Στοχασμοί: Η κραυγή

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Συγγραφέας

Μια κραυγή άκουσα από πέρα, και ανατρίχιασα ολόκληρος.
Δεν ήταν η έντασή της, αυτό που τρύπησε τα αυτιά μου!
Δεν ήταν η χροιά της, αυτό που με έκανε να κοκαλώσω!
Δεν ήταν ο κίνδυνος που έκρυβε, αυτό που με πάγωσε!
Δεν ήταν ο πόνος που φανέρωνε, αυτό που μάγκωσε την καρδιά μου!
Ήταν όμως η συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν ακόμα πολλές κραυγές που βγαίνουν από στήθη πονεμένα σε τούτη τη ζωή.
Ήταν η σκέψη πως υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά να γίνει μέχρι οι κραυγές αυτού του κόσμου να γίνουν γέλια.
Ήταν η θλίψη που σε πιάνει όταν καταλαβαίνεις πως το να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου δεν βελτιώνει την ποιότητα των ανθρώπων.
Ήταν η συναίσθηση πως το γέλιο το δικό μου, πίσω από πονεμένα χείλη βγαίνει.
Ήταν η επίγνωση πως είναι τόσο λίγα αυτά που έχω κάνει, έτσι ώστε ο κόσμος να μην βγάζει πονεμένες κραυγές.
Ήταν η αλήθεια του πόνου του δικού μου που κρύβω τόσο καλά, αλλά έρχονται αυτές οι στιγμές που ξεγυμνώνεται μέσα στο κεφάλι μου.
Ήταν το ξαφνικό ξύπνημα που μου έδειξε ότι δεν είμαι λίγος, αλλά λίγος αρκέστηκα να είμαι.
Δεν είναι τελικά ο φόβος μήπως είμαι εγώ αυτός που θα βγάλει την επόμενη κραυγή, αλλά είναι η σιγουριά πως είμαι από αυτούς που θα την προκαλούν στους άλλους.