Οι δέκα «ενστάσεις» της ΝΔ για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ

Αθήνα.- Τα σημεία της συμφωνίας των πρωθυπουργών Ελλάδας και ΠΓΔΜ στα οποία διαφωνεί, επισημαίνει η Νέα Δημοκρατία με ανακοίνωση που εξέδωσε.

Όπως αναφέρει, «η κυβέρνηση και τα γνωστά φερέφωνά της, σε ένα ακόμη κακοστημένο ρεσιτάλ προπαγάνδας, βαφτίζουν «διπλωματική επιτυχία» την άκρως προβληματική συμφωνία στην οποία κατέληξαν με τον κ. Ζάεφ και τις απαράδεκτες υποχωρήσεις στις οποίες προέβησαν από τις πάγιες εθνικές θέσεις».

«Πρόκειται για άλλη μία χονδροειδή διαστρέβλωση της πραγματικότητας από μία κυβέρνηση που έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με την αλήθεια» τονίζουν οι πηγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνοντας κάποια πρώτα σχόλια σχετικά με το κείμενο της συμφωνίας για την ονομασία της ΠΓΔΜ.

Συγκεκριμένα στην Πειραιώς κάνουν τις εξής δέκα επισημάνσεις:

«1. Τόσο στο ελληνικό όσο και στο αγγλικό κείμενο από πουθενά δεν προκύπτει ότι η Ελλάδα μπορεί να χρησιμοποιεί αμετάφραστο τον όρο «Severna Makedonija», όπως ψευδώς υποστήριξε δημοσίως χθες ο κ. Τσίπρας. Ο όρος «Severna Makedonija» δεν απαντάται πουθενά στη συμφωνία. Αντιθέτως το όνομα το οποίο συμφωνήθηκε είναι «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» (Republic of North Macedonia) ή στη σύντομη εκδοχή του «Βόρεια Μακεδονία» (North Macedonia) (άρθρο 1 παρ 3α).

2. Είναι απολύτως ψευδές ότι η κυβέρνηση πέτυχε να δεσμεύσει τα Σκόπια με το λεγόμενο erga omnes, δηλαδή ένα όνομα για όλες τις χρήσεις και έναντι όλων. Είναι δε εντυπωσιακό ότι η κυβέρνηση προέβη στην ανήκουστη υποχώρηση να μην προσδιορίσει καν τον απώτατο χρόνο εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της ΠΓΔΜ. Στο άρθρο 1 παρ. 10 προβλέπεται ότι «για τα επίσημα έγγραφα που προορίζονται για διεθνή χρήση, η αλλαγή του ονόματος θα γίνει εντός 5 ετών», ενώ η αλλαγή για τα έγγραφα που προορίζονται για εσωτερική χρήση συνδέεται με την εξέλιξη της ενταξιακής διαδικασίας της ΠΓΔΜ στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Δηλαδή μετατίθεται σε ένα αβέβαιο μακρινό μέλλον, όπως ακριβώς επεδίωκε εξ αρχής η Σκοπιανή πλευρά! Επίσης στο άρθρο 1 παρ 3ε που αφορά τις συντμήσεις του ονόματος (ίντερνετ, εμπορικές χρήσεις κλπ), παραμένουν τα σημερινά ακρωνύμια της χώρας (ΜΚ & ΜΚD), και η μόνη αλλαγή που «πέτυχε» η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου αφορά τις πινακίδες των αυτοκινήτων στις οποίες θα μπουν οι κωδικοί NM & NMK. Επιπλέον στο άρθρο 1 παρ 3θ μετατίθεται για το μέλλον και η διευθέτηση των εμπορικών ονομασιών και σημάτων και επωνυμιών. Αυτές θα τις κρίνει μια διεθνής ομάδα ειδικών εντός τριετίας χωρίς κανείς να μπορεί να προεξοφλήσει σήμερα τις αποφάσεις της. Μέχρι τότε δε τα σημερινά ονόματα και σήματα για εμπορικές χρήσεις θα παραμείνουν ως έχουν. Η μετάθεση των υποχρεώσεων της ΠΓΜΔ να εφαρμόσει τη συμφωνία σε ένα αβέβαιο μέλλον, όπως και η παραχώρηση της χρήσης των σημερινών κωδικών καθιστά γράμμα κενό το περιβόητο erga omnes.

