ΓΝΩΜΗ: Ο Πρόεδρος της Βουλής, οι Σκοπιανοί, η συμφωνία και εμείς οι Έλληνες

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Νίκος Βούτσης, ρωτήθηκε πότε μια συμφωνία για το ονοματολογικό των Σκοπίων θα έρθει στη Βουλή, αν θ’ απαιτηθεί ενισχυμένη πλειοψηφία και αν θα επιβληθεί κομματική πειθαρχία. «Σίγουρα, επειδή θα πρόκειται για κύρωση συμφωνίας η οποία θα έχει και διεθνή πτυχή και εγγυήσεις, θα έρθει στη Βουλή στη φάση της τελικής της συνομολόγησης», είπε. (Από το τρέχων ρεπορτάζ).

Ποια, όμως, θα είναι η τελική συνομολόγηση; Το «ΟΚ» των δύο Πρωθυπουργών; Η  σύναψη της συμφωνίας; Η ενδεχόμενη ψήφιση της συμφωνίας από την Βουλή των Σκοπίων; Ή το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που προανήγγειλε ο κ. Ζάεφ;

Και, τελικά, τι θα γίνει; Θα ψηφίσει «εάν και εφόσον, βέβαια…) η ελληνική Βουλή τη συμφωνία, για να έρθουν εκ των υστέρων οι Σκοπιανοί να κάνουν δημοψήφισμα όπου αυτή μπορεί και να ανατραπεί από τους Σκοπιανούς;

Μήπως πρώτα -τουλάχιστο, ως έσχατον!-  πρέπει να περιμένουμε την απόφαση του λαού των Σκοπίων, αφού ο κ. Ζάεφ –σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα- θέτει , ορθώς, τη συμφωνία υπό την κρίση του λαού του;

Έπειτα, εκτίμησε, ο κ. Βούτσης,  ότι στην κύρωση αυτής της συμφωνίας, θα υπάρξει ευρύτατη πλειοψηφία στην ελληνική Βουλή. Παράλληλα αποδέχθηκε το προφανές: «Είναι φανερό, είπε, ότι εξελίσσεται μια αντιπαράθεση στην ανώτατη ηγεσία της ΠΓΔΜ». Και, μάλιστα, καθώς η αντιπαράθεση περνά και στο λαό των Σκοπίων,  την αξιολόγησε ως «ισχυρές αντιστάσεις στην ΠΓΔΜ».

Μήπως, λέμε, μήπως, συνέβη να αντιληφθεί ο Πρόεδρος της Βουλής  τίποτε «ισχυρές αντιστάσεις» και στην από δω πλευρά;

Μήπως, δηλαδή, η άρνηση των κυβερνητικών εταίρων  (ΑΝ.ΕΛ.) να ψηφίσουν την όποια συμφωνία θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία» μπορεί να θεωρηθεί εκτός από το βολικό «άποψη στη βάση των αρχών» και ισχυρή αντίσταση;

Μήπως η άρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ομοίως να αποδεχθεί μία ετεροβαρή συμφωνία συνιστά ισχυρή αντίσταση;  Το λέμε, γιατί ως Πρόεδρος και των 300^ων βουλευτών θα όφειλε να μιλάει ο κ. Βούτσης και όχι ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Άλλος έχει αυτόν τον ρόλο…

Αλλά επειδή το Σύνταγμα αναγνωρίζει  στον Πρόεδρο της Βουλής κατά το άρθρο 34 και ευρύτερες αρμοδιότητες, όπως να αναπληρώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν αυτός απουσιάζει στο εξωτερικό περισσότερο από 10 μέρες, αν πεθάνει κλπ.,  άρα ο πρόεδρος της Βουλής πρέπει να έχει και μία γενικότερη αντίληψη του τι συμβαίνει στη χώρα, μήπως, με αυτήν του την “αναπληρωματική”  ιδιότητα, έτυχε να αντιληφθεί δύο τεράστια συλλαλητήρια Ελλήνων πολιτών, στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, και πολλές άλλες συγκεντρώσεις ομογενών σε διαφορετικές χώρες, όπως Αγγλία, Αμερική, Αυστραλία, κλπ. όλα εναντίον της μιας συμφωνίας με σύνθετη ονομασία;

Μήπως όλα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως «ισχυρή αντίσταση» του ελληνικού λαού;  Και εάν ναι, -τουλάχιστον κατά την κοινή λογική, ναι- γιατί στις δηλώσεις του ο κ. Βούτσης το αποσιωπά αυτό; Γιατί δεν το συνυπολογίζει;  Γιατί πιστεύουν ότι υπάρχει «πατριωτικό καθήκον» κόντρα στην επιθυμία της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; Γιατί δεν κάνουν Δημοψήφισμα να πείσουν το λαό, αντί να προσπαθούν να προσεταιρισθούν με διάφορους τρόπους  ψήφους βουλευτών;

Πόσο δημοκρατικό είναι  μπροστά στον ξεσηκωμό του λαού, ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς, να  λέει «εγώ θα προχωρήσω» σ΄ αυτό που ο λαός του έλεγε εκείνη ακριβώς την ώρα «όχι»;

Και ο κ. Βούτσης να λέει, πως μολονότι «Συνταγματική πρόνοια για 180 ψήφους δεν υπάρχει, πλην όμως για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όσο πιο ευρεία θα είναι αυτή η πλειοψηφία τόσο το καλύτερο για όλους»;

Σοβαρό εθνικό ζήτημα και η «ευρεία πλειοψηφία» του κ. Βούτση και της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,  δεν συμπεριλαμβάνει τον ελληνικό λαό;