ΓΝΩΜΗ: Γραβάτα φόρεσε, το στοίχημα, όμως, το κέρδισε;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ας μην κατηγορηθούμε ότι δεν συμμετέχουμε στην κυβερνητική ευωχία (η ευθυμία που επικρατεί σ’ ένα γλέντι) για τη ρύθμιση του χρέους και την έξοδο της Ελλάδος στην ελεύθερη αγορά. Δεν μπορούμε, όμως, να μην επισημάνουμε ότι η κυβερνητική εορταστική σύναξη στο Ζάππειο Μέγαρο το απόγευμα της Παρασκευής -χωρίς λαό…- έγινε για να αντισταθμίσει τον έντονα αποδοκιμαστικό απόηχο της άλλης επίκαιρης «τελετής» της παράδοσης του ονόματος «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς.

Ούτε είναι σωστό να αφήσουμε ασχολίαστη την ευκολία με την οποία ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μεταπηδάει συνεχώς από τη μία «ατάκα» σε άλλη, από ένα «τσιτάτο» σε άλλο και από μία κυβίστηση (κοινώς αποκαλούμενη και κωλοτούμπα) σε άλλη!

Γραβάτα φόρεσε, το στοίχημα, όμως, το κέρδισε; Αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση με τα λόγια του ίδιου του Πρωθυπουργού.

Είπε χθες, στο Ζάππειο: «Με τη χθεσινή ιστορική απόφαση του Eurogroup το ελληνικό χρέος καθίσταται επιτέλους βιώσιμο».

Έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας τον Ιανουάριο του 2015 στην «Αυγή»: «Δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς «κούρεμα» μεγάλου μέρους του χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή και ρήτρα ανάπτυξης».

Θα πείτε «περσινά ξινά σταφύλια».

Ε, ας δούμε τι έλεγε τον Ιούνιο του 2018, δηλαδή, λίγες μέρες πριν την χθεσινή «ιστορική» απόφαση του Eurogroup στον «The Economist»: «Χρειαζόμαστε εκεί (Eurogroup της 21ης Ιουνίου) μια απόφαση καθαρή, χωρίς ασάφειες, ένα σαφές μήνυμα στις αγορές χρήματος, χωρίς αστερίσκους. Μια απόφαση γενναία και αντάξια των ιστορικών περιστάσεων όχι μόνο στενά για την ελληνική περίπτωση, αλλά, για το σύνολο της ευρωζώνης και το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης».

Ο κάθε ένας αντιλαμβάνεται ότι από το <<«κούρεμα» μεγάλου μέρους του χρέους>>,  οι εταίροι μας έδωσαν μόνον μία «ελάφρυνση του κόστους αποπληρωμής του ελληνικού χρέους» το ποίο παρέμεινε «ακούρευτο»…  Όπως, μάλιστα, επεσήμανε το «ΑΡ», «επρόκειτο για έναν δύσκολο συμβιβασμό, παρότι όλα έμοιαζαν πιο εύκολα τις προηγούμενες ημέρες. Υπήρξαν δε θετικές δηλώσεις για την Ελλάδα από Ευρωπαίους αξιωματούχους, καθώς και από τους υπουργούς Οικονομικών της Γερμανίας και της Γαλλίας, πριν τη συνεδρίαση»… Δηλαδή κι αυτό το πήραμε μετά …βασάνων!

Γιατί το λέει αυτό το ειδησιογραφικό πρακτορείο; Για την ενισχυμένη επιτήρηση (ανά τρίμηνο) που μας επιβλήθηκε;  Ή για την μετά ταύτα παραδοχή Τσακαλώτου ότι είναι « σκληρό προαπαιτούμενο τα υψηλά πλεονάσματα»;

«Με όσα συμφωνήθηκαν ελαφραίνουμε κατά 4 δις το χρόνο», υποστήριζε σε συνομιλητές του κυβερνητικός αξιωματούχος, αθροίζοντας το κέρδος από τα χαμηλότερα επιτόκια για μέρος των ομολόγων της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, το 1.2 δις από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που θα επιστραφούν από τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες, 500 εκ. από τη μη πληρωμή τόκων και 2.3 δις από την αναβολή των πληρωμών.

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε κι εδώ το πισογύρισμα. Έλεγε τον Απρίλιο του 2014  ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Δ. Παπαδημούλης, μιλώντας στην τηλεόραση του Σκάι: <<η έξοδος στις αγορές «θα αυξήσει το δημόσιο χρέος»>> και αντιπρότεινε  «πρώτα να γίνει κούρεμα του χρέους και μετά η Ελλάδα σχεδιασμένα να βγει στις αγορές».

Γιατί σήμερα όλοι πανηγυρίζουν «έξοδο στις αγορές»,  ΧΩΡΙΣ «κούρεμα»; Στις οικονομικές της σελίδες η Frankfurter Allgemeine Zeitung , σε άρθρο της (6/17) γράφει: «Ο Τσίπρας χρειάζεται ένα κούρεμα χρέους για την πολιτική του σωτηρία (…) η διένεξη για το ελληνικό χρέος ενορχηστρώνεται για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Ο Σύριζα θέλει από τους δανειστές μια παραδοχή για το χρέος και το ΔΝΤ εκβιάζει τον Β. Σόιμπλε». Τι μπλέξιμο, Θεέ μου!