3. Η μεγάλη και εντελώς αδικαιολόγητη υποχώρηση της κυβέρνησης, ωστόσο, αφορά την παραχώρηση της χρήσης του επιθέτου «μακεδονικής» για την εθνότητα και τη γλώσσα. Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται από την Ελλάδα δήθεν «μακεδονική» εθνότητα και δήθεν «μακεδονική» γλώσσα. Η εξέλιξη αυτή είναι απαράδεκτη, διότι η αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας αποτελεί τη ρίζα του Σκοπιανού αλυτρωτισμού. Για να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι ίσως ακόμη πιο αρνητική κι από το ίδιο το όνομα της χώρας, αρκεί τούτο. Τα ακραία στοιχεία της γειτονικής μας χώρας διαθέτοντας πλέον με τη βούλα της Ελλάδας τον αυτοπροσδιορισμό «Μακεδόνες» θα νομιμοποιούνται και έναντι της Ελλαδος να ισχυριστούν στο μέλλον ότι το «Μακεδονικό έθνος τους» επεκτείνεται πέραν των συνόρων τους. Διότι όταν οι πολίτες ενός κράτους ονομάζονται «Μακεδόνες» και παράλληλα η χώρα τους «Βόρεια Μακεδονία», συνάγεται το συμπέρασμα ότι υπάρχει και μία «άλλη Μακεδονία» -προφανώς η Νότια»- στην οποία κατοικούν άλλοι «Μακεδόνες» οι οποίοι βρίσκονται υπό την κυριαρχία ενός άλλου κράτους. Αντί λοιπόν να αμβλυνθεί ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων με τη συμφωνία Τσίπρα-Καμμένου μπορεί να ενισχυθεί. ‘Αλλωστε, ουδείς αμφισβητεί ότι, αν και δυο ανεξάρτητα κράτη, η Βόρειος και η Νότιος Κορέα μοιράζονται την ίδια εθνοτική ταυτότητα. Το ίδιο ίσχυε και για την Ανατολική και Δυτική Γερμανία κ.ο.κ. Συνεπώς η επίσημη αναγνώριση «μακεδονικής εθνότητας» συνιστά μία μείζονος σημασίας ελληνική υποχώρηση που όχι μόνον προσφέρει νομιμοποιητική βάση στον σκοπιανό αλυτρωτισμό, αλλά τον ενισχύει.

4. Πόσο προβληματική και εσφαλμένη είναι η εκχώρηση της Μακεδονικής εθνότητας επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η Βουλγαρία, αν και από τους πρώτους που αναγνώρισαν την γείτονα με την συνταγματική της ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ουδέποτε αναγνώρισε «μακεδονική» εθνότητα και «μακεδονική γλώσσα» Και τούτο διότι θεωρούσε τους Σκοπιανούς τμήμα του ευρύτερου βουλγαρικού έθνους και τη γλώσσα τους ως βουλγαρική διάλεκτο. Αυτό άλλωστε εξηγεί και τη χθεσινή ανακοίνωση του βουλγαρικού υπουργείου των Εξωτερικών που κάλεσε την Ελλάδα και τα Σκόπια να δεσμευθούν ότι η συμφωνία «δεν θα ερμηνευθεί ως βάση για μελλοντικές αλλαγές στα υπάρχοντα σύνορα ή για αξιώσεις έναντι γειτονικών κρατών ως προς τη γλώσσα τον πολιτισμό την ιστορία και την ταυτότητα». Με απλά λόγια το βουλγαρικό ΥΠΕΞ επισημαίνει ακριβώς τον ίδιο αλυτρωτικό κίνδυνο υπενθυμίζοντας ότι για τη βουλγαρική κυβέρνηση ουδέποτε υπήρξε «μακεδονική εθνότητα και γλώσσα». Εν ολίγοις ακόμη και οι Βούλγαροι θεωρούν απαράδεκτο να ονομάζονται οι κοινοί μας γείτονες «Μακεδόνες» και όχι δυστυχώς οι κ. Τσίπρας και Κοτζιάς.

