ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η μόνη «εμπλοκή» μου στο επεισόδιο…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑΣ

-Κάνε πιο κει κυρά μου! Με ζούπησες! Η φράση από την «ζουπημένη» γυναίκα μόλις που ακούστηκε μέσα στο γενικό σούσουρο, από ένα ετερώνυμο πλήθος που στριμώχνονταν να χωρέσει στο βαγόνι του ΜΕΤΡΟ. Ώρα 8 το πρωί, σταθμός  Ομόνοιας!  Ο συρμός είχε καθυστερήσει δέκα λεπτά και ο κόσμος που είχε συρρεύσει στην αποβάθρα ήταν πολύς…

-Δεν ακούς; Ακούστηκε –κάπως δυνατότερα τώρα- η φωνή της γυναίκας.

-Τι ντέλεις καλέ; άνθρωπο έχει…

-Ε, και πρέπει να πέσεις όλη επάνω μου; Αντέτεινε σθεναρά η κυρία που λόγω κόσμου δεν μπορούσα ούτε καν να την δω, στην άλλη πλευρά του συρμού…

-Άντε… άντε… φύγκε … απάντησε η –προφανώς αλλοδαπή γυναίκα… Έτσι σκέφτηκα, και η επιβεβαίωση ήλθε στο αμέσως επόμενο δέκατο του λεπτού…

-Κοίτα που μέσα στην πατρίδα μας δεν μπορούμε ούτε να μιλήσουμε! Βρόντηξε τώρα η ταλαιπωρημένη γυναίκα. Πήγαινε πιο κει κυρά μου, αμάν πιά!

Η επίκληση της ξενικής καταγωγής τσίγκλησε τα …φιλανθρωπιστικά αισθήματα άλλης, νεώτερης ηλικιακά,  κυρίας, παραδίπλα…

-Έλα, κοίτα, έχεις δίκιο που λες να μην πέφτει επάνω σου, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και η καταγωγή της είναι άλλο…

-Καλά που βρήκε δικηγόρο, αντέδρασε η «ζουπημένη» γυναίκα. Αϊ από δω που τους μαζέψαμε στη χώρα μας και κοντεύουν να διώξουν εμάς από εδώ…

-Σου είπε, έχεις δίκιο , αλλά έχεις άδικο να την υποτιμάς επειδή είναι αλλοδαπή…

Μια παραδίπλα κυρία, αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι… Δε σταματάτε τώρα και οι δυο σας πρωϊ-πρωϊ να πάμε στις δουλειές μας;

-Ποιος σας μίλησε εσάς κυρία μου; Αντέτεινε η υπερασπίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!  Αλλά βέβαια, συνέχισε, δεν είμαστε και ο πιο ευγενικός λαός…

-Να τα θα μας βρίσει κιόλας! Σχεδόν ούρλιαξε η πρώτη, η ζουπημένη γυναίκα! Άντε από κει κυρά μου που θα μας πεις πως δεν είμαστε και ευγενείς…

-“Ε, όσο γι αυτό, όλοι το ξέρουν”, επέμενε η “διεθνίστρια”…

Δυο-τρεις άντρες –γυναίκες άρχισαν να λένε τα δικά τους άλλοι από τη μια και άλλη από την άλλη μεριά…. Στο μεταξύ, ο συρμός έφθασε στο Σταθμό «Πανεπιστήμιο’» και κάποιοι προσπάθησαν να βγουν μπροστά για να κατεβούν… Νέες σπρωξιές, πανδαιμόνιο,  και μια φωνή νεαρής γυναίκας: «Πάρε το χέρι σου από κει»…

Κατέβηκα Πανεπιστήμιο και δεν πρόλαβα να δω ποια νεαρά διέτασσε σχεδόν υστερικά, ποιο …άτακτο αρσενικό χέρι να φύγει από που…

‘Άκουγα όμως πίσω μου ακόμη τη φωνή της πρώτης κυρίας, που κι αυτή είχε κατεβεί Πανεπιστήμιο να μουρμουρίζει: “Βρε ουστ, που τους μαζέψαμε τους δώσαμε ψωμί για να μας βρίζουνε κιόλας: Έτσι κάνουν οι δικοί μας ομογενείς εκεί που ζουν;”

-Όχι βέβαια, κυρία μου…  είπα εγώ γυρνώντας το κεφάλι μου προς το μέρος της. Ήταν η μόνη «εμπλοκή» μου στο επεισόδιο…