ΓΝΩΜΗ: Την “τελευταία προσφορά” βιώνουμε τώρα…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, φαίνεται πως η επιδιωκόμενη από την Κυβέρνηση μη εφαρμογή του ψηφισμένου μέτρου για περικοπή συντάξεων από 1/1/2019 δεν καταλήγει ευνοϊκά για τους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου και τους Έλληνες Συνταξιούχους. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις,  έκλεισε –τουλάχιστον από πλευράς ΔΝΤ- την πιθανότητα να μην εφαρμοστεί το ψηφισμένο μέτρο. Βέβαια, απομένει να δούμε και την τελική απόφαση του “Γιουρογκρούπ” τον Οκτώβρη.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Οι κατ΄ επανάληψη πετσοκομμένες συντάξεις  δεν αντέχουν και άλλη μείωση και, μάλιστα, σε ποσοστό 18%!.. Ούτε είναι βέβαιο ότι οι εβδομηντάρηδες και πάνω θα κάνουν το «χατήρι» του κ. Τσίπρα να αποδημήσουν σύντομα εις Κύριον, ώστε να μην αντιμετωπίσει το πρόβλημα, τουλάχιστον σε όλη του την έκταση.

Σήμερα, χάρη στις προόδους της Ιατρικής Επιστήμης, το προσδόκιμο ζωής συνεχώς αυξάνει.  Καλό είναι να συμφιλιωθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ με την εξέλιξη αυτή.

Το πρόβλημα το γνώριζε η Κυβέρνηση από όταν το 2017 συμφωνούσε με τους «θεσμούς» την παρακολούθηση των δημοσιονομικών εξελίξεων του 2018 και την προετοιμασία του προϋπολογισμού για το 2019 με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Διότι πρόβλημα δεν είναι μόνον οι συντάξεις. Είναι και η επίσης συμφωνημένη και υπογραμμένη από τότε μείωση του αφορολόγητου στις πέντε χιλιάδες και κάτι ψιλά Ευρώ, το 2020.

Το ερώτημα είναι τι θα πράξει η Κυβέρνηση, εάν και οι Ευρωπαίοι ακολουθήσουν το ΔΝΤ στην εκτίμηση ότι, παρά την όποια πρόοδο έχουν σημειώσει τα πρωτογενή πλεονάσματα (κατά κύριο λόγο από την υπερφορολόγηση και την καθυστέρηση στην εκπλήρωση των οικονομικών υποχρεώσεων του Κράτους προς τους πολίτες)  η απαρέγκλιτη  τήρηση από ελληνικής πλευράς των  συμφωνηθέντων το 2017, «θα στείλει στους επενδυτές το ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Ελλάδα παραμένει προσηλωμένη στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων»…  Εάν αυτή θα είναι και η τελική γραμμή των Ευρωπαίων, τι θα πράξει η Κυβέρνηση; Θα προχωρήσει σε μονομερή ενέργεια να μην κόψει τις συντάξεις, αναλαμβάνοντας το ρίσκο να δυσαρεστήσει τους επενδυτές και τις ξένες αγορές;

Η εναλλακτική λύση είναι να πείσει η Κυβέρνηση τους Ευρωπαίους ότι ο στόχος του 3,5% θα υπερκεραστεί και φέτος, και το 2019,  κ.ο.κ. ώστε από το επιπλέον πλεόνασμα να καλύπτεται η δημοσιονομική δαπάνη που ετησίως απαιτείται για τη διατήρηση των συντάξεων στο σημερινό τους (ισχνό) επίπεδο και όποιες άλλες “παροχές”. Αλλά, εάν δεν επιτευχθεί ανάπτυξη, εάν δεν έλθουν μεγάλες επενδύσεις, εάν δεν προχωρήσουν αποφασιστικά οι διαρθρωτικές αλλαγές, η μόνη εναπομένουσα οδός υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, είναι, δυστυχώς, η συνεχώς αυξανόμενη φορολογική επιβάρυνση των Ελλήνων! Συνιστά αυτό υγιή δημοσιονομική λύση; Τα δημοσιονομικά δεν είναι αριθμοί. Είναι πράξεις.

