effern με τίτλο «Το Δημοτικό Συμβούλιο θέλει να κατεδαφίσει το ελληνικό σχολείο» και υπότιτλο «Το Δημοτικό Συμβούλιο θέλει να δώσει τέλος στη διαρκή διένεξη για το ελληνικό σχολείο στο Berg am Laimκαι να αποφασίσει την κατεδάφιση την Τετάρτη. Εξαιτίας ενός συρματοπλέγματος που ‘εξαφανίστηκε’, ο Δήμος πιστεύει ότι έχει πάλι την πλήρη κυριότητα του οικοπέδου. Πιθανόν, η ελληνική πλευρά να κινηθεί εναντίον της διαδικασίας αυτής».

Ο τίτλος του εγγράφου δεν προδίδει τίποτα από την εκρηκτικότητά του. «Εκτέλεση για προσθήκη σε πωλητήριο συμβόλαιο», επιγράφεται το μη δημοσιοποιημένο έγγραφο, για το οποίο καλείται να αποφασίσει η Ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου την Τετάρτη. Όμως, αν η πλειοψηφία ακολουθήσει την πρόταση της Περιφερειακής Δ/νσης, ο Δήμος θα πραγματοποιήσει πολιτική στροφή, την οποία επεδίωκε καιρό τώρα, αλλά διαρκώς την ανέβαλλε: Θα αποφασίσει την κατεδάφιση των ερειπίων του ελληνικού σχολείου στο Berg am Laim το συντομότερο δυνατό και την οικοδόμηση ενός σχολικού κτιρίου του Δήμου. Θα ληφθεί μια πολιτική απόφαση μετά από μια εικοσαετία αναταράξεων, αλλά για πολύ καιρό ακόμα δεν θα είναι οριστική. Η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει δικαστικά κατά της απόφασης. «Δεν υπάρχει διάθεση να παραιτηθούμε», λέει ο δικηγόρος που εκπροσωπεί την ελληνική πλευρά, Σταύρος Κωνσταντινίδης.

 Η νέα στάση που τηρεί ο Δήμος το λιγότερο ενοχλεί την ελληνική κοινότητα. Ο Κωνσταντινίδης εκφράζει τη λύπη και την απογοήτευσή του, διότι μετά από διαπραγματεύσεις σχεδόν είχε επιτευχθεί συμβιβασμός. Αρχικά, αυτός θα έπρεπε να κατατεθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο. «Όλα» είχαν αποσαφηνιστεί, αναφέρει ο Κωνσταντινίδης: το ποσό επαναγοράς του οικοπέδου από τον Δήμο, η οικοδόμηση ενός κοινού σχολείου, ακόμα και οι όροι ενοικίασης των αιθουσών, όπου θα διδάσκονταν 500 έλληνες μαθητές. Το γεγονός ότι ο Δήμος υιοθετεί μια στάση του τύπου «Ή αυτό ή τίποτα» «δεν συνιστά καλό ύφος». Διότι, κατά την άποψη της Ελλάδας είναι «από καθαρά νομικής απόψεως δεν έχει συμβεί τίποτα», λέει ο Κωνσταντινίδης. Εάν η πόλη επιμείνει, θα πρέπει να αναλάβουν οι δικηγόροι. «Σίγουρα, δεν θα παραιτηθούμε αμαχητί».

 Ο Δήμος, από την πλευρά του, θεωρεί ότι έχει δημιουργηθεί μια νέα νομική κατάσταση, η οποία εδραιώνεται με το εξαφανισμένο συρματόπλεγμα. Αυτό, κατά την άποψή του, ήταν το τελευταίο νομικό καταφύγιο της Ελλάδας σε μια πολύπλοκη νομική κατάσταση, ώστε να μην αναγκαστεί να επιστρέψει το οικόπεδο. Η περίφραξη εξαφανίστηκε ξαφνικά πριν από δύο εβδομάδες και κατόπιν ο Δήμος έσπευσε να βάλει δική του γύρω από την έκταση. Με το συρματόπλεγμα, σύμφωνα με τους νομικούς του Δήμου, χάθηκαν και οι τελευταίες αξιώσεις της Ελλάδας και αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει πλέον έρεισμα για συμβιβασμό. Η Περιφερειακή Δ/νση επεξεργάστηκε ένα νέο σχέδιο, αναφέρει ο δήμαρχος Dieter Reiter (SPD), το οποίο θα τεθεί τώρα σε ψηφοφορία. «Είμαι αισιόδοξος ότι θα βρούμε μια λύση, η οποία θα οδηγήσει επιτέλους στην απομάκρυνση του οικοδομικού ερειπίου και στο κλείσιμο αυτού του θλιβερού κεφαλαίου, το συντομότερο δυνατό».