Τι πήραμε, λοιπόν, συγκεκριμένα για το χρέος στο Eurogroup του Λουξεμβούργου; Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση πανηγυρίζουν σήμερα για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων, θεωρώντας ότι η χώρα βγήκε οριστικά και “καθαρά” από τα μνημόνια, και, μάλιστα, χαρακτηρίζουν την απόφαση «ιστορική».  Κι όμως, σε ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας το 2012 εκτιμούσε ότι «η επιμήκυνση είναι ένα μακρύτερο σχοινί για να κρεμαστούμε»…

Και όχι μόνον αυτό. Επέκρινε την  συμφωνία για την ουσιαστική μείωση (τη μόνη, μέχρι σήμερα!) του ελληνικού χρέους (2012) λέγοντας ότι αποσκοπούσε στο να κερδίσουν χρόνο οι πιστωτές και ως εκ τούτου «απέχει πολύ από το να είναι επαρκής λύση». Ενώ σήμερα η «επιμήκυνση» είναι «σωτήρια»…

Στο μοτίβο αυτό είχε παρασύρει και τον Μπαράκ Ομπάμα. Το Νοέμβρη του 2016, ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος δήλωνε, για την Ελλάδα: «Χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους (…) βλέποντας πως η Ελλάδα κάνει μεταρρυθμίσεις, πιστεύω πως υπάρχει μία ευκαιρία και οι δύο πλευρές να καταλήξουν σε μία βιώσιμη λύση στο επόμενο έτος”, ήταν η χαρακτηριστική φράση του τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Βέβαια, «κούρεμα»  χρέους τη φορά αυτή δεν είχαμε. Είχαμε, όμως, «ελάφρυνση του κόστους αποπληρωμής του ελληνικού χρέους», που εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει ένα δημοσιονομικό περιθώριο στη χώρα, τα πρώτα κρίσιμα χρόνια της εξόδου μας από το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης.

Στον αντίποδα, όμως,  η Ελλάδα δεσμεύεται να υλοποιήσει τις νομοθετημένες μεταρρυθμίσεις της (μεταξύ αυτών μείωση συντάξεων και μείωση αφορολόγητου) και να διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως το 2023 και 2,2% ως το 2059, αλλά και να ολοκληρώσει εμβληματικά έργα όπως το κτηματολόγιο και οι σημαντικές ιδιωτικοποιήσεις. Πριν δε αλέκτωρ φωνήσαι, σπεύδει ο Πρωθυπουργός να «ανταλλάξει» ψηφοθηρικά την απόφαση με αύξηση του χαμηλότερου μισθού…

Την ώρα που θα κόψει τις συντάξεις, τη μόνη βιοποριστική ¨πηγή¨ των συνταξιούχων!  Και που θα μειώσει το αφορολόγητο που θα χτυπήσει κυρίως τα χαμηλά και μεσαία στρώματα…

Ένα άλλο «κομβικό» σημείο για την κυβέρνηση ήταν –και αυτό μάλιστα πανηγυρίστηκε χθες- η οριστική έξοδος από τα μνημόνια.

Έστω και εάν κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα «προαπαιτούμενα» που πέρασαν από τη Βουλή προχθές είναι «ένα τέταρτο μνημόνιο χωρίς, όμως, να εισπράττουμε»…

Η θέση της κυβέρνηση ότι βγήκαμε από τα μνημόνια, «πάσχει» από το γεγονός ότι η νομική βάση παραμένει η ενισχυμένη εποπτεία, (η Ελλάδα θα ελέγχεται ανά τρίμηνο μέχρι το 2023 με αποστολές των θεσμών στις οποίες θα μετέχει κανονικά και το ΔΝΤ) και οι αναφορές θα διαβιβάζονται στο eurogroup.  Επιπλέον,  η Κομισιόν θα συνεχίσει να παρέχει στην Ελλάδα εμπειρογνωμοσύνη για την εκτέλεση των μεταρρυθμίσεων…

Λέει η κυβέρνηση: Δεν θα μας υποδεικνύει πλέον η ΕΕ τι να κάνουμε… Αποκρύπτει, όμως πως σε ό,τι αφορά τα μακροπρόθεσμα μέτρα αναδιάρθρωσης η ευρωζώνη δεσμεύεται να επανεξετάσει το ζήτημα το 2032, «υπό την προϋπόθεση της τήρησης συνετής δημοσιονομικής πολιτικής κάνοντας μια αναφορά σε ένα πιθανό μηχανισμό σύνδεση των πληρωμών με την ανάπτυξη στην περίπτωση ενός πολύ δυσμενέστερου απρόοπτου μακροοικονομικού σεναρίου». Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει, αν δεν τα καταφέρουμε, το νέο μνημόνιο θα παραφυλάει…

 «Υπόσχομαι να φορέσω τη γραβάτα, όταν θα βρούμε την κοινά αποδεκτή λύση με την Ευρώπη», είχε δεσμευτεί ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας στο αίτημα του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας  κ. Ρέντσι,  η γραβάτα που του είχε χαρίσει να είναι αυτή που θα φορούσε στο τέλος της κρίσης ο Έλληνας πρωθυπουργός. Τελικά, από το Φεβρουαρίου του 2015, χρειάστηκε να φθάσουμε στον Ιούνιο του 2018, να μεσολαβήσουν το δημοψήφισμα, ο συμβιβασμός με το τρίτο επαχθέστερο μνημόνιο, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και οι εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2015 για να  φορέσει γραβάτα ο Αλέξης Τσίπρας. Μόνο που δεν φόρεσε την γραβάτα του Ρέντσι, που ήτανε μπλε.

Ελπίζουμε η γκρενά γραβάτα που φόρεσε (για να την βγάλει με την λήξη της τελετής) να μην είναι εκείνη που του έδωσε στις Πρέσπες ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός κ. Ζάεφ για την άλλη «ιστορική» συμφωνία της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να αποκαλούνται επισήμως τα Σκόπια «βόρεια Μακεδονία», «Μακεδόνες» οι Σκοπιανοί και «μακεδονική» η γλώσσα τους…