ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ: Τα μεθεόρτια της Συμφωνίας των Πρεσπών

Νίκος Αναγνωστάτος*

Μετά την «εύρυθμη» ψήφιση της «περίεργης» αυτής Συμφωνίας των Πρεσπών και το  καταλάγιασμα του κορνιαχτού, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε με ψυχραιμία τις πτυχές της και τις τυχόν συνέπειες και τα αποτελέσματα μέχρις ώρας αυτής της ψηφισμένης πλέον Συμφωνίας.  Την χαρακτηρίζω «περίεργη» για διάφορους λόγους, πρώτος των οποίων είναι η βιασύνη με τη οποία ολοκληρώθηκε αυτή η Συμφωνία και τις αναπόφευκτες ελλείψεις, παραλείψεις και λάθη που συνεπάγονται μιας βιαστικής κίνησης. Γιατί αλήθεια αυτή η βιασύνη; Ποιος επείγον λόγος υπήρξε έτσι ξαφνικά; Δεν οφείλει η κυβέρνηση να μας τον αιτιολογήσει ή είναι μυστικός; Ακόμη και αν είναι μυστικός, δεν θα έπρεπε να ενημερωθούν τα πολιτικά κόμματα της Βουλής; Τίποτε από όλα αυτά! Περίεργη λοιπόν αυτή η Συμφωνία που ξεσήκωσε όλον τον ελληνικό λαό, χωρίς να συγκινήσει καθόλου την κυβέρνηση. Αλήθεια δεν άξιζε κάποιας προσοχής αυτή η λαοθάλασσα; Μια εξήγηση έστω και προσχηματική για να δειχθεί ότι σεβόμαστε τον λαό, στον οποίο ομνύουμε και για τον οποίο υποτίθεται ότι αγωνιζόμαστε; Τίποτε!!!

Ο υπουργός εξωτερικών, σε συνεννόηση βέβαια με τον πρωθυπουργό, ξεκίνησαν ξαφνικά και χωρίς εμφανή τουλάχιστον λόγο, διαπραγματεύσεις με τους ομόλογους τους των Σκοπίων, ερήμην ακόμη και της κυβέρνησης, χωρίς συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ωσάν άλλοι αυτοκράτορες, ωσάν να είχαν να κρύψουν κάτι σημαντικό. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι υπήρξε κάποια κρυφή συμφωνία με κάποιον, κάποια ή κάποιους, με αντικείμενο συναλλαγής. Η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση για συναλλαγή αποφυγής περικοπής των συντάξεων με την συμφωνία αυτή. Φυσικά η κυβέρνηση το αρνήθηκε, αλλά χωρίς να πείθει για αυτήν την μυστική διπλωματία, δίνοντας το δικαίωμα τόσο στην αντιπολίτευση γενικά, όσο και τον ελληνικό λαό να υποθέσει ό,τι ήθελε. Αυτό δεν τιμά μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία όμως έδειχνε ότι πάνω από το καθετί, ακόμη και το ενδιαφέρον της για την πατρίδα και τον λαό της, είχε τη δική της επιλογή. Θα μάθουμε κάποια στιγμή τι πράγματι κρυβόταν; Η συναλλαγή με την Μέρκελ για να αποφευχθεί η περικοπή των συντάξεων, είναι τελικά ο λιγότερο αντεθνικός λόγος.

Συμφωνίες εθνικού περιεχομένου, εξετάζονται και επανεξετάζονται προσεκτικά και ενδελεχώς από έμπειρους διπλωμάτες και σε συνεννόηση με τους πολιτικούς, όλους τους πολιτικούς, για να καταλήξουν κάποια στιγμή σε ένα σωστό και εθνικά συμφέρον κείμενο. Όχι στο αρπακόλλα, που λέει ο λαός. Αλήθεια ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί την τεράστια ευθύνη που ανέλαβε, κρίνοντας και αποφασίζοντας μόνος τους για ένα τόσο σοβαρό θέμα που θα ακολουθούν οι συνέπειες και οι επιπτώσεις στην Ελλάδα για πολλά χρόνια, αν όχι για πάντα; Είχε τέτοιο δικαίωμα; Ο αειθαλής και φλογερός πατριώτης Μίκης Θεοδωράκης έστειλε προειδοποιητική επιστολή στην κυβέρνηση και τους 300 βουλευτές, ότι δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι μόνον εμείς μπορούμε να τους δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση και ότι η ψήφος του ελληνικού λαού δεν έδωσε σε κανένα εν λευκώ εξουσιοδότηση για χειρισμό του θέματος αυτού κατά το δοκούν και προτείνει να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος».