 Ο Reiter, που με υπομονή διατήρησε επανειλημμένα ζωντανές τις διαπραγματεύσεις, εκπροσωπεί την άποψη ενός μεγάλου μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου. Το CSU θα συμφωνήσει για την άμεση κατεδάφιση και κατόπιν οικοδόμηση από τον Δήμο, δήλωσε ο επικεφαλής της Κ.Ο. Manuel Pretzl. Ακόμα και εάν προσωπικά φοβάται ότι θα ξεκινήσει ένας δικαστικός μαραθώνιος. Το FDPθέλει σε κάθε περίπτωση να τερματιστεί «η ατέλειωτη ιστορία», δήλωσε η δημοτική σύμβουλος Gabrielle Neff. Κάτι άλλο δεν μπορούμε να «το περάσουμε πλέον στον λαό». Το βαυαρικό κόμμα είχε δείξει εκ προοιμίου την ασυμβίβαστη γραμμή του. Αλλά και οι Πράσινοι βλέπουν την υπομονή να εξαντλείται. «Υπήρξαν τόσες προθεσμίες που χάθηκαν, καθώς και παρατάσεις. Τώρα, τέρμα», δήλωσε ο δημοτικός σύμβουλος Herbert Danner.

 Ωστόσο,  το σχέδιο απόφασης της γραμματέως της Περιφερειακής Δ/ντριας,Kristina Frank, αφήνει μια πόρτα ακόμα ανοιχτή για ένα νέο ελληνικό σχολείο. Μέχρι τις 31 Μαΐου, η Ελλάδα θα πρέπει να αποφασίσει, εάν θέλει – ως ενοικιάστρια πλέον – να διδάσκονται οι 500 μαθητές της στο νέο κτίριο. Προπάντων, η οικονομική προσφορά του Δήμου έχει αλλάξει από τον προηγούμενο συμβιβασμό. Στον τελευταίο, προσφέρθηκαν στην Ελλάδα ως δέλεαρ 6,7 εκ. ευρώ για την επιστροφή του οικοπέδου, τώρα όμως ο Δήμος θέλει να επιστρέψει στο αρχικό ποσό εκτίμησης των 3,8 εκ. ευρώ. Με αυτό το σαφώς χαμηλότερο ποσό ο Δήμος θέλει να συμψηφίσει και το κόστος κατεδάφισης του γιαπιού. Σύμφωνα με εμπιστευτικές συζητήσεις, εκτιμάται ότι έτσι η Ελλάδα δεν θα λάβει πλέον σχεδόν τίποτα.

 Μένει να δούμε αν έτσι γράφεται η τελευταία σελίδα στην ιστορία για την οικοδόμηση του ελληνικού σχολείου ή εάν ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, η Ελλάδα αναζητούσε έκταση στο Μόναχο για την οικοδόμηση ενός νέου σχολείου. Στην αλλαγή της χιλιετίας, ο Δήμος πώλησε την έκταση 15.000 τετραγωνικών μέτρων στο Berg am Laim. Τα πρώτα χρόνια, υπήρξε μια τόσο ισχυρή κίνηση αντίδρασης πολιτών που δεν ετίθετο θέμα δικαιώματος οικοδόμησης. Όταν επετράπη στην Ελλάδα να χτίσει, πάλι δεν έγινε τίποτα για πολύ καιρό.

 Στις 22 Αυγούστου 2012 έληξε η προθεσμία που όριζε το συμβόλαιο για την ανέγερση νέου κτιρίου. Από το 2013 και μετά, ο Δήμος προσπαθούσε να ανακτήσει το οικόπεδο. Ωστόσο, το Μάιο του 2014 μπήκαν τα θεμέλια, αλλά μέχρι το Νοέμβριο του 2014 πάλι δεν έγιναν πολλά. Μετά, σιγά-σιγά έγινε ο σκελετός του κτιρίου. Το Μάιο του 2015 επήλθε δικαστικός συμβιβασμός μεταξύ Δήμου και Ελλάδας, που όριζε νέες προθεσμίες. Αυτές εξέπνευσαν και ο Δήμος κατεγράφη στο κτηματολόγιο και πάλι ως ιδιοκτήτρια του οικοπέδου. Όμως ο νόμος διαχωρίζει την ιδιοκτησία και την κατοχή, κάτι που ισχύει και στην Ελλάδα. Το κράτος διεκδίκησε τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας, επικαλούμενο τη λεγόμενη ασυλία μη εκτέλεσης της απόφασης. Το συρματόπλεγμα αποτέλεσε το σύμβολο κατοχής του διαρκώς φθειρόμενου γιαπιού.  Ο Δήμος δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στο οικόπεδο και ακολούθησαν και άλλες διαπραγματεύσεις. Η Ελλάδα παραιτήθηκε, στη συνέχεια, από την ιδιοκτησία του σχολείου και αποδέχθηκε τη λύση της ενοικίασης. Όμως, ο Δήμος τόνιζε ότι τα τελευταία εμπόδια για την παραίτηση από την κατοχή και για το ύψος του ενοικίου δεν είχαν οριστικά ξεκαθαριστεί. Εάν δεν υπήρχε συμφωνία, ο Δήμος θα κατέθετε προσφυγή. Πριν από δύο εβδομάδες εξαφανίστηκε αυτό το συρματόπλεγμα και ο Δήμος τοποθέτησε δικό του γύρω από την έκταση. Θεωρεί τώρα ότι είναι κάτοχος και θέλει να αναλάβει δράση. Γι’ αυτό η κατάθεση αγωγής απόδοσης της έκτασης τώρα δεν πρέπει να γίνει πια από το Μόναχο, αλλά από την Ελλάδα.