ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ: Μίλησε, αλλά δημιούργησε, δεν έλυσε απορίες

Τσίπρας για Κοτζιά: «Δεν συνηθίζω ποτέ να δημοσιοποιώ επιστολές που απευθύνονται σε εμένα ως αυστηρά προσωπικές και δεν πρόκειται να το κάνω ούτε τώρα».

Συγγνώμη, όσο ακόμα είμαστε (εάν είμαστε) στα συγκαλά μας,  “αυστηρά προσωπική”, η επιστολή παραίτησης ενός Υπουργού; Από πότε οι λόγοι της παραίτησης ενός δημοσίου ανδρός, ενός Υπουργού των Εξωτερικών, εν προκειμένω,  μπορεί να είναι αυστηρά προσωπικοί; Δεν αφορούν αυτοί τον λαό;

Δηλαδή, αν υποθέσουμε, (λέμε, αν) ότι στην 9σέλιδη αυτή επιστολή, ο κ. Κοτζιάς παραθέτει στοιχεία που μπορεί είτε να αποκαλύπτουν ενέργειες τρίτων που βλάπτουν την χώρα, είτε να περιγράφει συμπεριφορές που επίσης ζημιώνουν τη χώρα διεθνώς, ο λαός δεν πρέπει να το μάθει; Αφορούν αυτά “αποκλειστικά” το πρόσωπο του Πρωθυπουργού; Και όχι το λαό, που, στο κάτω κάτω, θα κληθεί να ψηφίσει το άλφα ή το δείνα εμπλεκόμενο πολιτικό πρόσωπο;

Αποθέωση: «Από δω και στο εξής όποιος εκπροσωπεί τη χώρα στο εξωτερικό, θα βρίσκεται εκεί με το καπέλο της εθνικής γραμμής», υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας. “Από δω και μπρός”! Δηλαδή, με άλλα λόγια, ό,τι ζημιά έγινε, έγινε! Φτου κι απ΄την αρχή! (Αρκεί να μην χάσουμε την εξουσία…)

Έπειτα εκείνο το “θα μείνω Υπουργός των Εξωτερικών μέχρι την επιτυχή ολοκλήρωση και κύρωση από την ελληνική Βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών”, τι σημαίνει;   Από τη θέση του Πρωθυπουργού, με άλλον όμως ΥΠΕΞ,  μπορεί και να μην εδύνατο να διασφαλίσει την κύρωση της Συμφωνίας; Θα τρελαθούμε εντελώς, που ρωτούσε και ο αείμνηστος φίλος, Φρέντυ Γερμανός;