ΑΠΟΨΗ: “Φίλε, σ΄ευχαριστώ που με προβλημάτισες!..”

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Ένας πολύ καλός φίλος, συνάδελφος και γνώριμος από τα παλιά, από τα χρόνια της Αμερικής, από τους ανθρώπους εκείνους που ενδιαφέρονται ουσιαστικά και όχι επιδερμικά για αυτόν που θεωρούν φίλο, μου έκανε τις προάλλες μία σύσταση, την οποία, εκείνη τη στιγμή, τη βρήκα χρήσιμη και σωστή.
Χρήσιμη, εξακολουθώ να την θεωρώ και σήμερα. Θέλω, όμως, να την αναλύσω λίγο περισσότερο, για να δω εάν παραμένει η αρχική μου εντύπωση πως ήταν και σωστή.
Μου είπε, λοιπόν: <<διάβασα το τελευταίο σου άρθρο. Γράφεις πολύ ωραία. Και έχεις και δίκιο σε πολλά από όσα επισημαίνεις. Αλλά, βρε παιδί μου, παρά το ότι συμφωνώ με πολλές από τις απόψεις και τις ιδέες σου, αν και εγώ ο ίδιος, παρά την εμπειρία μου, κάποιες φορές παρασύρομαι, να πως να στο πω… εσύ είσαι ομογενειακό Μέσο Ενημέρωσης. Νομίζω πως θα έπρεπε να είσαι περισσότερο αντικειμενικός. Να αποφεύγεις να παίρνεις θέσεις που σε “χρωματίζουν”… Σκέψου, μπορεί αύριο να βρεθεί κάτι πιο μόνιμο από αυτό που κάνεις τώρα. Θα σκεφθεί, ίσως, ο τυχόν ενδιαφερόμενος, για σένα: καλό παιδί, γράφει και πολύ ωραία, αλλά είναι … τοποθετημένος>>!
Σε μία δεύτερη προσέγγιση, θέλω να ευχαριστήσω το φίλο μου. Για το δρόμο που άνοιξε στη σκέψη μου. Είναι στ’ αλήθεια “ομογενειακό Μέσο” η Panhellenic Post; Η απάντηση είναι πως ναι, είναι ΚΑΙ ομογενειακό Μέσο. Είναι όμως, βασικά ένα διαδικτυακό μέσο Ενημέρωσης, που σημαίνει αυτό ότι είναι …απ΄όλα! Κυρίως είναι ένα Μέσο μεταφοράς ειδήσεων από την Ελλάδα προς τον ελληνισμό του εξωτερικού. Και από τον ελληνισμό του εξωτερικού προς την Ελλάδα. Αλλά και από και προς τις παροικίες του ελληνισμού.
Βέβαια το τελευταίο σημαίνει ότι η Panhellenic Post θα έπρεπε να διαθέτει ένα τεράστιο δίκτυο ανταποκριτών σε κάθε σημαντική Ελληνική Κοινότητα. Αυτό, όμως, για τα δικά μας μέτρα είναι άπιαστο όνειρο. Προς μερική εκπλήρωση του σκοπού αυτού επαφιέμεθα (και παράπονο δεν έχουμε) στους παράγοντες των ομογενειακών οργανώσεων, σε εθελοντές ομογενείς “ανταποκριτές”, σε κοσμικούς και εκκλησιαστικούς θεσμικούς οργανισμούς του εξωτερικού και σε φίλους συναδέλφους -εντός και εκτός Ελλάδος- με τους οποίους είτε ανταλλάσσουμε πληροφορίες και ειδήσεις, είτε μονομερώς αναδημοσιεύουμε τις πλέον, κατά την κρίση μας, ενδιαφέρουσες από αυτές. Πάντα, βεβαίως, με αναφορά στην πηγή. Φυσικά ενημέρωση έχουμε και από τους θεσμικούς παράγοντες της Ελλάδος, όταν ευαρεστούνται!
Τώρα που ξεκαθαρίσαμε τι είμαστε και από που αντλούμε νέα και ειδήσεις, ας δούμε τι θα πει να είναι ένα έντυπο αντικειμενικό. Αντικειμενικό, κατά την άποψή μας, σημαίνει: συγκεντρώνω πληροφορίες για ένα θέμα από διαφορετικές πηγές και τις αποδίδω αυθεντικές δίχως καμία παρέμβαση του δημοσιογράφου. Αυτό, όμως, για τα δικά μας μέτρα είναι και πάλι, άπιαστο όνειρο. Χρειάζεσαι δημοσιογράφους συνεργάτες, σύνταξη, διορθωτές, ερευνητές, ένα δίκτυο ολόκληρο ανθρώπων. Και πάλι, όμως, αμφισβητήσιμο είναι το εάν θα είσαι αντικειμενικός ή εάν απλώς θα το …παίζεις αντικειμενικός!
Μοιάζει όλο αυτό σαν εκείνην τη διάταξη της Γενικής Γραμματείας Τύπου που ορίζει ότι ένα ομογενειακό έντυπο στην Ελλάδα για να τυγχάνει κρατικής διαφημιστικής μερίδας, θα πρέπει, εκτός των άλλων, να έχει δύο, τουλάχιστον, δημοσιογράφους της ΕΣΗΕΑ! Θα μπορούσε ο Γ.Γ. να το είχε διατυπώσει πιό απλά: αποκλείονται τα ομογενειακά μέσα με έδρα την Ελλάδα από την κρατική διαφήμιση!.. Εκτός εάν πράγματι πιστεύει ότι μπορεί ομογενειακό μέσο -και δη ηλεκτρονικό- με έδρα την Ελλάδα, να πληρώνει κάθε μήνα δύο δημοσιογράφους μέλη της ΕΣΗΕΑ!..
