Στοχασμοί: Ο ερωτευμένος

Ένας ερωτευμένος δεν προσελκύεται από τις ατέλειες γύρω του, αλλά κοιτάζει σιωπηλά, μέσα από το πάθος του για τη ζωή, να επιδιορθώσει τις ατέλειες που συναντά. Δεν μένει ανίκανος και ανήμπορος να διαμαρτύρεται, αλλά προτάσσει το πάθος του για τον έρωτά του και φτιάχνει απαρχής τον κόσμο που ονειρεύεται. Δεν λουφάζει στην άκρη περιμένοντας το τέλος του, αλλά κάθε μέρα που ξημερώνει δουλεύει σαν να είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής του αλλά και η τελευταία μέρα που γι αυτόν χαράζει.
Μόνος βεβαίως γνωρίζει ότι τον κόσμο δεν μπορεί να τον αλλάξει. Έτσι ψάχνει γύρω για συμμαχίες, για ιππότες της στρογγυλής τραπέζης, για συνέταιρους στο όνειρο. Αν αυτός πρώτος δεν αλλάξει, αν τον έρωτα τον κρατάει μόνο για τον εαυτό του, αν το όνειρο δεν το εξωτερικεύσει, αν την αγάπη δεν την εκφράσει, τίποτα δεν θα ανθίσει. Την άνοιξη εκείνος θα τη φέρει, και αυτό δεν είναι απλά καθήκον αλλά ευχαρίστηση. Ξέρει παράλληλα συνεχώς, ότι την άνοιξη θα την καταλάβουν μόνο όσοι έχουν μπουμπούκια στην καρδιά τους.