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές που είναι μπροστά, θα δυσκολέψουν τα δημοσιονομικά, δεν θα τα διευκολύνουν. Διότι το δόγμα των παροχών είναι αμετάβλητο εις τους αιώνες. Όσο τουλάχιστον βιώνουμε «κρίση αξιών», που μας έφερε και την «οικονομική κρίση».

Ένα άλλο ερώτημα είναι τούτο: Όταν υπέγραφε η Κυβέρνηση το 2017 μείωση συντάξεων και αφορολόγητου, πόσο μακριά νόμιζε ότι είναι –πολιτικά- το 2018 και το 2019;  Τι απ έγιναν οι «δραματικές» διαπραγματεύσεις; Ούτε αυτό το θεμελιακό συνταξιοδοτικό σύστημα δεν κατάφεραν να διασώσουν;

Πίσω στο πρόβλημα. Εάν κοπούν οι συντάξεις κατά 18% στους άνω των 70 ετών συνταξιούχους, τότε είναι βέβαιο ότι ελάχιστοι από αυτούς όντως θα καταφέρουν  να επιβιώσουν! Μα ούτε αυτό θα λύσει το πρόβλημα. Θα μείνουν πίσω χήρες και παιδιά που σήμερα –με την ανεργία- συντηρούνται από τις πενιχρές συντάξεις των άνω των 70 ετών συνταξιούχων! Ομοίως, και εάν πετύχει τελικά η Κυβέρνηση να μην μειωθούν οι συντάξεις, η μείωση του αφορολόγητου στις περίπου 5.000 Ευρώ, θα επιφέρει μείωση του εισοδήματος σε συνταξιούχους και μη.

Η όλη υπόθεση, μοιάζει με τον αγώνα του Σισύφου που περιφρονεί τους θεούς, αγαπά τη ζωή και μισεί το θάνατο και -κατά τον Αλμπέρ Καμύ- γίνεται το σύμβολο της ανθρώπινης μοίρας. (σ.σ. Η τιμωρία του Σισύφου, όπως εξιστορείται από τον Όμηρο στη Νέκυια της Οδύσσειας, είναι ως γνωστόν να ανεβάζει συνεχώς καταϊδρωμένος ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού, που όταν όμως φτάνει στην κορυφή του ο «αναιδής» βράχος να του ξεφεύγει και να κατρακυλά κάτω και μετά πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά, σε μια ατέρμονη αδιέξοδη προσπάθεια, χωρίς δυνατότητα διαφυγής».

Έχει σημασία να δούμε και την αιτία που προκάλεσε την τιμωρία του. Ο κύριος λόγος για την τιμωρία του είναι η προδοσία των Θεών ή η κατάλυση των νόμων τους και ειδικότερα η κατάλυση του θανάτου, όχι μόνον για τον εαυτό του, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα. (πηγή:zougla.gr).

Με απλά ελληνικά (κατά την αποψή μας) ο μύθος αποτυπώνει την απερισκεψία (αυταπάτη την αποκάλεσε ο ίδιος) του Αλέξη Τσίπρα να πιστεύει (2014-2015) και να διακηρύττει ότι θα έβαζε «τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη»! Αφού τους έπεισε ότι θα έφερνε τον κόσμο ανάποδα, αφού για πέντε μήνες έκανε “ανένδοτη διαπραγμάτευση” αίφνης συμβιβάστηκε ολοσχερώς.

Δεν άκουγε όταν γράφαμε από τούτη την ταπεινή στήλη, πως κατά τον Μπίσμαρκ «όταν ο αδύναμος διαπραγματεύεται με τον ισχυρό καλά θα κάνει να πάρει την πρώτη του προσφορά. Γιατί η τελευταία θα είναι πάντα η χειρότερη».

Αυτήν την “τελευταία προσφορά” των “Θεσμών” προς την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  βιώνουμε τώρα…