Να, λοιπόν, που σιγά-σιγά προσεγγίζουμε την πραγματικότητα. Τώρα το επόμενο ερώτημα είναι: Θέλουμε η panhellenic post να είναι “αντικειμενική”;
Εδώ θα μας επιτρέψει ο καλός μας φίλος, να παραθέσουμε το παράδειγμα του πρώην εκδότη-διευθυντή -και ουσιαστικού θεμελιωτή- του Εθνικού Κήρυκα, Μπάμπη Μαρκέτου. Με την αρθρογραφία του ο Μπ. Μαρκέτος έθεσε, κατά την άποψή μας, τον ορισμό της Έντιμης δημοσιογραφίας. Δεν παράσταινε τον αντικειμενικό δημοσιογράφο. Θεωρούσε χρέος του να παίζει το ρόλο του μάρτυρα. Να γράφει ό,τι ήξερε για τις δύο πλευρές. Και να λέει ποια είναι η δική του γνώμη. Αυτή θεωρούμε και μεις ότι είναι η εντιμότητα ενός εκδότη. Θέλουμε, επομένως, να είμαστε έντιμοι και όχι “αντικειμενικοί”. Να γράφουμε τη γνώμη μας. Και οι αναγνώστες μας είτε διαφωνούν, είτε συμφωνούν μαζί μας, να ξέρουν ότι προσπαθούμε να υπηρετούμε την “έντιμη δημοσιογραφία”.
Άλλωστε, όταν το πράγμα έρχεται σε εθνικά ζητήματα, πως μπορείς να είσαι αντικειμενικός; Όταν, π.χ. μιλάμε για το λεγόμενο “Μακεδονικό” ποιά είναι η αντικειμενικότητα; Να δώσουμε ιστορία και να πάρουμε ίσα δράμια σε “αέρα κοπανιστό”; Να δεχθούμε ότι τα σημερινά Σκόπια, που βρίσκονται σε κομμάτι γης που γεωγραφικά καμμία έχει σχέση με τη Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα πρέπει για λόγους όποιας σκοπιμότητας να ονομασθούν “Βόρεια Μακεδονία”;
Αντικειμενικά κρίνοντας εκείνον που για όποιους πολιτικούς ή άλλους λόγους χαρακτηρίζει “πατριωτικό καθήκον” το να εκχωρήσει στα Σκόπια Εθνότητα, Γλώσσα και όνομα, πως θα τον αποκαλέσεις; Ή μήγαρις “αντικειμενικά” να θεωρήσουμε ότι “nationality” σημαίνει όχι εθνικότητα, αλλά Ιθαγένεια; (Ithagenís).
Καλέ μου φίλε, όταν ο πολιτικός λέει στο λαό αυτά που θέλει ν΄ακούει, ενώ ξέρει ότι δεν μπορεί να τα πραγματοποιήσει, πως τον λέμε αντικειμενικά; Εκείνον τον πολιτικό που δεν τηρεί τις δεσμεύσεις του, πως τον αποκαλούμε, αντικειμενικά πάντα; Να πω, τα ίδια έλεγαν και έκαναν και οι άλλοι; Και είναι αυτό επαρκής λόγος για να τα κάνει και ο επαγγελόμενος το νέο ήθος; Είναι αντικειμενικό να γράψω ότι πετύχαμε “καθαρή έξοδο” από τα μνημόνια, με κοντά 450 μνημονιακούς νόμους να παραμένουν εν ισχύ όρίζοντας ασφυκτικά τις τύχες μας;
Ό,τι λέει η μία και η άλλη πλευρά, καταχωρούνται στη Panhellenic post. Η Γνώμη, όμως, όπως και η άποψη και, φυσικά, το Σατιρίζοντας και το σχόλιο, απηχούν και εκφράζουν την, κατά την άποψή μας, “έντιμη δημοσιογραφία”. Δίνουν, δηλαδή, στον αναγνώστη να αντιληφθεί ποιά είναι η δική μας θέση. Ποιά είναι η δική μας άποψη. ποιά είναι η δική μας γνώμη. Ποιά είναι τα δικά μας πιστεύω. ποιά είναι η δική μας θεώρηση για τη ζωή. Και αυτά δεν μπαίνουν σε καμία ζυγαριά αντικειμενικότητας.
Υπό την έννοια αυτή, το “σωστό” ήταν μάλλον “μη σωστό”.
Βεβαιώς, τίθεται ένα μεγάλο θέμα: Θέλεις ή δεν θέλεις να σε διαβάζουν όλοι; Θέλεις ή δεν θέλεις να προσελκύεις τα κοπλιμέντα όλων; Θέλεις ή δεν θέλεις να αυξάνεται συνεχώς η αναγνωσιμότητά σου; Θέλεις ή δεν θέλεις να σε θεωρούν όλοι καλό συνεργάτη ή καλό  φίλο; Θέλεις ή δεν θέλεις να σου ανοίγουν όλες οι πόρτες;
Ξέρετε, οι πόρτες έχουν διάφορα μεγέθη, ανάλογα με το που οδηγούν. Και επειδή για να χωράς σε όλες πρέπει να αυξομειώνεις καθημερινά το ύψος, το πάχος και να ρυθμίζεις ανάλογα την περπατησιά σου, η Panhellenic Post προτιμά να μπαίνει μόνο όπου φυσιολογικά χωράει… Στα σπίτια των ανθρώπων (Αποδήμων, Ομογενών, Κυπρίων και Ελλαδιτών) που βρίσκουν χρήσιμη την ύπαρξή της και ενδιαφέρουσες τις απόψεις της. Ασχέτως του εάν συμφωνούν ή διαφωνούν με αυτές, θα ξανα γράψω!

Φίλε, σ΄ευχαριστώ που με προβλημάτισες!