Η τόσο έντονη, καθοριστική και τεκμηριωμένη επισήμανση του Μίκη, αγνοήθηκε όπως αγνοήθηκαν και όλες οι καθολικές διαμαρτυρίες όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όσο και του ελληνικού λαού. Τόση αλαζονεία αλήθεια ή ο κρυφός λόγος επικράτησε ως μεγαλύτερης αξίας από την ίδια της Ελλάδα; Ποιο όμως συμφέρον μπορεί να είναι πάνω από το συμφέρον της πατρίδας; Καλύτερα να αποφύγουμε τον πειρασμό για τα προφανή συμπεράσματα και τούτο για το εθνικό συμφέρον. Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και όσων υποστήριξαν την επαίσχυντη αυτή Σύμβαση, υπερέβαιναν αυτά που οι Σκοπιανοί πρόβαλαν. Επιχειρήματα αίολα, ανιστόρητα και παντελώς αβάσιμα, όπως πχ: Το πρόβλημα εκκρεμούσε για χρόνια και έπρεπε να λυθεί. Ασφαλώς και έπρεπε να λυθεί, αλλά όπως όπως; Ακόμη και στο Βουκουρέστι το 2008, όταν είχαν πιάσει από το λαιμό τον Καραμανλή, παρουσία του πλανητάρχη Μπούς, με έναν έξυπνο ελιγμό και αποτελεσματικό όπως αποδείχθηκε, προτείνοντας σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, ξέροντας ότι ο Γκρουέφσκι δεν θα τον δεχόταν, χωρίς μακεδονική γλώσσα και εθνικότητα και έτσι ο Καραμανλής κέρδισε την μάχη και τις εντυπώσεις, χωρίς η πρότασή του αυτή να θεωρείται πλέον ότι ισχύει για πάντα, αφού απορρίφθηκε. Τελείως λοιπόν αβάσιμα ισχυρίζονται πολλοί και η κυβέρνηση ότι η σύνθετη ονομασία είναι εθνική γραμμή. Και μόνο που την επικαλείται η κυβέρνηση και όσοι πιστά και άκριτα ακολουθούν, αποδεικνύει ότι άλλοι ήταν οι λόγοι που ο πρωθυπουργός έσπευσε βιαστικά να το κλείσει. Κάποτε ίσως αναγκαστεί να μας το αποκαλύψει.

Έχουμε αλήθεια αντιληφθεί, ότι αναγνωρίζοντάς τους Μακεδονική γλώσσα και εθνότητα, τους εγκαθιστούμε επισήμως ως Μακεδόνες σε Μακεδονική πατρίδα; Οι διευκρινήσεις πάνω σε αυτά τα δύο, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω, τις επέβαλαν για μεν την γλώσσα η Βουλγαρία και για την ιθαγένεια οι Αλβανοί των Σκοπίων, δεν αποκλείουν την έννοια της εθνότητας ως Μακεδόνων σε ένα κράτος Μακεδονίας, έστω και βόρειας, που γρήγορα το «βόρεια» θα εξαφανιστεί, όπως εξαφανίστηκε το FYROM από την Ενδιάμεση Συμφωνία. Με περίσσια αφέλεια και ενδεχομένως αμάθεια, οι κυβερνητικοί και όσοι καλόπιστα δεχτήκαν αυτήν την Συμφωνία, επικαλούνται ότι 140 χώρες τους έχουν αναγνωρίσει ως Μακεδονία και δεν ενοχλούνται, ούτε διερωτώνται γιατί δεν λέγεται FYROM! Και τα σκοπιανά επιχειρήματα, έστω και αίολα και αβάσιμα, δίνουν και παίρνουν στην Ελλάδα από τους Συριζαίους και Σία. Κρίμα! Το τεράστιο επιχείρημα που πέτυχε ο Καραμανλής στο Βουκουρέστι, το πετάξαμε στη θάλασσα, έτσι χωρίς αιδώ. Έφθασαν μέχρι του σημείου να λένε ότι ο Καραμανλής δεν έβαλε veto στο Βουκουρέστι, αλλά αποφάσισαν όλοι χωρίς veto του Καραμανλή. Δεν αντιλαμβάνονται ότι το veto το υποβάλλει ένας, ο Καραμανλής αν χρειαζόταν, αλλά όταν ο Καραμανλής κατόρθωσε να πείσει όλους τους Μεγάλους να δεχθούν τις θέσεις του και να το υποστηρίξουν στην Συνέλευση, αξίζει με πολλά veto. Μπράβο στον Καραμανλή και όσοι προσπαθούν να μειώσουν την μεγάλη εθνική επιτυχία του, να γνωρίζουν ότι σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν.

