ΓΝΩΜΗ: Η απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

ΓΝΩΜΗ: ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το επικοινωνιακό “ξέσπασμα” της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ -με τη διάθεση του Πρωθυπουργικού αεροσκάφους (!)-  όπως ξεδιπλώθηκε στο αεροδρόμιο, όπου ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος υποδέχθηκε με τιμές τους δύο στρατιωτικούς μας, ήταν αναμενόμενο. Όχι, όμως και δικαιολογημένο. Όχι δικαιολογημένο, διότι η Κυβέρνηση, πέραν των διαδικασιών υπεράσπισης και στήριξης των δύο στρατιωτικών μας, τίποτε απολύτως το διαπραγματευτικά καθοριστικό φαίνεται να έπραξε, από την πλευρά της, ώστε η υπόθεση των Μητρετώδη και Κούκλατζη  να λάβει το τέλος που έλαβε.

Τα αγήματα όμως και οι τιμές στους δύο στρατιωτικούς μας, όσο και εάν πληρούν χαράς τα μάτια και τα αυτιά των Ελλήνων, που τους τελευταίους πέντε περίπου μήνες είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην υπόθεση αυτή, όσο και εάν προσφέρονται να ανυψώσουν το (ανύπαρκτο για τους διεθνιστές αριστερούς) εθνικό φρόνημα, δεν μπορούν εντούτοις να συγκαλύψουν το γεγονός ότι εξ αιτίας του -έστω και στιγμιαίου- λάθους των δύο βαθμοφόρων μόνιμων στελεχών του Στρατού μας, ετέθησαν σε κίνδυνο  οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις σε μια στιγμή, μάλιστα, όπου αυτές δεν διένυαν και την καλύτερη περίοδό τους…

Επομένως, αισθήματα ανακούφισης, ναι. Ανθρώπινη χαρά, ασφαλώς.  Αισθήματα και δηλώσεις κυβερνητικής υπερηφάνειας, όμως, μάλλον απάδουν, τη στιγμή, μάλιστα, που πανθομολογούμενο είναι ότι η απελευθέρωση ήταν αποτέλεσμα προανακριτικό, διαδικαστικό και δικαστικό. Ήταν, αν θέλετε, επιβολή των νόμων της γείτονος, που δεν προέβλεπαν ποινή για ανύπαρκτο, όπως αποδείχθηκε, κατασκοπευτικό “έγκλημα”.

Το ίδιο άστοχη είναι και η προσπάθεια του Μαξίμου να αποδώσει την απελευέρωση στις σχέσεις που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανέπτυξε με τον Ταγίπ Ερντογάν. Ποιές σχέσεις; Αυτές που ο Ερντογάν “τορπίλησε” μπροστά στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά και “δίπλα” στον Τσίπρα κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα; Αυτές που ο Ερντογάν συστηματικά και προκλητικά παραβιάζει καθημερινά στο Αιγαίο και τη Θράκη; Ποιές σχέσεις; Αυτές που προκάλεσαν τις αυστηρές δηλώσεις πρόσφατα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών κατά των απειλών Τσαβούσογλου; Ή μήπως αυτές που στήθηκαν με την νομιμοποίηση των παράνομων Μουφτήδων στην Θράκη;

Ασφαλώς η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην διεθνή κονίστρα, με τις εξελίξεις στο ευρύτερο Μουσουλμανικό Τόξο, με την  δασμολογική “κόντρα” Τουρκίας – ΗΠΑ και την οικονομική καστάρρευση της Τουρκίας,  δεν προσφέρονται για εύκολες αναλύσεις. Ούτε, όμως, και για εύκολες και ανέξοδες παράτες, που επιδιώκουν να καλύψουν τις αλλεπάλληλες γκάφες της Κυβέρνησης που εξ αρχής υποτίμησε τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών, την απελευθέρωση των οποίων, σε όλα τα επίπεδα, θεωρούσε “ζήτημα ωρών”…

Αυτό δεν σημαίνει ότι στη συνέχεια, όταν η Κυβέρνηση διαπίστωσε το αρχικό της λάθος στην εκτίμηση της κατάστασης, δεν έπραξε ό,τι περνούσε από το χέρι της να να τους απελευθερώσει. Μέχρι στη συνάντηση Τσίπρα -Ερντογάν τέθηκε το ζήτημα, για να εισπράξουμε, όμως, τη δημόσια δήλωση του μονίμως προκαλούντος Τούρκου ηγέτη, ότι η περίπτωση συνιστά θέμα της ανεξάρτητης τουρκικής Δικαιοσύνης, παρά και τις εντωμεταξύ παρεμβάσεις του αμερικανικού παράγοντα και της ΕΕ υπέρ της επίλυσης του ζητήματος……

Τώρα, λίγες μέρες πριν την “καθαρή” έξοδο από το Μνημόνιο, και ενώ καπνίζουν ακόμη τα αποκαίδια στο Μάτι και ο αριθμός των νεκρών της κρατικής ανικανότητας ακόμη αυξάνει, έχουμε την εν μέρει ευτυχή κατάληξη της υπόθεσης των δύο στρατιωτικών μας που, υπό άλλες συνθήκες, ίσως συνιστούσε και θέμα πειθαρχικής τους δίωξης από τις ελληνικές στρατιωτικές αρχές…

Έχοντας μπροστά μας την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, την οποία η συμμετοχή ως τιμώμενης χώρας της Αμερικής την αναβαθμίζει διεθνώς, αλλά και το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος στα Σκόπια, που θα φέρει το ¨καυτό” θέμα της ατυχούς, επί τω επιεικέστερω, παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας, στην τελική του φάση, στην ελληνική Βουλή, όπου θα κριθεί όχι μόνο η “αντοχή” της ετερόκλητης σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και  οι μελλοντικές σχέσεις Ομογένειας-Κυβέρνησης των Αθηνών (ήδη αμφισβητούνται οι σχέσεις Εκκλησίας της Αμερικής με το Οικουμενικό Πατριαρχείο) το ότι απαλλαχθήκαμε από το αγκάθι της προφυλάκισης των δύο στρατιωτικών μας, ίσως συμβάλει αποφρακτικά στην εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Το ερώτημα που τείθεται, ωστόσο, είναι, τούτο: Οι Τούρκοι αναμένουν κάποιο  αντάλλαγμα μόνο στις σχέσεις τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση ή και κάποια  τυχόν “ανταπόδωση” που να ακουμπά την τύχη των 8 Τούρκων που έχουν τύχει πολιτικού ασύλου από την Ελλάδα;

Αλλά το ρητορικό αυτό ερώτημα δεν μπορεί παρά να απαντηθεί μόνον στο μέλλον. ‘Έως τότε, αναμονή… Το “επικοινωνιακό ξέσπασμα” της κυβέρνησης για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας ελπίζουμε να μην συμπαρασύρει και την Προεδρία της Δημοκρατίας!