Σατιρίζοντας: Ήλθε η Μέρκελ…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

‘Ηρθε η Μέρκελ, για την οποία  κάποτε έβγαζαν φουσκάλες

Και την υποδέχθηκαν σαν ηρωϊδα εθνική και σαν κυρία

Την ανεβάσανε στου Μέγαρου τις φαρδιές τις σκάλες

Και μοναχά που δεν τις τραγούδησανε το Αβε εσύ Μαρία

Όλα τ΄ αλέθει ο μύλος ο καλός, κι όλα τα συγυρίζει η χρεία

Εκεί που νέος έφτυνες τώρα τρανός αφέντης ως εγίνεις

όλα τα βλέπεις όμορφα και καθώς εύφημον απονέμεις μνεία,

Με σαμπάνια στο κρυστάλλινο ποτήρι τον καημό σου πνίγεις!

Ίσκιος υποψίας δε σε πιάνει για παστρικά όλους τους δένεις,

Με άνομους σκαρώνεις συμφωνίες και με βάρβαρους φιλίες.

Κι έτσι, ενώ μες τα πράγματα πάντα με μαεστρία μένεις ,

Ούτε και εγείρεις υποψίες  πως τάχατες στήνεις δουλείες.

Μα ‘΄γω,  που σαν λαός σε διάβαζα σε χρόνια μπερδεμένα,

Μπορώ από μακριά να στέκω και να σε βλέπω λυπημένα

στο στριφογύρισμα με τέχνη όπου κάνεις στην αρένα,

χαμογελώντας με ευφροσύνη για χάρη της, κι όχι για μένα!