Διάτρητη είναι η περιβόητη αυτή Σύμβαση, που θα αποδείξουμε ίσως σε άλλο σημείωμα, αλλά εδώ δύο μόνο σημεία θα σχολιάσω, τη «γλώσσα» και την «ιθαγένεια» που συγκροτούν την απόλυτη έννοια του Μακεδονικού κράτους και τον εξ αυτού αλυτρωτισμό. «Γλώσσα»: Διευκρινίζουν λέει ότι αποτελεί την γλώσσα των νοτίων Σλάβων. Άρα Σλαβική και όχι μακεδονική, ούτε καν Βορειομακεδονική. Με πιο βάσιμο και ειλικρινή λόγο δεχτήκαμε να ονομάζεται η γλώσσα Μακεδονική, έτσι χωρίς καθόλου εθνική αναστολή; Κρίμα! «Ιθαγένεια», ονομάζεται ο έννομος δεσμός που ενώνει ένα πρόσωπο με ορισμένο κράτος και αποκτάται με βάση τον τόπο που γεννήθηκε. Οι Σκοπιανοί, σύμφωνα και με τη ύπουλη αυτή Σύμβαση, γεννήθηκαν στην Μακεδονία κατ’ αυτούς, άρα η ιθαγένειά τους είναι Μακεδονική, η οποία συμπίπτει με την εθνικότητα και στην πράξη είναι συνώνυμες έννοιες., όσα και να λένε στις διευκρινίσεις, τις οποίες επικαλείται ελαφρά τη καρδία ο Πρωθυπουργός και να αναφωνεί με στόμφο ότι σώσαμε την ιστορία μας. Όχι μόνο δεν την σώσαμε αλλά την παραδώσαμε αμαχητί.

Ο «φίλος» μας Μοσκοβυσί, πανηγυρίζει, όπως και όλοι οι άλλοι «φίλοι» και «σύμμαχοι» και επικαλείται ότι η Συμφωνία αυτή συντελεί στην οικονομική σταθερότητα της Ελλάδας!!! Τι θέλει να πεί ο ποιητής; Ότι χωρίς να κυρώσουμε τη Συμφωνία αυτή που διακαώς επιθυμούσαν να κυρωθεί, θα μας δημιουργούσαν οικονομικά προβλήματα; Τι άλλο; Ας πενθήσουμε μάλλον για το κατόρθωμά μας και ας αφήσουμε τους πανηγυρισμούς για τους ξένους, φίλους και εχθρούς και είναι λυπηρό να τους επικαλούμαστε για την … επιτυχία μας! Ακόμη και η Τουρκία πανηγυρίζει! Φαιδροί είναι οι δικοί μας ισχυρισμοί για «την εξομάλυνση των σχέσεών μας με τα Σκόπια», τα οποία ποτέ δεν ήταν καλύτερα και τώρα κινδυνεύουν να χειροτερεύσουν  και «η σταθερότητα των κρατών της Βαλκανικής» λένε! Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά αναταραχή μάλλον θα προκύψει από αυτή την Συμφωνία, κυρίως με την Βουλγαρία και την Αλβανία να καραδοκεί να τους καταπιεί!

e-mail: nanagnostatos@gmail.com

Thiakos.blogspot.com.