5. Άκρως προβληματικό είναι και το άρθρο 7 το οποίο αναφέρει ότι κάθε χώρα θα ερμηνεύει τον όρο Μακεδονία και Μακεδόνας κατά βούληση. Αυτό από μόνο του καθιστά εντελώς παραπλανητικό το επιχείρημα της πανηγυρίζουσας κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου ότι τάχα «παίρνουμε πίσω τη Μακεδονία και την ιστορία της», επειδή οι γείτονές μας αποκηρύσσουν -λένε- την όποια σχέση τους με την αρχαία Ελλάδα. Στην πραγματικότητα η δήλωση αυτή δεν σημαίνει τίποτα για την γνωστή προπαγάνδα τους, διότι στο δικό τους αφήγημα οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες και δεν είχαν καμία σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Άρα στη δική τους αντίληψη, τίποτα δεν τους εμποδίζει να συνεχίσουν να διαδίδουν τα ιστορικά ψεύδη που υπερασπίζονταν μέχρι σήμερα. Για του λόγου το αληθές, ας διαβάσει κανείς τις δηλώσεις του Σκοπιανού ΥΠΕΞ Ντιμιτρόφ, μόλις τρεις μήνες πριν, ο οποίος μας καλούσε να «μοιραστούμε την πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας». Αλλά, ακόμα και αν φανούμε καλόπιστοι στα όσα διακηρύττει η σημερινή κυβέρνηση των Σκοπίων, ποιος εμποδίζει στο μέλλον μια διαφορετική κυβέρνηση στη χώρα αυτή να επιστρέψει στην γνωστή προπαγάνδα της; Με βάση τα όσα εκτέθηκαν παραπάνω, κανείς δεν μπορεί, νομικά, να το διασφαλίσει αυτό με αυτή τη συμφωνία.

6. Το πόσο λάθος ήταν η διπλωματική στόχευση του κ. Κοτζιά τάχα να αποσυνδέσει τον Σκοπιανό αλυτρωτισμό από την Αρχαία Μακεδονία φαίνεται και από την αποδοχή εκ μέρους της «Μακεδονίας του Ίλιντεν». Δηλαδή της επιτομής του «μακεδονικού» αλυτρωτισμού του τελους του 19ου-αρχών 20ου αιώνα, ο οποίος εκδηλωνόταν με το σύνθημα «η Μακεδονία στους Μακεδόνες». Διότι υπενθυμίζεται πώς όταν η σημερινή ΠΓΔΜ έγινε τμήμα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, η τελευταία προώθησε την πολιτική ύπαρξης «μακεδονικου» έθνους, μέρος του οποίου ζει υπό ελληνική κυριαρχία. Για αυτό και ήταν απολύτως απαράδεκτη η πρόταση των Σκοπίων (που αρχικώς είχε δεχθεί η κυβέρνηση) για ονομασία «Μακεδονία του Ίλιντεν», τους στόχους της οποίας δεν εξουδετερώνει -όπως όλα δείχνουν- η παρούσα συμφωνία.

7. Το εντελώς ανήκουστο ωστόσο στη συμφωνία που απέκρυψε τις τελευταίες ώρες η κυβέρνηση είναι το εξής: Σύμφωνα με το άρθρο 8 (παρ. 5) θα συσταθεί διεπιστημονική επιτροπή η οποία θα εξετάσει τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας και των δύο χωρών, ώστε να αρθούν αλυτρωτικές αναφορές. Mε άλλα λόγια η εν λόγω επιτροπή δεν θα εξετάσει μόνον τον τρόπο διδασκαλίας της ιστορίας των Σκοπίων, αλλά και της Ελλάδας. Με απλά λόγια η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου με το άρθρο αυτό αποδέχεται ότι και η Ελλάδα θα πρέπει να ελεγχθεί για πιθανή αλυτρωτική προπαγάνδα στην ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία.

8. Επισφαλής τέλος μπορεί να αποδειχθεί και η προβλεπόμενη διαδικασία πρόσκλησης των Σκοπίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ, διότι με τον τρόπο που είναι διατυπωμένο το άρθρο 2 δεν είναι βέβαιο ότι οι όροι που θέτει η Ελλάδα θα γίνουν κατ ανάγκην αποδεκτοί από όλους του συμμάχους στο ΝΑΤΟ.

9. Επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι στο κείμενο της συμφωνίας δεν υπάρχει καμία πρόνοια για το αν η συμφωνία μετά τη διαβίβασή της στον ΟΗΕ θα υιοθετηθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας προκειμένου να αντικαταστήσει την προηγούμενη απόφαση 817/1993 η οποία προέβλεπε την ένταξή της εν λόγω χώρας στον ΟΗΕ με το προσωρινό της όνομα ΠΓΔΜ.

10. Εν κατακλείδι, με τη συμφωνία αυτή, εμείς αναγνωρίζουμε «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα και σχεδόν προεξοφλούμε τη συναίνεσή μας για ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, έναντι «μιας υποσχετικής» από την πλευρά της γείτονος. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση προκειμένου να κερδίσει μερικά ωραία πρωτοσέλιδα στον Τύπο, υπονομεύει με εντελώς απαράδεκτο τρόπο τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, αφήνοντας επί της ουσίας ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο».