GIORNATA MONDIALE DELLA LINGUA E DELLA CULTURA GRECA 2019

´Ολοι γνωρίζουμε ότι το μέλλον της γλώσσας μας ταυτίζεται με το μέλλον του Ελληνισμού.

Για όλη την Ομογένεια γλώσσα σημαίνει ταυτότητα.

Είναι δεδομένο ότι για όλους τους λαούς, που θέλουν να διατηρήσουν την ιστορική τους συνέχεια και μνήμη, η γλώσσα αποτελεί στοιχείο αναπόσπαστο της εθνικής ταυτότητάς τους.

Η γλώσσα συντηρεί την πολιτιστική ταυτότητα, και είναι το κυριότερο όχημα του πολιτισμού.

Το ζητούμενο  είναι η διατήρηση, η στήριξη, ο σεβασμός και η διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας σήμερα.

Στη συνείδηση πολλών Φιλελλήνων η ελληνική γλώσσα ταυτίζεται με τη βαθύτερη ουσία του ευρωπαϊκού πολιτισμού και αποτελεί διαχρονικό στοιχείο θαυμασμού.

Η παγκοσμιοποίηση έχει φέρει πολλά καλά αλλά κρύβει και αρκετούς κινδύνους και προκαλεί ανησυχίες.

Ζούμε στιγμές κρίσιμες.

Αλλά και η γλώσσα μας κινδυνεύει.

Ένα σωρό θεριά είναι ξαπολυμένα και προσπαθούν να τη φάνε.

Ο Θεός μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμη, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά να τη φάνε! (Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ)

Κινδυνεύει ο διαχρονικός πολιτισμός μας, κινδυνεύει θανάσιμα η γλώσσα μας.

Οφείλουμε να αμυνθούμε για την γλώσσα μας για να αποσοβήσουμε τη βαθμιαία εξουθένωση και καταστροφή της πολιτισμικής μας ταυτότητας.

Ό,τι ο χρόνος δεν μπόρεσε να καταλύσει έχουμε χρέος και προσωπική ευθύνη όχι μόνο να σεβαστούμε και να υπηρετήσουμε, αλλά και να παραδώσουμε στους επόμενους, στα παιδιά μας.

Χρειάζεται επαγρύπνηση και επιστράτευση, για να μη σαρωθούν τα πάντα.

Στη νότια Ιταλία έχουμε δύο εμβληματικές πολιτιστικές εκβάσεις:

1. Σε δύο μειονοτικές νησίδες χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα η ελληνική γλώσσα.

2. Ενώ σε άλλους θύλακες και εστίες της Μεγάλης Ελλάδας έχει σιγήσει παντελώς η ελληνική γλώσσα.

Η Ελλάδα και η Ιταλία μοιράστηκαν και μοιράζονται ένα κοινό πεπρωμένο: έδωσαν τον πολιτισμό στον δυτικό κόσμο. Το μέλλον μας είναι κοινό και σχετίζεται με τις δυνατές ταυτότητες μας σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, όπου άλλοι πολιτισμοί και παραδόσεις ανταγωνίζονται για να έρθουν στο προσκήνιο.

Είναι εύκολο λοιπόν να καταλάβει κανείς γιατί βγήκε από την Ομογένεια και από τα Κλασσικά Λύκεια της Ιταλίας αυτή η ιδέα να καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού.

Όλοι οι Ομογενείς έχουν τον πανικό φόβο να καταλήξουνε Ποσειδωνιάτες, ανίκανοι πια να αρθρώσουνε μια κουβέντα ελληνική ή να χρησιμοποιήσουνε το ελληνικό αλφάβητο. Δεν θέλουν να αφελληνιστούν!

Σήμερα, μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο του αφελληνισμού  των πανεπιστημιακών σπουδών λόγω της κρίσης και στον κίνδυνο της αποξένωσης των νέων γενεών από τις ρίζες τους καθίσταται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη διαφύλαξης και στήριξης της ελληνικής γλώσσας και παιδείας.

Χρειάζεται να αμυνθούμε και να δώσουμε συνεχείς μάχες για να διατηρηθεί η Ελληνική γλώσσα, σε μια περίοδο εκτεταμένης κρίσης και αμφισβήτησης αξιών.

Η Ομογένεια ανοίγει στην Ιταλία ΤΕΓ και αισιοδοξεί.

Για μας η επένδυση στην γλωσσική παιδεία της δεύτερης γενιάς είναι μονόδρομος για τη διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας στα σπίτια των αποδήμων.

Εμείς νοιαζόμαστε για τη γλώσσα που μας δώσανε οι πρόγονοί μας.

«Πολύ δεν θέλει ο Έλληνας

Από την αμυαλιά του.»

[ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ]

φωτογραφία, Ο καθηγητής Γιάννης Κορίνθιος.