ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Τελικά, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ΄ τη μοίρα του

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Τελικά, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ΄ τη μοίρα του,

Σ΄ αυτό, αδύναμη μένει  η τιμή και η όποια  πείρα του!

Για κάτι τέτοιο, το τίμημα είναι αβάσταχτα  μεγάλο

Κι όσο και να προσπαθεί, δεν αλλάζει μ’ άλλο!

Γεμάτοι από ονείρατα, που στο άπειρο  στενάζουν,

Φτωχοί,  μικροί και μίζεροι, με το χθες τους μοιάζουν!

Ανήμποροι ν΄ αντισταθούν στων ιδεών το  πάθος,

Μια από δω και μια από κει, σε άλλο πέφτουν λάθος!

Μια ζερβά, μια δεξιά, ανάποδα πηγαίνουν.

Άλλα τάζουν τα χείλη τους, κι άλλα έξω βγαίνουν.

-Με συμπαθάς, μα με πατάς, στου ποδαριού τον κάλο,

Σε στήριξα, σε πίστεψα,  μα δεν αντέχω άλλο.

-Φαρμάκι πότε με κερνάς, κι άξαφνα  ξαστεριάζεις

Πάνω που πάω να κρατηθώ, έρχεσαι και με μ’ αδειάζεις!

Ε, άντε ξεκαθάρισε τι θες, τι παζαρεύεις,

για θε να δεις ένα σεισμό που δεν θα το πιστεύεις!

Μπουρλώτο είναι τ όνομα, πως δεν το συλογάσαι;

Κι η σύνταξη είναι φωτιά  που πάνω της κοιμάσαι!!

Κι αν το αφορολόγητο κι αυτό το πετσοκόψεις,

του φτωχούλη τη ζωή στα δυό θε να την κόψεις

Κι έπειτα λες πως λέφτεροι βγαίνουμε απ’ την μπόρα,

μα πόσο λεύτεροι μαθές θα είμαστε την ώρα

λογαριασμό θα δίνουμε στους ξένους δανειστές μας

και τα Σαββατοκύριακα θάχουμε τις κλειστές μας!

Με πλάνα λόγια, κάλπικα και αυταπατημένα

τούμπα τα γυρίσατε τα αγανακτισμένα,

και είπατε πως τάχατες μας  λέτε την αλήθεια

μα η αλήθεια, δυστυχώς, δεν είν’στα παραμύθια!